20e wandeldag Camino Portugal 586 km afgelegd

Hallo familie, kennissen, vrienden, collega's en andere belangstellenden,

Het is vandaag 6 september 2014 en mijn wandeltocht gaat steeds noordelijker, maar ook in de richting van Porto. Mijn volgende rustpunt. Ook wel fijn om even bij te tanken. Vandaag besluit ik niet helemaal naar Porto te gaan. Een tussenstop, want de etappe is wel erg lang. 34.3 km. Ik heb genoeg tijd en daarom iets kortere wandeling vandaag. We zien wel onderweg. Deze morgen weer vroeg op. Ik sta iets voordat mijn wekkertje afgaat...uit mijn bed. Ik heb alles klaar gezet en ga mij even opfrissen bij de doucheruimte van de brandweer mannen. Ik sta op het punt de deur te openen en ik schrik mij een hoedje....De "echte"pelgrim zit te mediteren in het donker op een stoel en beweegt verder niet....???
Een heel vreemde snuiter.....Ik ga mij wassen en bij terugkomt bij de slaapzaal zit hij nog in meditatievorm op zijn stoel. Ogen dicht en in zijn eigen wereld. Ik pak mijn eigen spullen en ga ermee de gang in. Sluit de deur van de slaapzaal. Ik ga straks buiten ontbijten en ik open de kazerne deur. Ik kan deze gewoon afsluiten. Andere pelgrim Francisco is nog in dromenland en gaat weg wanneer hij wakker wordt. Hij slaapt altijd lang door en zijn dag begint zeker niet voor 10.00 uur. Dan ben ik al halverwege deze etappe. Zo wandelt iedereen zijn eigen camino.
Ik wandel het stadje in naar het centrum waar de route weer verder gaat. In het centrum even mijn ontbijtje nuttigen op een bankje. Het is mooi om het stadje te zien ontwaken. Ik zie de bloemenman zijn bloemen klaar zetten bij een gebouw die volgens mij het trein of busstation is. De vroege ontwakers snellen zich naar dit gebouw om hun trein of bus te halen. Ik eet onderwijl mijn broodje en een flesje yoghurt. Heerlijk om in de ochtenduren even erbij te drinken. Vocht en kalk voor mijn botten.
Daarna bij opkomende zon weer onderweg. De markeringen...de gele pijlen zijn goed zichtbaar. Ik wandel door diverse kleine leuke dorpjes die ook ontwaken....en de bewoners gaan op pad naar hun werk of andere afspraken....de wereld draait door.
Af en toe zijn de markeringen erg karig…zou de verfkwast of pot leeg zijn geweest??
Om 12.30 uur even een pauze…tijd voor koffie met…
Het weer zou vandaag niet best zijn….had weervoorspelling op een TV gezien. Hoop dat het mee valt vandaag. De poncho hoog in de rugzak klaar gelegd. Vooralsnog bewolkt en het lijkt niet te gaan regenen. Na een half uur pauze weer verder op pad..Het is een leuk afwisselend pad door het mooie landschap van Portugal. Het wordt steeds groener maar het wordt gelukkig niet al te stedelijk. Ik nader nu namelijk al meer de grote mooie stad Porto. Ik nader het dorpje Vergada en vlak ervoor begint het te hozen…Mijn eerste regenbui onderweg naar Santiago. Maar die mag er ook echt zijn. Ik vlieg snel een café binnen om te schuilen. Een tactische stop…het is inmiddels 13.30 uur dus ik heb wel een korte pauze verdiend.
Na een ruim drie kwartier houd het op met hard regenen en besluit ik toch maar mijn poncho te pakken. Er komen meer pelgrims het café in. Ik ga weer op pad en dat het een beetje regent maakt niet uit. Ik ben toch Nederlander en we zijn gewend aan regen.
Even later moet ik weer onderweg even tactisch stoppen onder een overkapping/poort van een woning. Het stortregent…met bakken komt het water uit de lucht vallen. Na een 20 minuten wordt het gelukkig veel minder en ga ik weer verder…met mijn poncho nu maar aangetrokken. Door het schuilen wordt het wel enigszins laat…en daarom loop ik vlot door richting Grijo. Ik kom langs een Mosteiro S. Salvador. Een prachtig klooster doch alles is dicht. Had daar mogelijk een overnachtingsplek kunnen hebben. Echter realiseer mij ook dat er verder helemaal niets is…geen eten…geen drinken…etc. Daarom op pad naar de herberg in Grijo. Omstreeks 14.00 uur daar aangekomen. Herberg dicht en wordt geopend om 14.30 uur Portugese tijd. Naast de herberg gelukkig een café…Het regent inmiddels weer enigszins en daarom wel fijn om even binnen te schuilen. Ook is de voordeur zeer dicht bij de weg en ze rijden bijna de vouw uit je wandelbroek. Rakelings rijden ze hard langs ons. Af en toe de neiging om weg te springen om mijn leven te redden. In het café is het lekker warm en natuurlijk kunnen we ook iets drinken. Er staan nog twee pelgrims te wachten. We kijken daarna gezamenlijk of we vanavond daar iets kunnen eten. Verder informeer ik daar ook even of we in dit stadje Grijo ook in het klooster kunnen overnachten. Dit bleek niet meer het geval te zijn. We kunnen wel een bezichtiging van het klooster gaan doen, mits deze geopend is.
In het café heerlijk wat gedronken en we krijgen ook nog een klein hapje erbij. Omstreeks 14.30 uur is de herberg open en kunnen we naar binnen. Het is een mooie herberg gerund door vrijwilligers. De herberg een oud pand is opgeknapt. De herberg is eigendom van de kerk en zij wilden iets doen voor de pelgrims onderweg naar Santiago. Met de bijdragen van de pelgrims kan de herberg onderhouden worden. Een dame ontvangt ons. Blijkt even later dat het hele gezin helpt en gezellig aanwezig is. De kamers zien er goed uit doch later bleek dat er geen deuren in de kamers zaten. Daar zult U later meer over lezen dat dit gevolgen had voor een goede of slechte nachtrust. Ik heb de volgend informatie over deze herberg:
Albergue de Grijo
RUa Cadoso Pinto 274 4415-434 Grijo tel. 968702769.
Herberg heft een leuk binnenpleintje en een gedeelte om de was te doen. Gezien de weersomstandigheden die enigszins verbeterd waren maar beperkt kunnen gebruiken. Morgen in Porto kan ik wellicht beter mijn was doen..en drogen.
Er is verder maar een wc en douche ruimte. Wel een beetje karig voor de 20 bedden/pelgrims die hier kunnen slapen. Wel een hele mooie keuken om zelf iets klaar te kunnen maken.
Ik wacht nog even op pelgrim Francisco. Ik maak mijn spullen voor morgen weer voor elkaar. Mijn bedje even klaar zetten voor de nacht. Matras was top…geen vieze beesten en schoon.
Het regent een beetje en ik besluit om binnen te blijven. Even gekletst met de beheerders familie. Zijn erg geïnteresseerd in onze pelgrimstocht en willen alles weten. Tussendoor nog even mijn paspoort afstempelen en even afrekenen voor de nacht in deze herberg.
Zowaar aan het eind van de middag verschijnt onze Francisco weer. Blij dat we elkaar weer ontmoeten….en hij gaat zich meteen verschonen…en zet zijn schoenen onder de trap van de herberg…(volgende morgen stonden zijn schoenen vol water…foutje bedankt…water stroomde zo zijn schoenen in….ontzettend hard gelachen om zijn schoenen lekker fris buiten te zetten op een verkeerde plaats).
Ik heb hierna mijn dagboek weer even bijgeschreven…ook daar gaat toch wel wat tijd in zitten. Inmiddels was de middag al flink voorbij en besluiten we alvast naar de kroeg naast de herberg te gaan. Het is er lekker druk en we worden door de lokale bevolking hartelijk ontvangen. Ze snappen dat we pelgrims zijn en af en toe wordt ons iets gevraagd. We nemen lekker iets te drinken en de Portugezen zitten lekker aan het pimpelen.
Inmiddels meerdere pelgrims komen het café binnen en we hebben samen een vol tafeltje.
Een paar Techen…een franse pelgrim en wij samen. Een leuk gezellig clubje pelgrims.
De Portugezen zijn inmiddels een tafeltje verderop bezig met een kaartspel…het lijkt wel compleet oorlog. Het kaart spel verloopt heel rommelig en met heel veel geschreeuw. Met verbazing zit ik mee te genieten. Ondertussen vloeit het alcoholisch vocht overvloedig…naar binnen en worden ze nog drukker aanwezig in deze kroeg. Ondertussen kijk ik even in een ander gedeelte van het café waar een supermarktje blijkt te zijn. Ik koop een aantal goederen voor morgen onderweg. Het is niet ver meer naar Porto, maar ik wil morgenochtend toch echt wel een ontbijtje en wat te drinken onderweg. Ik neus een tijd in dit leuke heel kleine winkeltje. Daarna maar weer de kroeg in en inmiddels krijg ik bij binnenkomst van de Portugezen een borrel aangeboden. Het blijkt een hele sterke borrel te zijn…Ik ben zeker wel wat gewend als volleerd whisky drinker. De andere pelgrims moeten er ook aan geloven en ze krijgen allemaal ook een borrel. Ook de dames…moeten natuurlijk even proeven. Na een slok hebben ze genoeg…De Portugezen proberen ons nog meer borrels aan te smeren, doch ik weiger. Ik heb al snel door dat zij ons onder tafel proberen te drinken. Drank wedstrijden zijn niet aan mij besteed. De mannelijke Tsjechische pelgrim doet nog even mee.. doch ook hij haakt al snel na drie borrels af…
We besluiten met elkaar een fles witte wijn te bestellen bij ons eten. We bestellen een echte pelgrims maaltijd…aardappelen…bacalau (vis)…snijbonen. Een heerlijke maaltijd in een kroeg…hoe bestaat het. Je verwacht niets en dan wordt het een top maaltijd. Kijk dat is nu een pelgrimstocht…altijd verrassingen….
We bleven heerlijk eten en napraten tot 21.30 uur. Ik liep nog even met Franciscus naar het klooster in het donker…even uitbuiken…mijn buikje rond gegeten. Energie voor morgen naar Porto. Ongeveer 10,5 km. Een makkie. We kunnen morgenvroeg al snel in Porto zijn. Francisco geeft aan dat hij samen gaat wandelen met zijn neef. Ik vraag aan hem of zijn neef ervaring met wandelen heeft…Nee…Ik hoopte toen al dat Francisco hiervan geen spijt zou hebben. Daar leest U later meer over…. Over deze overnachting kan ik heel kort zijn. Er zaten in onze kamer die ik deelde met Francisco geen deuren….De hele nacht heb ik oorlog gevoerd met gummen…namelijk vliegen die mij verrot staken. Ik heb heel weinig geslapen..
Al erg vroeg gingen we er uit op pad naar Porto…midden in de nacht bleek Francisco gevlucht te zijn naar de kelder van de herberg…daar had hij minder last van de muggen.
Die morgen heb ik hem wel heel sneu zien kijken naar zijn wandelschoenen…ze stonden vol water…ik heb hem meteen de tip gegeven om heel snel kranten in zijn schoenen te doen, zodat ze enigszins nog wat droog werden. Ik gaf hem mee dat het ook een trucje is om je schoenen goed in te lopen en passend te maken. Dan maken we de schoenen aan de binnenkant ook heel nat…en dan gewoon aandoen. Na verloop van tijd worden ze door de warmte van de voeten en het bewegen gewoon weer droog en passen ze perfect. Dat bleek een hele goede tip te zijn, want de schoenen van Francisco pasten na deze ongewilde waterdoop zeer goed.

Morgen op pad naar de grote stad Porto met wederom mooie verhalen over mijn belevenissen.

Wat is het leven van een pelgrim toch fijn….genieten.

Pelgrim Jacob Elbertus