Een bijzondere (wandel)dag? Iedere dag is anders..

Hallo beste lezer(s)

Iedere dag is anders is de titel van deze dag. Dat het heel bijzonder zou worden kon ik die ochtend nog niet weten, maar ik stond vroeg op. Toch raar dat als je aan het wandelen bent en je rust goed uit...dan gaat het interne wekkertje vroeg af. Mijn smart telefoon batterij is leeg. Er is toch geen mast in de buurt voor verbinding en dit is echt wildernis. Mijn Garmin GPS doet het nog wel. Af en toe kan ik even kijken waar ik mij bevind. Zo min mogelijk gebruiken zodat ik komende dag(en) deze nog kan gebruiken. Er is vaak geen stroom in de STF hutten. Dus even behelpen. Ik wist dat ik de komende dagen geen verbinding is en dan is het thuisfront bellen geen optie. Ik heb dit ook meegegeven aan echtgenote dat het wel soms enige dagen kan duren voordat ik een berichtje kan sturen of kan bellen. Hoop dat zij zich niet ongerust maken. Ze weten dat ik zeer ervaren ben en ik heb onderweg nog nimmer iets gehad. Ook op dit pad kom je af en toe wandelaars tegen dus echt onveilig?? Zo voel ik mij niet, maar ik kan indenken dat iemand zonder ervaring soms huiverig is om dit pad te gaan wandelen. Ik neem mij voor om thuisfront als het kan vandaag of morgen te gaan bellen. Ik ga er rustig zonder al teveel geluid maken uit mijn slaapzak. Mijn ontbijt pakket ligt klaar evenals mijn ingepakte rugzak. Een koppel wandelaars zijn ook wakker. Binnen een kwartier is mijn ontbijt op. Het is ook snel klaar. Heet water in zakje...en je hebt heerlijke musli. Net genoeg om de komende uren relaxt te wandelen doch mijn maag zal wel laten weten dat energie op is. Ik word uitgezwaaid door John en een Zweedse wandelaar. Zweedse wandelaar blijft een extra nacht hier in deze hut. De andere een man uit de USA gaat ook vandaag verder alleen tegenovergestelde richting als ik. Hij gaat dezelfde route terugwandelen waar vandaan ik kwam. Wellicht gaat hij nog eens stukje de Kebnaise berg op?? Ik heb hem de informatie en advies gegeven om goed uit te kijken. Het weer verandert razend snel in de bergen en er ligt een flink pak sneeuw op de bergrug. (had ik onderweg gehoord). Het regent licht. Het is erg fris weer. Ik schat 5 graden. Mijn regenjas en alleen een regenbroek aan. Het blijkt heerlijk warm te zijn. Het is een frisse start vandaag, maar dat geeft niet. Geen hittegolf gelukkig meer. Ik wandel een aantal uren over een stenen pad weer. Niet makkelijk. Het is continu opletten. Er zijn vele stroompjes en soms een rivier om over te steken via een brug. Veel water komt uit de bergen. Soms zichtbaar een kleine waterval hoog in de bergen. Adembenemend mooi is het hier. Even later sta ik voor een flinke rivier. Geen brug. Ik zie een groep heel ver naar rechts wandelen over hele grote stenen. Ik denk dat is geen optie voor mij. Het snel stromend water is ongeveer 15 a 20 cm diep. Met soms wat stenen boven water. Ik zie twee wandelaars over stenen springen waar de rivier erg breed is. Ik ga daar naar toe en ook ik spring via stenen naar de overkant. Heel blij dit zonder al teveel water in de schoenen gered!! Het was echt ver springen en er vol voor gaan, want aarzelen is nat pak. Ik wandel door over dit vrij moeilijke pad en soms moet ik hoog in de bergen door de sneeuw wandelen. Het pad is gelukkig goed aangegeven en de route door de sneeuw zichtbaar door de schoensporen. Uitkijken voor doorzakken. Onder de sneeuw soms een rivier. Niet vallen en geen nat pak halen. Onderweg soms even een lunch reep om energie op te doen. Ook een suiker dextro is soms heerlijk om even wat te kauwen en zuigen. Voordat ik het door heb is er al 9 km afgelegd. Nog 3 km te gaan. Het terrein is heuvelachtig en ik zie in de verte wandelaar(s) omhoog gaan zigzaggend een berg helling op. Ik kom onderweg nog een noodhut tegen. Daar kun je in schuilen bij noodweer. Toch heel goed geregeld. Er zitten een paar wandelaars uit te rusten nadat ook zij omhoog geklommen zijn en door het sneeuwachtige terrein gewandeld hebben. Zijn dit bergen??? of heuvels. In Nepal zijn bergen (boven 4000 meter). Maar hier zijn er heuvels van ongeveer 1000 meter en hoger. De helling die ik op zal moeten met rugzak is 1180 meter? Mijn Garmin GPS toestel zal dit wel aangeven. Het pad wordt zwaarder en steiler. Het is nog goed te doen. Ik ga rustig omhoog wandelend. Mooie vergezichten. Soms even achter mij kijken en genieten van het landschap. Zien waar ik al gewandeld heb op het pad. Het pad slingert door het landschap onder mij. Ik zit al flink hoog. Er zijn veel riviertjes en meren. Het pad loopt er rechts van. Ik wandel rustig verder en dan een flink hoge helling. De Taktjapas? De hoogste helling vandaag? Het moet wel. Het is even flink klimmen via het pad omhoog. Af en toe het pad kiezend links of rechts. Steil of minder steil of rots helling of helling van grond. Mijn ervaring sleept mij er door heen en ik sta boven. Mijn Garmin GPS geeft 1178 meter aan. De top bereikt. Het is inmiddels bijna 12.00 uur. Ik realiseer mij dat ik wellicht al in de buurt ben van de Taktjastugan (STF hut). Na een paar honderd meter een verwijzingsbord naar deze hut. Kingsleden gaat rechtdoor. Ik ga linksaf naar beneden naar een brug over een rivier. Ik zie de hut rechts van de brug. Een mooi vergezicht. Ik ben heel erg vroeg bij de hut, maar dat maakt niet uit. Deze dag was heel mooi en het pad omhoog was best vermoeiend. Ik heb geen haast. De groep komt vier dagen achter mij aan in Abisko als ik zo blijft wandelen. Ik kan relaxt doen en genieten van de natuur. Het heeft af en toe geregend en ik ben een beetje nat. Ook mijn schoenen zullen even moeten drogen. Als het kan dan wil ik weer in de hut slapen. Luxe? Ja dat wel maar het is gewoon fijn om onder de mensen te zijn en ook kan ik mijn spullen weer droog krijgen. Een toiletje en wassen bij de rivier is ook wel weer eens fijn. Ik meld mij bij de hut. Ik ben de eerste gast die aankomt deze dag. Uiteraard heb ik dan een bedje. Reserveren gaat niet want er is alleen een satelliet telefoon voor noodgevallen. Ik zit gelijk weer in mijn dagelijkse modus van wandelaar overdag om mijn spullen weer in orde te maken. Een schoon droog shirt aan en schoenen schoonmaken. In het rek in de droogkamer. Kranten erin om te drogen. In de meeste hutten wordt hiervoor gezorgd. Ook ik kan mijn kleding ophangen in de droogkamer. Een shirt even wassen. Nu de gelegenheid en dan ook doen. Ik heb wasmiddel bij mij. Ook 2 x slip wassen voor komende dagen. Dat red ik net met mijn kleding. Sokken draag ik meerdere dagen. Het is ook traditie om in deze hutten om te kijken wat je kan doen in de hut. Even wat opruimen, afval emmer legen en schoon drink water halen in de rivier. Dit water moet wel gekookt worden voor het eten, drinken etc. De rivier om water te halen ligt beneden. Flink stijl die helling naar beneden en weer met volle water emmer omhoog. Ook mooie plek om even te wassen. Links wassen...en rechts water innemen is de boodschap. Zo min mogelijk zeep gebruiken. Dat ben ik thuis ook wel gewend. Koud wassen en soms koud douchen.

Ik krijg een kamer toegewezen. (kamer 4 bed 19). Een laag bedje. Voldoende ruimte voor rugzak met mijn spullen. Eerst maar eens wat eten en drinken. Deze wandelaar heeft trek na ruim 5 uur wandelen. Terwijl ik aan het eten ben...komen er steeds meer wandelaars de hut binnen. Een Duitse groep. Ze hebben flinke bierbuikjes, maar ze doen wel even een deel Kungsleden. Toch respect voor deze mannen. Ik praat met ze in het Duits en soms in het Engels. De wandelaars komen ook binnen alsof ze nat en koud zijn. Iedereen is blij de hut weer bereikt te hebben. De temperatuur schat ik momenteel in tussen de 1 en 5 graden. Echt fris weer dus. Ik pak even mijn dagboekje en daar schrijf ik mijn planning voor de komende dagen in op. Op 9 juli hoop ik Abisko te bereiken. Ik heb heel veel dagen over zo als ik dit tempo zo aanhoudt. 3 nachten Abisko?? Dan naar Kiruna. Ik wil heel graag nog een aantal dagen doorbrengen in Kiruna. Het avontuur daar zal ik later beschrijven.

Die middag in de Tjaktjastugan hut zit ik aan een tafel en ik zie een wandelaar binnenkomen met een flinke rugzak. Hij ploft zijn rugzak neer. Hij lijkt enigszins verward en koud over te komen. Ik ga verder met mijn planning in mijn dagboek. De man gaat ook aan mijn tafel zitten en pakt een boek. Hij leest iets en pakt ook iets te eten. Hij eet niet echt door. De man zegt helemaal niets en zou hij autistisch zijn?? Ik wil hem verder niet storen en wellicht zit hij nog even in gedachten. Ik zie hem nog even zijn rugzak naar de kamer 4 brengen. Hij slaapt in het bed naast mij....laag.

Hij komt terug aan tafel en blijft heel stil zitten. Hij eet heel moeizaam. Hij drinkt heel weinig. Zijn gezicht is wit/grijs. Ik zie dat zijn lichaam en armen beginnen te trillen. Ik denk zelf dat hij het mogelijk koud heeft danwel onderkoeld is. Ik was inmiddels bezig de kachel in deze woon/keuken kamer aan te steken. Er is voldoende aansteekhout. Ik steek de kachel aan en hoop dat de kamer vlot warm wordt. Ik zie dat de man heel stil zit en oogt verward. Het trillen houdt niet op. Dit is niet goed. Ik zie andere wandelaars ook naar hem kijken. Ik maak contact met hem, maar ik krijg geen of weinig contact met hem. Hij is behoorlijk verward en ik ben nu echt ongerust. De kachel is inmiddels aan en geeft flink wat warmte af. De man zit aan een tafel in de buurt van deze hout kachel maar blijft trillen. Dit is niet goed. Ik vraag andere wandelaars even op hem te letten en ga naar de hut van de gastvrouw. Ik deel haar mede dat het mogelijk niet goed gaat met een gast in de woon/keuken gedeelte van onze hut. Ze loopt met mij mee. We komen bij hem terug en zien hem. Hij ziet lijkbleek (grijs zelfs) en hij trilt behoorlijk. We besluiten hem naar zijn bedje te brengen en in zijn slaapzak te stoppen. De man...blijkt een Zweed te zijn die Engels spreekt. Hij is een beetje aanspreekbaar en geeft aan dat hij zich enorm ziek voelt. We leggen hem in bed. Ik mag spullen uit zijn rugzak halen. Ik verzorg hem. Zou hij te weinig gedronken hebben...onderkoeld...of wat anders (hartproblemen). Ik voel aan zijn pols....en die lijkt flink hard te kloppen. Hij is wel bezweet op zijn voorhoofd. Het blijft gissen wat hem mankeert. Eerst maar eens opwarmen en proberen om water te laten drinken. We ontfermen ons over hem en verzorgen hem. Echter hij knapt niet op. Sterker nog hij geeft aan dat hij zich echt ziek voelt. Ik overleg even met de gastvrouw (Host) en zij besluit te gaan bellen met de satelliet telefoon. Ik mag de identiteitskaart van deze Zweed uit zijn rugzak pakken en we schrijven op wat de kenmerken zijn van deze zieke wandelaar. Trillen..shaken..wit gezicht....onderkoelt?...verward...geen trek eten..moeizaam opstaan...kan niet drinken...en het gaat steeds slechter met hem. Geeft ook uiteindelijk aan dat hij weg wil uit de hut. Desnoods met een helikopter. Hij voelt zich erg ziek/slap. De host belt met de satelliet telefoon en overleg met de medic assistence. Er is een andere prioriteit en het verzoek is om bij de patient te blijven en ieder kwartier te controleren. Ik overleg met de host en ik doe de eerste shift. Na enkele uren komt de host de tweede shift. Ik ga even slapen. Het blijft licht dus de helikopter kan ieder moment landen zijn crew/medic afleveren. Iets na middennacht word ik wakker gemaakt door de host en ik hoor al een helikopter. Ik kleed mij snel aan en ik ga naar buiten. We wachten even buiten de hut en zien de helikopter komen. De helikopter land op een heel klein vlak stukje grond met toch enkele stenen. De piloot land voorzichtig en zeer ervaren. We krijgen een windvlaag van de helikopter tegen ons aan. De wieken komen stil en de medic stapt uit met tas. We begeleiden hem naar de zieke Zweed. Hij checkt de Zweed en geeft aan dat hij met de helikopter meegaat. Ik mag de rugzak van de Zweed gereed maken voor vertrek. De rugzak wordt naar de helikopter gebracht. De piloot en tweede waarnemer zitten aan de koffie en hebben kennelijk geen haast. De medic geeft de zweed via een slangetje een vloeistof en kennelijk iets om hem op te peppen. Hij mag zijn jas niet aan omdat er allerlei meet instrumenten in de helikopter aangesloten worden. We waarschuwen de piloot en waarnemer dat de medic wil vertrekken. Ik ondersteun de Zweed naar de helikopter. De host neemt de rugzak mee. Alle spullen zitten in zijn rugzak en gaan mee. De medic opent de achterdeur van de helikopter en we zien plotseling dat de helikopter met de staart naar de grond staat. De helikopter is kennelijk uit evenwicht en kantelt naar achteren. De staart raakt heel zacht de rotsbodem!! De medic schreeuwt en we gaan op het landingsgestel staan van de helikopter. De helikopter komt weer recht in balans. De zieke zweed stapt nu maar via de zijdeur de helikopter in. De piloot en waarnemer komen aangerend en zien mij host op het landingsgestel staan. Piloot en waarnemer stappen snel voorin in en de helikopter blijft in balans. We moeten eraf!! Ze hebben nu ineens haast. Medic laat de zieke Zweed plaatsnemen op de brancard en wordt aangesloten op de meet instrumenten. De helikopter start snel. We maken dat we snel wegkomen voor de wind van de helikopter. Met enorm veel lawaai en geluid komt de helikopter los van de grond en stijft op. We zien ook nog een tweede helikopter naderen. Dit blijkt een politie helikopter te zien die komt kijken of alles goed gaat? De twee helikopters verdwijnen snel uit het zicht. We hoorden dat ze naar het Kiruna ziekenhuis gaan om de Zweed te redden. Hij is ernstig ziek en ze weten niet wat hem mankeert. Ik kijk nog even hoe laat het is...00.30 uur. Het is licht en ik ben in de war hierdoor. Moe maar zeker ook voldaan dat we goed eerste hulp hebben verricht bij deze ernstig zieke wandelaar. De host bedankt mij hartelijk voor hetgeen ik gedaan heb. Eigenlijk bedanken we elkaar. We hebben het samen gedaan. Ik zeg dit ook in het Engels tegen haar. Het blijkt een vrijwilliger te zijn die de hut beheerd. Ik geef haar mijn mailadres en ik ben benieuwd naar de afloop. Ik ben STF lid (lid van een Zweedse organisatie die de natuur beheerd in Zweden...korting in de hutten etc.). Ik geef haar ook een briefje voor de begeleiders van Kungsleden die over vier dagen hier ook aankomen. Dan weten ze dat het goed gaat met me. De gastvrouw/host belooft mij niets, maar ze zal haar best doen om te vragen naar de afloop van deze redding. Ik moet deze redding even verwerken en ik lig nog enige tijd wakker in bed. Na enige tijd ben ik kennelijk toch (in)geslapen.

Dit was wel weer een bijzondere dag toch?? Een Zweed gered. Mijn vak politieagent heeft toch weer iets opgeleverd. Ik blijf hulpverlenen en genieten van het leven.

Mijn avontuur gaat morgen 7 juli 2022 weer verder. Lees mijn verslag(en) mee dan weet U hoe dit afloopt.

Bert Gorter

PS

De hut was gesitueerd op een heuvel...en uitzicht op een rivier (met zijkant nog een sneeuw rand).

Wat een mooie Zweedse natuur. Dat moet zo blijven voortbestaan. Echte wildernis.