3e wandeldag Camino Inca Trail Peru 20 april 2015

Hallo beste lezer(s),

Hier weer een verslag van mijn derde wandeldag....

VROEG OPSTAAN
Het is vandaag 20 april 2015. Realiseer mij dat het de laatste dag van onze crew is. Zij gaan ons vandaag verlaten. Zij gaan al heel vroeg op pad om hun trein terug naar Cusco te halen. Het is opstaan om 06.00 uur. Moe maar voldaan mijn bedje gisteravond opgezocht. Het is fris buiten, maar het was gisteravond bij zonsondergang fantastisch. Mooie foto’s gemaakt….
De nacht was fris en koud. Blij met mijn tent en slaapzak. Muts op. Je merkt dan al meteen dat je hoog in de bergen zit. Temperaturen zakken al snel in de nachtelijke uren rond nul.
Ik was al wakker als de crew ons komt wekken met het bekende warme schaaltje en coca thee… Bijzondere smaak die thee, maar wel lekker zo vroeg in de ochtend. Het is geen vakantie het is de Inca Trail wandelen. De dagen vliegen weer om. Wat een avontuur en bijzondere reis is dit. Realiseer mij ook dat het toch wel weer bijzonder is wat ik allemaal doe. Zonder problemen tot nu toe…wandel ik deze trail.

WASSEN – OPSTAAN – ONTBIJT
Ik raak al een beetje gewend aan deze luxe. Vlot mijn spullen verder in mijn rugzak pakken. Mezelf snel wassen en aankleden. Mijn schoenen meteen goed aandoen. We gaan vandaag wisselend nog wat omhoog doch ook omlaag. Afdalen is net zo zwaar als het bergen op wandelen. Daar zullen de dames vandaag achter komen. Ook ik zal de eerste uren wel moeten wennen. Het ontbijt was weer top… Pannekoeken, ommelette, fruit oa bessen en een reep voor onderweg. Wat een heerlijk ontbijt. Wederom realiseer je je dat dit echt een luxe is die ik niet gewend ben bij mijn wandel tochten. Vaak in spanje een droog beschuitje of droge crackers. Onderweg probeer ik vaak nog wat te gaan eten. Broodjes of andere voeding om extra energie te krijgen. Bij deze Inca Trail is alles het top geregeld.

PROGRAMMA
Op het programma vandaag staat ACHT uren wandelen. Ruim 15/16 km te overbruggen. Dat moet niet al te zwaar worden. De route is Pacaymayu naar WinayWayna. Diverse archeologische plaatsen onderweg om te bekijken en uit te rusten. Ook de pauzes zullen daar onderweg zijn. Eerste deel een pad vlot omlaag lopend naar Runkurakay pass op 3970 m.
Daarna door naar Runkurakay pass. 3800 m. Daar Inca gebouw bekijken...Vervolgens afdalen naar Yanacocha en aankomst in Sayacmarca 3624 m. Ook daar weer enkele vestingen bekijken van de Inca’s en lekker pauze. We dalen af weer naar de bossen op die hoogte waarbij het pad omhoog en weer omlaag loopt. Dan zal de volgende pass Phuyupatamarca 3550 m zijn. Vervolgens is het afdalen, afdalen en afdalen. Aan het eind van de dag de camping plaats Winaywayna.

DE WANDELING
Ik kan dit hele programma verder gaan beschrijven, maar dat doe ik niet. Het was een heel mooi pad die qua hoogte verschillen heel erg goed te bewandelen was. Het uitzicht was adembenemend mooi. Het is wel opletten…want het pad bestaat uit stenen en soms zanderig. Goed je voeten neerzetten. De tijd vliegt en onderweg probeer ik toch regelmatig mooie foto’s te maken. Na een paar pauzes bij de ruines van de Inca krijg ik toch steeds meer ontzag voor het Inca volk. Wat een architecten in die tijd. Gebouwen die aardbeving bestendig waren en gedeelte nu nog na heel veel jaren nog overeind staan met vaak uitzondering de daken. De muren staan nog sterk overeind. De gids van onze groep verteld regelmatig waar we ons bevinden en de geschiedenis van dit deel van de Inca Trail.


VERMOEIHEID DAMES
Ik wandel fris en fruitig het pad op en neer en bedenk steeds dat ik goed getraind heb. De dames lopen voor het merendeel achter mij. Ze hijgen als een paard en de vermoeidheid slaat toe. Ik hoor ze niet veel meer praten en lachen. Ook de Australische dames hebben het zwaar. Een van de Noorse dames heeft een ontzettende dip en moet mentaal geholpen worden. Deze Inca Trail moet je niet onderschatten. Het afdalen is zowaar soms zelfs nog zwaarder dan het berg op wandelen. Omstreeks 12.00 uur is het nog even stijgen en vervolgens wandelen we het kamp binnen voor onze lunch.

PAUZE
Omstreeks 12.30 uur is de heerlijke lunch klaar en kunnen we aan tafel schuiven. De lange tafel is mooi opgediend. We krijgen eerst thee en daarna al vrij vlot het voor gerecht. We hebben behoorlijk veel trek. We hebben al flink veel energie verbruikt. Daarna volgt een schaal pittige groente en spaghetti. Daar gaat er wel in bij onze groep. We hebben allemaal flinke trek. Heerlijke Peruaanse gerechten. Na enige uitleg wat we eten, scheppen we onze borden lekker vol. Na deze top maaltijd krijgen we nog een uitleg over het Inca Volk. Onze gids studeert theologie en weet er veel van. We gaan vlot weer verder. De crew eet na ons.

AFDALEN – AFDALEN – AFDALEN TOT VOORBIJ DE BOMENGRENS
Na de uitleg van de gids de rugzak weer om en daar gaan we. We krijgen een waarschuwing mee…rustig afdalen. Gezien mijn ervaring zal ik dat zeker doen. Ook mogen we ons eigen tempo aanhouden. De gids volgt ons….Ik begon vrij vlot af te dalen en probeer een zo soepel en vlot mogelijk tempo aan te houden. Onderweg word ik al snel ingehaald door andere dragers. Zij vliegen mij links en rechts voorbij. Ook haal ik andere wandelaars in die met een zeer langzaam tempo afdalen. Het beging onderweg te regenen en ik moet zelfs mijn poncho even omdoen. Nat worden betekent koud worden. De vermoeidheid van het afdalen begint mij ook parten te spelen. Je gebruikt spieren in je benen die je vaak nooit gebruikt….Ik moet echt uitkijken geen kramp te krijgen. Soms even stoppen om je benen uit te schudden. Het pad gaat soms stijl naar beneden en je zoekt steeds de beste platte stenen op om je voet op te zetten. Zo goed mogelijk coördinerend en proberen niet uit te glijden. Het pad wordt gladder door de regen.

REGEN EN HAGELSTENEN
Soms voel ik zelfs hagelstenen naar beneden komen. Het regent af en toe best hard en vervolgens na een bui klaart het weer op. Dit is echt weer in de bergen. Ene moment het zonnetje en vervolgens een hoosbui.

SPIERPIJN
Na uren afdalen beginnen mijn spieren toch pijnlijk te worden. Het afdalen blijkt inderdaad het moeilijkst te zijn. Hoe die dragers dit doen?? Ik zie ze soms ook even pauze houden om hun spieren ook weer even los te maken. Ik zie de dames ook ploeteren. Ze hebben zeer pijnlijke spieren en ze gaan steeds langzamer naar beneden. Ik probeer toch de vaart erin te houden om zo vlot en snel mogelijk af te dalen in een tempo dat ik lang kan volhouden.

LANGE DAG
Het lijkt een korte tocht qua kilometers, maar pas om 17.00 uur komen we aan in het kamp. Ik ben bij het eerste groepje die aankomt in het kamp. Het is een mega kamp en het is even zoeken naar ons deel. Honderden wandelaars gaan hier overnachten. Het is een georganiseerde chaos van tenten. Ik zoek het kampnummer dat ik meegekregen heb. Na even zoeken kom ik aan en wordt verwelkomt door de crew. Ze zijn verbaasd dat we zo snel al afgedaald zijn. We zijn kennelijk een jonge frisse wandelgroep. We staan op een soort terras met een prachtig uitzicht. Uit de foto’s zult U dit wel kunnen opmaken. Ik zal ze bij dit verslag voegen.

KAMPEMENT
Het blijkt een enorm kampement te zijn, waar iedereen zijn kamp heeft opgeslagen. Morgen Machu Picchu. Ik heb mijn kleding/rugzak en benodigdheden goed droog gehouden. Het was een iets mindere dag, doch ik hoor van de gidsen dat we vandaag niet mogen mopperen. Het had zeker erger gekund in deze streek en in dit jaar getijde.

TENT
Mijn tent staat alweer klaar. Ik ga vlot mijn spullen alvast uitladen en wat schone kleding aantrekken. Wel zo fijn. Verder alvast mijn matje en slaapzak klaar zetten.

LANGE DAG
Het is toch een flinke lange dag geworden realiseer ik mij. Het is een berg dag en dan is het moeilijk in te schatten hoe lang je over 15 km doet. Het klimmen en afdalen kost tijd, maar ook de pauzes en uitleg kost tijd. De gidsen hebben een goede balans gevonden. Alhoewel de dames kapot aankomen. De conditie van de dames is kennelijk niet zo goed als ik had ingeschat. Mentaal zijn ze ook niet zo gehard. Ook dat gaat parten spelen. Dan komt mijn voordeel weer naar voren dat ik soms wel wandelingen maak van 12 uren. Meer dan 30 km per dag wandelingen. De dames zijn heel blij dat de dag erop zit. Moe maar voldaan. We praten nog even met elkaar over deze lange wandel dag in de grote tent die weer klaar staat.

OVERDENKING
Je overdenkt dan nog even hoe deze dag verlopen is. Jas aan …jas uit. Regen, hagelstenen, wind en soms even het zonnetje. Stijgingspercentages van 40% en dan weer afdalingspercentages van 60% wisselden zich af. Dan het zeer geconcentreerd je voeten neerzetten op de stenen paden. De stenen vaak scheef en ongelijk. Ook dat kost enorm veel energie en concentratie vermogen.

IN DE TENT
In de tent wordt door de groep nog nagepraat en na een tijdje krijgen de dames weer wat praatjes. De vermoeidheid zakt wat weg. We krijgen van de gids wat informatie over de dag van morgen…heel vroeg opstaan….brrrr Straks een happy hour. Dat hebben we volgens hun wel verdiend door onze inzet. Geen afvallers of blessures. Ook dat komt een enkele keer voor. Dan moet er volgens mij heel wat geregeld worden. Ook laat in de avond afscheid van de crew met uitzondering van de gidsen.

HAPPY HOUR 18.00 UUR
Nadat iedereen zich verzorgd en zich zo goed als mogelijk geïnstalleerd had in de tent(en), was het al vlot tijd voor happy hour. Wat de crew dan weer voor elkaar maakte, valt moeilijk te beschrijven, maar het waren allemaal heerlijke hapjes. Heerlijk drinken erbij. Geen alcohol natuurlijk. Maar goed ook, want iedereen is moe. Nu alcohol zou niet handig zijn.
Vroeg opstaan betekent ook er vroeg in.

AVOND MAALTIJD
Na een korte pauze staat voor ons toch weer een maaltijd klaar, waar menig kok in Nederland op zijn hoofd zou krabben. Hoe krijgen ze dit toch weer voor elkaar. Heerlijke voedzame maaltijd. Het werd een hele gezellige avond met een afscheid van de crew.
FOOI CREW
Ik had nog voldoende dollars en ik heb een flinke fooi gegeven. Een restant ook nog bewaard voor de gids. We gaan in een kring staan en we applaudisseren voor hun hulp en fantastische maaltijden. Ze glunderen en zijn ook trots. Ik geef de fooi aan de gids om ze eerlijk te verdelen onder de crew. De meeste dames doen dit ook. We nemen afscheid....

Ik praat later hierover met een van de gidsen. Hij vertelt dat het geen vetpot is voor de crew, doch de fooi is een heel mooi extra’tje. Ze moeten keihard in het zomer seizoen werken en in de winter zijn ze vrij. Ze gaan dan vaak naar Arequipa of Lima om te overwinteren. Ze leven dan van het geld voor de Inca Trail en de fooien.

OP TIJD IN DE TENT(EN)
Ik kijk nog even naar de zonsondergang en maak nog een paar mooie foto’s. Wat een uitzicht en wat zijn de bergen adembenemend mooi. Foto’s geven nog maar een indruk, maar als je zelf daar staat. Ook de sterrenhemel is adembenemend mooi. Geen licht….een pikzwarte hemel met sterrenwolken…..Dan blijf je even stil staan bij dit bijzondere mooie moment van rust.

SLAPEN
Ik ga op tijd mijn tentje in…de tijd weet ik niet meer, maar het zal zeker zitten rond het tijdstip 22.00 uur of iets later…. Ik herinner mij nog dat ik mijn slaapzak inkroop…even gapen en weg was ik in dromenland. Ook nog een paar keer wakker want het giet van het water. Blij dat we niet onderaan de berg staan. Al dat water uit de hemel komt onderaan ook ergens terecht……

Ik hoop dat U dit verslag weer van genoten hebt. Deze dag vond ik zwaar maar zeker ook bijzonder. Morgenochtend heeeeel vroeg gaan we verder naar ons einddoel Machu Picchu!!
Hopelijk aldaar met een zonsopgang die ik vaker op een zodanige manier gefotografeerd heb, die ik gelijk in mijn fotoboek kan plakken….

Groet

Bert Gorter