De laatste dagen in NW Spanje

Beste lezer(s)/belangstellenden,

Dit is mijn laatste verslag(en) van mijn Camino Portugal. Het is inmiddels het verslag van dinsdag 23 september 2015. Het is even vreemd als je 34 wandeldagen gehad hebt en plotseling in de ochtenduren hoef je niet meer klaar te staan om je cyclus van bijna 30 km per dag te starten. Je staat wel vroeg op om de bus te halen naar Santiago de Compostella. Er gaat een rechtstreekse busdienst naar Santiago. Het is wel een vroege dienst om 06.45 uur, maar wel het voordeel dat de dag lang is. Het cafe bij de bushalte is geopend en we kunnen nog even wat ontbijten en een bak koffie.
Daarna is het al snel tijd om te vertrekken... Het blijkt een twee uur durende rit te zijn en op diverse plaatsen worden pelgrims maar ook bewoners uit de streek opgepikt. Soms zelfs in een dorpje die volgens mij buiten de route van de bus is. Ook dat is wel bijzonder hier in Spanje. Dat gebeurt gewoon ...zonder dat volgens mij de leiding van de busdienst het weet. Het zijn soms slecht ter been zijnde bewoners die opstappen. Heel bijzonder in deze tijd dat dit nog hier in Spanje nog kan...Dat zou zo moeten blijven. De busrit is niet duur...8 euro. Een koopje voor een rit van twee uur. De Nederlandse pelgrim van gisteren heb ik niet zien instappen?? Zou hij de bus gemist hebben?? Even later zie ik hem achterin de bus zitten. Hij zit te pitten...(slapen bedoel ik). Om 08.45 uur aankomst in Santiago bij de busremise. Ik ken inmiddels de locatie van de busremise goed, want ik ben inmiddels hier al diverse keren geweest. Ik wandel wel even later met pelgrim Kees naar het centrum van de stad Santiago naar de huiskamer van de lage landen. Ook daar is het pelgrimsbureau gevestigd. Bij aankomst in de huiskamer blijken de mij bekende Jack en Monica nog steeds aanwezig te zijn om bezoekers te ontvangen. Ik ken ze natuurlijk van een vorig bezoek en ik word hartelijk verwelkomt met de boodschap dat zij ongelooflijk trots zijn op mijn prestatie. Meer dan 1000 km gewandeld door Portugal en vervolgens door naar Finisterra en Muxia. Een bijzondere prestatie volgens hun. Ik ben ook wel een beetje trots op mijzelf. Echter ik voel mij niet heel moe, maar wel een beetje verdrietig dat nu daadwerkelijk mijn DERDE camino erop zit. Wederom een ongelooflijk mooi avontuur. Ik haal hierna mijn verdiende compostella en ook nog een afstand certificaat met een incorrecte vermelde afstand doch dit maakt niet uit. Geen 1000 km staat erop vermeld. Een communicatie foutje...maar dat maakt niet uit. Ik weet welke afstand ik heb afgelegd. Meer dan er op het certificaat staat namelijk meer dan 966 km - ruim 1000 km. Het is een mooi certificaat en daar gaat het om. Mooi voor mijn verzameling compostella's en certificaten. Maar vooral ook een mooie herinnering van mijn camino Portugal anno 2014. Inmiddels heb ik vier compostella's/certificaten, doch ik kan bij een kerkje in de buurt nog een zeer bijzondere Compostella ophalen. Een waarop vermeld staat het bijzondere st Jacobsjaar 2014. Ik haal meteen mijn Compostella daar. Daarna nog even kletsen in de huiskamer...gezellig Nederlands praten. Ik moest me tijdens mijn camino in allerlei talen verstaanbaar maken. Volgens mij is dat best gelukt. Maar vandaag even NL kletsen. Omstreeks 11.00 uur naar de Pelgrims mis in de kathedraal. Vroeg naar de mis, omdat je anders een lange tijd moet staan. Samen met Kees naar deze hele mooi kathedraal. Indrukwekkende dienst, waarbij de namen van pelgrims gesproken worden die gisteren gearriveerd waren en zich gemeld hadden bij het pelgrimsbureau.
Ook het vat suist heel snel door de kathedraal met wierook.....dampen. Zeer indrukwekkend schouwspel, waarbij de bezoekers heel druk bezig zijn met het maken van videobeelden en foto's. Zes personen trekken aan het touw het vat door de kathedraal tot in het kruintje van de kathedraal. Heel snel heen en weer door de kathedraal...kippenvel moment....
Na twee uren luisteren en kijken is de dienst beëindigd. Beetje lang, want het Spaans vertalen valt niet mee. Je moet het een keer meemaken als pelgrim. Na afloop even nog naar de huiskamer voor een bakkie koffie en daarna is het echt etenstijd. Samen met Kees naar een mij bekend restaurantje om Thais te eten. We smullen en smikkelen van het lekkere eten. Als je trek hebt...smaakt dit bijzonder goed. Onze spijsvertering werkt nog op volle toeren en dat zal morgen ook nog wel zo zijn. Ik kan onbekommerd bijna net zoveel eten als ik wil....met een biertje of wijntje erbij natuurlijk. Het is even gezellig samen zo eten met elkaar. Kees blijkt vandaag al naar huis te vliegen. Ik breng hem naar de bushalte van de aerobus naar het vliegveld. We nemen afscheid...zo gaat dat in camino's. Zo ontmoet je heel aardige mensen en zo neem je afscheid. Soms niet altijd leuk, maar dat hoort bij een camino.
We wisselen nog even ons mailadres uit en hij schrijft deze website op.
Ik wandel daarna nog even in de stad om wat voor mijn kinderen en Norma te zoeken. Ik probeer altijd iets leuks mee naar huis te nemen. Ik heb geluk en ik kan T-shirts voor mijn kinderen kopen. Leuke opschrift en niet al te vrouwelijk...natuurlijk. Mijn mannen moeten het mooi en stoer vinden. Ook de kwaliteit T-shirt moet een beetje goed zijn....
Een gift voor Norma is moeilijker te vinden. Je wilt iets voor een ander kopen en dat valt niet mee. Een sieraad?? Ik kom er nog even niet uit. Wellicht morgen??? Vervolgens wandel ik weer naar de herberg hoog nabij het centrum van Santiago. De bekende wandelroute. Ik besluit daar weer een privé kamer te nemen. Goedkoop en veel privacy.
Daarna het bekende ritueel met uitzondering het feit dat ik morgen weer moet gaan wandelen. Morgen weer een rustdag, want mijn vliegtuig vertrekt pas op de 25e. Ik heb mijn wandeling fantastisch uitgestippeld. Heb morgen zelfs nog een rustdag in Santiago.....
Ik ga toch vrij vroeg mijn bedje in en lees nog even een kaartje die ik gekregen heb in de huiskamer van de lage landen (is een Nederlandse huiskamer van vrijwilligers die pelgrims opvangen in Santiago). Ik lees in mijn bedje nog even dit kaartje en ik wil U deze niet onthouden want het is wel de essentie waarom ik pelgrimswandeltochten maak...

Vanaf hier zal ik terugkeren...naar het gewone leven van alledag, niet gewoon meer na al wat ik ervaren heb en als rijkdom opgeslagen in de weg die ik zelf ben. (Ricky Rieter).

Het licht heb ik hierna uitgedaan in mijn kamer en ik heb een heerlijke rustige nacht gehad met daarbij de gedachte dat ik heerlijk mag uitslapen. Zou dit lukken??? Ik ben zo gewend om vroeg op te staan...vanaf nu zal het weer anders gaan....

Bert Gorter