Passeer de hoogste berg van Zweden en door.....

Beste lezer(s),

Mijn volgende dagboek verslag van maandag 4 juli 2022. Wat zal deze dag mij brengen. De STF hut in Kebnekaise Fjallstation is prima bevallen. De nacht (het was wel licht) was rustig en ik ben flink uitgerust vroeg wakker geworden om 06.30 uur. Vroeg erin en vroeg eruit. Bij mijn wandelingen in de buitenlucht heb je echt geen moeite met slapen. Zeker ook niet als je vermoeid na een flinke wandeling je bedje opzoekt. Is ook heerlijk een bed met matras. Wat zal het weer de komende dagen worden. Mijn smart telefoon is weer helemaal opgeladen en klaar voor de start. Ik ontbijt vlot eigen voedselpakket en ik ben vlot klaar om te vertrekken. Ik zie ook al vele wandelaars naar de ontbijt zaal vertrekken. Ik heb de komende dagen genoeg voedsel pakket bij mij. In het begin zal het nog zwaar zijn met al die pakketten, maar gaandeweg komende dagen zal mijn rugzak lichter worden. Ik schat mijn rugzak rond de 18 kg. Mijn rugzak Osprey is prima en de schouderbanden zijn topklasse. Je zit als het ware in een harnas en je voelt dit gewicht bijna niet met uitzondering als je moet klimmen. Komende dagen zal ik zeker dit gaan merken, want de heuvels komen er echt aan. Ik trek mijn schoenen aan buiten de hut. (ik heb mijn schoenen meegesmokkeld naar mijn kamer/soms worden schoenen per ongeluk meegenomen door een ander: tip ).

Ik vertrek relaxt en herken ook voor mij een man en vrouw die in de bus zaten naar Nikkalokta. Ik hoop dat zij het redden vandaag. Ik heb gelezen dat dit deel van het pad absoluut niet makkelijk is.

Het echtpaar wandelt een flink stuk voor mij doch ik wandel kennelijk iets sneller. Na een half uur wandel ik achter ze aan. De vrouw strompelt een beetje. Ik praat even met haar in het Engels en hoor dat zij gevallen is. Een dikke enkel en pijn. Ik adviseer hen om terug te keren, want het pad wordt steeds lastiger en moeilijker. Ook hulpverlening in dit deel van de wildernis is lastig. Het vervoer per helikopter is duur voor twee personen. Ik wandel hen voorbij na dit advies en wens ze sterkte. Enige minuten later zie ik dit echtpaar niet meer en hoop dat zij terug gegaan zijn. Door het heuvelachtig terrein zie je elkaar zomaar niet meer. Deze etappe zou niet al te lastig voor mij zijn. Inmiddels ben ik al goed gewend aan zware technische paden vol met stenen etc. Er zijn diverse rivieren om over te steken middels leuke wiebelende bruggetjes. Mooie uitzichten en Kebnaise berg is even goed zichtbaar. De top ligt vol in de sneeuw. De wandelaars naar de top zullen het zwaar hebben. Niet alleen dat is een probleem maar ook de hoogte meters die overbrugt moeten worden om de top binnen een paar uur te bereiken. Ik heb gehoord dat je ook onderweg nog extra kunt overnachten in een hut halverwege de berg. Wellicht een optie als de conditie en kracht niet al te best is. Inmiddels wandel ik ook weer door moerassen en de vliegen zijn er weer. Niet een paar maar honderden zien mij als een heerlijke maaltijd. In korte tijd word ik alle kanten aangevallen door die muggen. Ik heb gelukkig nog anti vliegen spray...een soort deet. Het helpt kort. Maar deze vliegen mosquitos steken door de kleding heen!! Gelukkig heb ik het netje over mijn hoofd net niet nodig. Dan wordt het nog vervelender. Rust nemen. Helaas kan dat even niet door die stekende muggen.

Mogelijk wordt het straks beter als ik hoogte pak. Normaliter zijn daar minder muggen. Het pad slingert door het landschap omhoog en weer omlaag. Af en toe een oversteek van een rivier. Na ruim 5 km komt er een zijpad. Borden geven aan dat het naar de Kebnaiseberg is. (ruim 2000 meter hoog). Ik wandel rechtdoor. De bewijzering van de route(s) is prima. Signi en Kaitumjaure (stuga=hut) is dezelfde richting. Na 12 km begint het te regenen. Vlot mijn regenjack aantrekken en dat is wel een toer. Heel snel rugzak openen en mijn regenpak pakken. Het begint nu wel heel hard te regenen. Heel snel mijn regenjas aan en helaas is mijn wandelbroek al nat. Dan maar aanlaten. Later maar weer drogen bij de kachel in de hut. Regenhoes over de rugzak en alles blijft droog. Ik zie een bordje dat het nog 3 km is. Kijk dat is niet veel, maar in een berg/heuvelachtig terrein kan het best nog vermoeiend worden. Ik wandel nu toch fijn flink door. Ik laat me niet hinderen door een regenbuitje. Ik kom wel af en toe andere wandelaars die nu nog teruggaan naar Kebnaise Fjallstation. Dat wordt nog een hele tippel deze middag. Voordeel is wel dat het NIET donker wordt. Je kunt tot heel laat door wandelen. Het zonnetje hier in Zweden gaat niet onder. Inmiddels ben ik dat al gewend. Ik zie in de verte een hut(ten). Zou dat Singistugorna zijn? Het lijkt niet ver, maar het blijkt toch nog een half uur wandelen te zijn voordat ik in de buurt van deze hutten ben. Ik zit inderdaad prima op de route naar Kungsleden pad. Ik kom bij een kruising en zie het bordje Kungsleden Abisko. Kijk daar moet ik morgen dus rechtsaf naar het noorden wandelen. Mijn volgende stop morgen is Salkastugorna. Een topje van een heuvel...? (826 m). Dat gaan we morgen beleven. Het is nog behoorlijk vroeg in de middag. 13.30 uur. Ik heb heerlijk deze etappe van 15 km gewandeld. Ik meld mij een hut waar de gastvrouw woont. Meestal is dit een hut die op enige afstand van de hutten staat. Ik vraag of ik kan overnachten in de hut. Er blijkt gelukkig plaats te zijn. Met dit regenachtige weer heel fijn. Er is ook heel weinig gras voor tentjes. De rotsachtige grond en water geultjes zijn niet echt geschikt voor tentjes. Ik zie verderop wel een tentje, maar ik denk dat zij wild kamperen. Voor 500 Zweedse Kronen heb ik weer een overnachting en een stapelbed. De wind wakkert inmiddels aan en ik wandel met de gastvrouw naar de mij toegewezen hut. Schoenen uit en ik kan een bed uitzoeken. Straks maar betalen zegt de gastvrouw. Ga je eerst maar even verschonen en omkleden. Ik ben een beetje nat van de regen....Mijn wandelbroek straks vlot drogen voor morgen. Anders mijn regenbroek gebruiken. Ook prima in de bergen hoor. Een warm goede regenbroek die goed ventileert bij het wandelen. Goede spullen zijn zeer belangrijk voor dit soort tochten in de wildernis. Inmiddels heb ik wel door dat Kungsleden echt door de wildernis loopt en echt voor de gevorderde wandelaar goed te doen is. Alleen niet teveel km en niet teveel lange wandeldagen. Genieten van de natuur en het wandelen is veel belangrijker. Foto momentjes pakken. (zal weer wat foto's plaatsen). Deze dag is weer voorbij. Schone drogen kleren aan en ik ben weer het mannetje. Er zijn nog heel weinig wandelaars. Deze middag komen er diverse personen in de hut. Het wordt een internationaal gezelschap. Vele gesprekken in het Engels om onze avonturen te delen en te praten over de wandelingen die we al hebben gedaan. Leuk om zo ook weer wat bij te leren.

Ik maak mijn bedje op en rugzak weer gereed voor morgen. Morgen een flink zware heuvelachtige dag?? Ik ben wel wat gewend (Peru/Nepal/Pyreneeen/Dolemieten etc). Dus dat zal we meevallen. Omstreeks 18.00 maak ik mijn voedsel (diner) pakket klaar en ga heerlijk eten. Ik had best wel trek. Ik heb nog reserve voedselpakketten bij mij. Wellicht morgen tussendoor opmaken? Veel energie kost het berg wandelen. Het weer verslechterd en het regent heftig. Ik zie dat er toch nog tentjes neergezet worden. Ze worstelen met het opzetten van hun tentje bij een lichte storm?? Blij dat ik in de hut zit. YES...heel blij. Na een kopje koffie is het bedje tijd. Vroeg erin....vroeg eruit. Ik zie wel wanneer ik wakker wordt. Deze top wandel dag is weer voorbij. Heerlijk mijn eigen tempo en afstand gewandeld. Geen stress van een groep maar zelf supporting.

Blijf me volgen op deze wildernis avontuur in Zweden op het Kungsleden pad richting Abisko.

Bert Gorter