2e wandeldag Inca Trail Peru 19 april 2015

2e wandeldag Camino Inca Trail 2015

VROEG OPSTAAN
Hoezo vroeg opstaan. Het is 05.30 uur. Als U denkt dat dit een vakantie is dan hebt U het gelijk helemaal mis. Ik word wakker gemaakt en de drager zet een pannetje met water voor mijn tent. Ook de dames worden zo verwend. Wat een luxe. Ik heb heerlijk geslapen in mijn tentje op mijn heerlijk zachte matje. Mijn eigen matje…. De dames zijn jaloers op mijn mooie zachte matje….Zij liggen op de harde ondergrond op een heel hard dun matrasje…

Het is fris. Een heerlijke frisse berglucht. Hier doe ik het voor. Geenszins vervelend om zo vroeg op te staan. Heerlijk juist. De dames hoor ik wel mopperen. Die zijn dit kennelijk niet gewend. De temperatuur zal niet veel boven NUL zijn…..Even mijzelf wassen met dat heerlijke warme water. Dat is heerlijk. Dat is weer eens wat anders dan wassen in een ijskoud berg riviertje…. De dames zouden eens moeten weten waarin ik soms mij zelf moet wassen…Ik ben vlot klaar met wassen en ga gelijk mijn spullen inpakken. Ontbijt om 06.00 uur….

PAKKEN RUGZAK
Ik heb mijn rugzak al vlot gepakt, want een deel heb ik ingepakt gisteravond. Toch wel fijn om zo ervaren te zijn. Dan hoef je niet al teveel handelingen te verrichten zo vroeg. Ik ga vlot mijn warme kleren aantrekken en wat extra onderkleding, want het is heeeeeel fris buiten.
Dan voel je ook meteen dat het tentje heerlijk veel warmte vasthoudt.

ONTBIJT
Het is al vlot tijd voor het ontbijt. Ik hoor de dames stoeien met hun spullen…. Blij dat ik gewoon mijn eigen spullen mee heb en gewend ben om vlot mijn rugzak in te pakken op een manier dat ik weinig last heb van mijn rugzak. Wellicht iets zwaarder bepakt, maar wel heerlijk luxe de bergen in met mijn eigen materialen. De tent tafel is reeds gedekt en het ontbijt staat al vlot op tafel. De dames wrijven de slaap nog eens uit de ogen en zijn duidelijk niet gewend aan vroeg opstaan. Deze dag zal nog zwaar voor ze worden. We gaan zien hoe dit verloopt. Het ontbijt is goed en voedzaam. Pan(cakes), jam, chocola en banaan. Een voedzame maaltijd voor de zwaarste dag van de Inca Trail. We hebben vlot het ontbijt opgegeten. De dames zijn relatief erg stil….doch moeten opschieten, want vertrek staat gepland om 06.30 uur. Ik ga vlot nog even naar het simpele toilet….. Onderweg hoef ik dan tenminste niet een sanitaire natuurlijke stop te houden. Er zijn nog rustpunten onderweg met mogelijk sanitaire stoppen. We gaan het zien.

VERTREK 2E DAG MET MOOI WEER
We vertrekken mooi op tijd om 06.30 uur. Ik ga vrij vooraan vlot aan de wandel. Een gids gaat vooraan ophoog. Het pad stijgt al flink stijl. Met flinke trappen waarvan de treden erg ongelijk zijn. Ongelooflijk dat dit allemaal door de Inca’s aangelegd zijn. Heel veel sjouw werk om die stenen zo te plaatsen. Het wandelen is goed te doen, doch flink zwaar. Soms met handen en voeten omhoog die treden….. Ik voel dat de lucht ijler wordt….en ik hijg steeds meer….

EERSTE TWEE UUR STIJGEN
De eerste twee uren is het flink stijgen…Flink zware paden omhoog. Ik voel pijnlijke hielen, want je loopt echt bijna continue omhoog. De druk in mijn schoenen op mijn hielen is zeer groot. Realiseer mij ook dat het afdalen ook nog een heel zwaar zal worden. Mijn berg wandel ervaring zal dan pas echt van pas komen. De dragers passeren mij soms. Ze halen mij vlot in. Ik geef ze ruimte om te passeren. Zij dragen ongelooflijk zware rugzakken met de tentdelen, eten, pannen etc. Ongelooflijk veel respect voor hun kracht. Ze gaan als berggeiten omhoog op hun sandalen of redelijk goede berg schoenen. Ik probeer zo rustig en relaxt mogelijk omhoog te wandelen.

PAUZE(S)
Er zijn redelijk aantal pauze(s) onderweg omhoog. Heel mooi uitzicht en we slingeren al wandelend langs berg wandelpaden omhoog. De pauze(s) zijn echt wel nodig. Je merkt aan je longen dat de hoogte nu echt wel een rol gaat spelen.

HULP AAN AUSTRALIËR
Ik heb de Australische wandelaar geholpen. Ze is niet helemaal sterk vandaag en ik heb haar 100 soles geleend. Een extra man draagt haar rugzak omhoog. Ze voelt zich ziek. Wellicht last van hoogteziekte.

FANTASTISCH WANDELPAD DE BERGEN IN
Het pad van de Inca Trail is zowel zwaar als fantastisch. Mooie uitzichten op de rivier en je ziet af en toe vogels vliegen. Ook de natuur is heel mooi in zijn pracht. Berglandschappen …adem benemend mooi. Hier houd ik van……Het is mooi weer voor deze trail. Niet al te warm. Af en toe een spettertje regen… Wat een avontuur om dit mee te kunnen maken. Blij dat ik wel heel zwaar getraind heb middels flat omhoog wandelen met 15 kg rugzak. Hier heb ik nu heel veel profijt van. Ik voel mij sterk en kan rustig goed omhoog wandelen met mijn rugzak die duidelijk lichter is dan 15 kg. Ik geniet van de pittige klim en wandel in gelijke tred met de gids omhoog. De dames volgen nu nog gedeelte voor mij maar de meeste achter mij. Ik houd mij nog een beetje in, want er komt nog meer….

LANGE PAUZE
Deze zevende dag van mijn vakantie …de tweede wandeldag….is een wandeldag van ongeveer 7 uren. In ieder geval staat er zeven uren voor. Van Wayllabamba naar Pacaymayu.
Vandaag gaan we naar de top Women’s Pass – Abra Warmihuanusca op 4215 meter…..
De komende twee uren zullen het zwaarst zijn. We zien in de verte een lange lint wandelaars omhoog stappen via een pad dat langs de bergwanden omhoog slingert….. Geen gevaarlijk pad, maar een soort vallei tussen twee bergen en uiteindelijk wel de top daar boven. Ik maak een foto, waarbij ik inzoom tot het uiterste. Het is even afwachten wat het resultaat is. We zullen zien. Mezelf fotograferen is wat lastig bij dit zwaarste stuk van deze Inca Trail. Deze lange pauze hebben we echt even nodig om bij te komen. Ik word erop geattendeerd door de gids dat we twee derde gedaan. De derde stop van de vier. De laatste…vandaag. Nog 1/3 deel met heel veel trappen…en moeilijke paden flink omhoog. Het is inmiddels pas 10.45 uur. Je voelt je al snel beter na even gepauzeerd te hebben. De lucht is echt ijler en je voelt dit ook bij het ademen. Met name bij inspanning bij deze Inca Trail. Een bijzondere ervaring. Pauze kan ik even gebruiken om te eten en te drinken. Ook even een check van de hielen. Ik besluit mijn hielen even te tapen. Het is nog een flink stuk omhoog en de hielen krijgen het flink te verduren in mijn nieuwe bergschoenen. Ondanks het feit dat ik mijn bergschoenen goed ingelopen heb en ook door de schoenmaker iets uitgerekt hebt op bepaalde stukken. De dames zijn heel blij met de pauze. Je merkt aan ze dat ze het zwaar hebben.

WEER OP PAD EN FOTO’S MAKEN
We gaan na deze lange pauze weer op pad. Met een lange sliert aan wandelaars van de Inca Trail gaan wij ook weer slingerend het zeer zware stenen pad op. Af en toe hele hoge ongelijke traptreden waarbij je handen en voeten moet gebruiken. Dat valt niet mee met ook nog een middel zware rugzak. Goed evenwicht houden en balans zoeken. Ik forceer niet en wandel gelijkmatig omhoog. De twee Deense dames lopen met de gids voor mij. Ik wandel dus inmiddels vooraan. De rest volgt achter mij met de twee andere gidsen. Ik kan stellen dat het flink zwaar was dat laatste stuk tot aan de top!! Je hijgt als een paard en stapje voor stapje wandel je omhoog en eindelijk om 12.00 uur bereik ik als derde de top van ruim 4215 meter.
Yeaaaahhhh. Gehaald!! Mijn training heeft toch iets opgeleverd. Hoewel het behoorlijk zwaar was, voel ik mij top!! Heel snel herstel boven. Rugzak af en foto’s maken. De rest van de groep komt er ook al vrij vlot aan. Ook zij zijn stuk als zij boven komen….

TOP GEHAALD WOMAN’S PASS 4215 METER HOOG
Als je boven bent op dat kleine plateau met vele anderen dan ben je echt wel blij…iedereen is erg vermoeid bij het boven komen. Iedereen moet zich tot het uiterste inspannen op die laatste meters om die ijle lucht te overwinnen. De euforie is dan natuurlijk fantastisch. De dames van onze groep halen het ook. De laatste dame met de gids bij zich. De groep had zich behoorlijk gesplitst. Nu werd pas echt duidelijk wie mentaal sterk was en de beste conditie had. Ik ben wel een beetje trots op mezelf als senior. Onder het wachten op de hele groep, klim ik nog op een hoge rots om een mooie foto te maken. Nog voldoende energie om dit te doen. Doch realiseer mij verder nog wel dat omlaag wandelen een hele andere discipline(s) is. Ook dat kan heel zwaar zijn. Na de top komt altijd de afdaling…..met excentrische krachten. Dat kan behoorlijk lastig en pijnlijk worden. Ik ga tijdens het wachten even mijn energie voorraad aanvullen. Voldoende repen en eten in de rugzak om het laatste stuk te volbrengen.
Qua tijd zal dit ongeveer 2 uren duren volgens de gidsen. We mogen afzonderlijk vlot afdalen tot het kamp. Goed opletten naar het kampnummer en dan de tent(en) opzoeken.

AFDALEN
Het afdalen ging als een speer. Al snel had ik door dat het afdalen goed verliep als je met een gedoceerde snelheid van steen naar steen afdaalt via het pad. Niet al teveel inhouden, want daar krijg je heel veel spierpijn van. Ik ga heel goed naar beneden, doch het is een lang stuk naar beneden. Af en toe even spiertjes strekken. Uitkijken voor kramp in bovenbeen. Er komen zoveel krachten vrij bij het afdalen…ook de dames dalen flink af doch ik wandel in relaxt tempo vooraan naar beneden. Mijn eigen tempo aanhoudend. Af en toe even rust om de spiertjes te laten ontspannen. De dames halen mij dan weer in. Dan blijven we lekker bij elkaar. De gids(en) lopen allemaal achter ons. We wandelen als een speer naar beneden en halen diverse andere wandelaars in. Er zijn ook veel ouderen bij, die heel voorzichtig stapje voor stapje naar beneden wandelen. Wij wandelen duidelijk zeer snel naar beneden. Morgen wel afwachten hoeveel spierpijn we zullen hebben. Het is een heel mooi stuk naar beneden tussen in het berglandschap. Ik neem diverse keren rust om ook foto’s onderweg te nemen. Mooie herinneren aan dit hele mooie Inca Trail pad. Echt even de tijd hiervoor nemen. Ook een paar foto’s van de dames. Ik heb beloofd hun de foto’s toe te sturen per mail.

AANKOMST TENTENKAMP INCATRAIL
Omstreeks 14.00 uur bereiken we ons tentenkamp. Het is even zoeken naar ons tentenkamp gedeelte met nummering. Onze tenten staan al voor ons klaar. Wat een luxe. We worden hartelijk ontvangen door de kok(s)/drager(s) en de gids(en). Ze feliciteren ons met onze prestatie en met name ook omdat we dit gedeelte heel vlot afgelegd hebben. We hebben het heel goed gedaan. De omgeving is echt geweldig. Wat een uitzicht op de berg(en) en een waterval. Met mijn fototoestel kan ik deze heel dichtbij halen. Ik blijf foto’s maken. We zien later wel hoe de kwaliteit is. Ik probeer echt mooie foto’s te maken….Met name ook omdat ik weer een heel mooi fotoboek wil maken. Er is hier op deze locatie zelfs een kraan om jezelf even te verfrissen. Ook een heel mooi schoon toilet gebouw. Kijk daar word ik vrolijk van.
Inmiddels zijn we al een paar honderd meter afgedaald en je merkt het ook meteen aan de lucht die iets minder ijl is. Het hijgen is over en ik voel mij super fit… Laat die wandeldag van morgen maar weer komen hoor. De dames zijn iets minder enthousiast. Ze zijn kapot vandaag. Helemaal uitgeput en moe. Ik heb lekkere trek en ik hoor dat de lunch klaar gezet wordt. Kijk dat is ook een luxe hoor…..genieten. Ik ga mijn spullen even weer in mijn eigen tentje zetten. Tentje staat keurig weer in het rijtje. Vanuit mijn tentje een fantastisch uitzicht…ik praat hierna nog even na met een van de gidsen. Een hele aardige gids die goed Engels praat. Ik maak grapjes dat het vandaag erg meegevallen was en steek twee vingers in mijn neus…eitje vandaag. Hij lacht heel hard en vraagt mij naar mijn wandel ervaring. Ik vertel hem over mijn pelgrimswandeltochten die soms een lengte hadden van 1000 km. Met veel respect op zijn gezicht kijkt hij mij aan???? 1000 km. Hij gelooft mij doch hij wil meer weten wat ik gedaan heb. Ik vertel hem over de camino France, Ruta La Plata en mijn laatste vorig jaar de Camino Portugal. Over de ontmoetingen, het landschap, de hitte en over het pelgrim zijn.

Voordat ik het weet is de lunch klaargemaakt. We gaan aan de bekende tafel onder de blauwe tent. Een voorgerechtje..een pittige soep…risotto/macaroni..met vleesgerechten. Hoe kunnen deze kok(s)/keukenhulpen dit zo snel en goed klaarmaken. We applaudisseren na afloop van deze top maaltijd en we zien ze glunderen. Hoor dat de hoofd kok heel veel ervaring heeft en geprezen wordt door iedereen. Hij kookt ook voor zijn dragers/hulpen en de gidsen. Na afloop van onze maaltijd storten zij zich op de overblijfselen van onze maaltijd. Er is nog ruim voldoende over…..

MOE MAAR VOLDAAN AFSLUITING DAG
Moe maar voldaan na deze maaltijd gaan de meeste dames hun tent in. Ik zie ze voorlopig niet meer terug. Een lange siësta. Ik vermoed dat zij kapot zijn. Ik besluit ook even mijn rust te pakken. Ik begin ook al te gapen. Niet gek na zo’n zware inspanning omhoog en deze heerlijke verlate lunch maaltijd. Ik voel toch een lichte hoofdpijn. Hoogte ziekte??
Zou kunnen. Ik besluit ook even een siësta te houden. Kan zeker geen kwaad. Voordat ik de tent inkruip, hoor ik dat er om 17.00 uur een happy hour is. Geen drank, maar heerlijke snacks….We gaan het zien. Ben wel blij om niet al te lange siësta te houden. Je wordt er vaak vrij sloom van. Ik kijk nog even rond en zie dat het kamp heel druk wordt. Overal tentenkampen en heel veel wandelaars komen aan. We zijn erg vroeg aangekomen kennelijk. Realiseer mij dat we de zwaarste dag gehad hebben. Morgen wordt het zeker niet zwaarder, maar ik hoor dat we vanaf dit kamp toch evengoed eerst nog morgen 300 meter moeten stijgen. Het Inca Trail pad slingert dus omhoog en omlaag richting Machu Picchu.
Ik hoor dat de kok(s), keukenhulp(en) en dragers weggaan om heel vroeg de trein te halen terug naar Cusco. Hun trail zit er morgen dus al helemaal op. We moeten echt een fooi voor deze kanjers verzorgen. Ik heb nog 100 dollar bij mij. Deze kan ik gedeeltelijk gebruiken. Ik wil de gidsen ook nog een fooi geven. We gaan het zien….Ik krijg ook nog geld van de Australische wandelaar. Ik had haar soles geleend om de drager te betalen die haar rugzak heeft gedragen. Ze is me ontzettend dankbaar. Zij had niet voldoende geld bij zich.
En pinnen in de bergen is een beetje lastig. Ik ga even liggen op mijn matje+slaapzak. Die heb ik alvast maar klaar gezet voor de nacht. Even een schoon shirt aantrekken, want mijn shirt is drijfnat op bepaalde plekken van het zweet. Mijn Icebreaker shirt stinkt niet, maar het idee een shirt te dragen die vol zit met zweet bekoort mij even niet. Ik heb nog een schoon shirt voor morgen en overmorgen… Ik overdenk ondertussen wat een pittig zware dag het was. Het was evengoed een topdag! Wat een mooie Inca Trail. Blij dat ik er goed doorheen gekomen ben. Wat een ervaring opgedaan met een hoogte record en het voelen van die ijle lucht met daarbij de zeer zware inspanning……en na deze overdenking was ik volgens mij even weggezakt. Wat heerlijk om weer even rust en ontspanning te hebben. Even mijn batterij opladen.

HAPPY HOUR
Omstreeks 17.00 uur is het happy hour…enkele dames moeten we even wakker zingen, maar ze komen uiteindelijk naar de tent. Het is zeer gezellig met de dames en ik leer ze nu een beetje kennen. Er worden verhalen verteld en het is zeer gezellig. Ik praat af en toe met enkele dames en met name de Australische meiden zijn het leukst. De Israëli’s trekken erg naar elkaar toe en de Denen+Noren kwebbelen er lustig op los. Meestal in het Engels. Ik praat met de gids(en) en verneem dat zij in het hoogseizoen heel druk hebben. Onze gids is student en studeert theologie. Hij vertelt veel over de Inca’s en uiteindelijk hoor ik dat de Spanjaarden echt gepoogd hebben om de Inca’s te veroveren. Doch die waren zeer (te) bedreven in de bergen. Ze konden ze niet bereiken. Er waren grote Inca groepen over de drie landen, namelijk, Chili en Peru (Colombia+ Equador). Deze groepen hebben vele malen strijd met elkaar gehad, waardoor vermoedelijk het Inca Rijk uiteen viel. Niet uitgestorven door de strijd met de Spanjaarden dus….Heel leerzaam deze gesprekken…
Het Happy Hour was heel gezellig en de groep gaat zich nog even opfrissen. Ik wandel nog even naar de waterval en ook voor een sanitaire stop. Veel erin…dan moet er af en toe ook iets eruit. Wel zo fijn dat er mooie schone toiletten zijn. Tenminste voor de heren….

Ik maak hele mooie foto’s van de omgeving en de zon gaat langzaam onder. De witte bergtoppen in de verte zijn heel mooi. Wat een hoge toppen…ik vermoed rond de 5000 a 6000 meter. Adembenemende vergezichten en de mooie waterval. Ondertussen komen er nog steeds groepen binnen. Ze zijn kennelijk later vertrokken. Ook zie ik senioren die kennelijk veel langzamer omhoog gewandeld zijn. Toch ontzag voor deze ouderen die het toch ook maar even doen!! Ondanks hun hoge leeftijd. Ik zie dat zij flink vermoeid zijn doch ook zij worden als helden in hun kamp onthaald door de crew. Ook zij genieten hier duidelijk van.

AVONDMAALTIJD EN HEMELSE BEAUTY
De tijd vliegt voorbij met dat napraten en nagenieten van deze drukke vermoeiende wandeldag. Het is inmiddels 19.00 uur en de avondmaaltijd staat al klaar voor ons in de blauwe tent. De kok is weer bezig geweest. Het was een vier sterren / gangen maaltijd. Een voedzaam soepje…rijst met groente en vlees…en een toetje Mora. Een heerlijk zoet na gerechtje…Wat een top maaltijd. Je hebt flinke trek en dan gaat zo’n maaltijd er natuurlijk heerlijk in. Ik lust bijna alles en de dames gelukkig ook. Enkele dames zijn een beetje kieskeurig en eten niet al te veel. Het was een hele gezellige maaltijd die na ruim 45 minuten al weer voorbij was. Nog even na kletsen en daarna moeten we even plaats maken voor de crew. Zij willen ook even eten aan de lange tafel.

We praten elders nog even na en kijken nog even rond. Wat een uitzicht vanaf het plateau waar ons kamp geplaatst is. Wat een mooi uitzicht. Adembenemend. Wat is de natuur toch mooi. Geen TV..een herrie van radio’s…geen geschreeuw…alleen maar rustig pratende wandelaars die nagenieten van deze fantastisch mooie zware wandeldag. Wat een luxe om dit te mogen doen. We nemen de dagen nog even door…1e dag 11 km..relatief makkelijk…2e dag vandaag zwaar 9 km…morgen 3e dag 16 km pittige wandeldag. 40% stijgen en 60% afdalen. Veel pauze(s) met culture locatie(s) om van te genieten onderweg. Dat klinkt goed uit de mond van de gids die inmiddels uitgegeten is. Ik praat nog even met de gids(en) en enkele crew leden. Ook vertelt de gids nog een luguber verhaal over een meisje genaamd Monica…een griezel verhaal….Die Monica spook zal deze nacht rond onze tent sluipen…..Ik zie enkele dames nu al bang rondkijken…..De gidsen lachen zich een hoedje….maar ik denk dat er enkele dames zijn die vannacht zeer alert zullen zijn en toch iets minder rustig in hun tent liggen te slapen. Ondertussen is het stikdonker geworden. Ik heb mijn waka waka lamp en de crew heeft olielampen opgehangen. Er is voldoende licht om je even in het donker te oriënteren. Verder is het heeeeel donker. De sterrenhemel is adembenemend mooi…
Sterrenwolken die je vaak beter ziet in het buitenland. Ongelooflijk veel sterren……

SLAPEN…IN MIJN TENTJE…
De oogluikjes van de dames vallen al snel dicht en ik zie er al een aantal vlot naar hun tentje vertrekken. Ze zijn vermoeid…logisch als je dit niet gewend bent. Ik ga nog een sanitaire stop houden en was mij nog even bij een stroompje…lekker koud fris water.
Even tandenpoetsen en ook ik ga naar mijn tentje….Ik lig nog maar heel kort wakker volgens mij……….gaap gaap gaap knikkebol knikkebol.

Het was een hele mooie pittige wandeldag vandaag die de moeite waard was om te beschrijven, maar morgen is het de derde lange wandeldag en komen we in de buurt van Machu Picchu. Een stijgend / afdalend pad met mooie natuur……Een nieuwe dag en nieuwe kansen op een mooi avontuur in het mooie land Peru.

Ik hoop dat U de beschrijving van deze wandeldag leuk vond en tot het volgende verslag?

Bert Gorter

ps
Ik plaats ook nog een paar mooie foto's van deze wandeldag.