Camino Portugal naar Muxia afgelegd 1003 km

Hallo beste lezer(s)/belangstellenden,
Het was even afzien om zo vroeg op te staan, maar een pelgrim moet toch iets over hebben om iets te gaan zien. De nachtelijke herrie op straat voor het hotel was niet zo fijn helaas. Wellicht dat veel pelgrims hier stoppen en dan hun feestje vieren met alcohol, maar mijn camino zit er nog niet op. Ik wil heel graag nog een keer de route wandelen Finisterra - Muxia. Veel gehoord over deze mooie maar ook pittige route. Ik heb wel een fijne nacht gehad in deze mooie privé kamer. Heerlijk genieten van mijn privacy. Omstreeks 05.30 uur verlaat ik rustig het hotel. Ik sluit de voordeur en die slaat daarna gelijk op slot. Ik besluit eigenlijk knettergek om waardig afscheid te nemen van Finisterra bij de vuurtoren Faro. Dat is een flinke tippel in het donker langs een slingerweg. Ik heb eerder deze route zonder rugzak gewandeld. Het is drie km heen maar ook dezelfde route weer terug. Geen afsteek mogelijkheid. Ik ben geheel alleen een gestoorde pelgrim zo vroeg op pad in het donker. Er is natuurlijk op dit tijdstip geen verkeer. Het is koud, fris, winderig en donker. Eigenlijk wel een bijzonder afscheid zo van dit stadje. Mogelijk kom ik hier nooit weer. Na ongeveer een half uur kom ik bij de vuurtoren.....en het is er kil , koud , winderig en helemaal niet zo leuk als gedacht. Het is alsof deze plaats geen afscheid van mij kan nemen. Ik eet vlot mijn broodje op en besluit meteen weer terug te gaan. Onderweg kom ik nog een gekke pelgrim tegen onderweg naar de vuurtoren. We passeren elkaar stilletjes en ook de eerste auto's rijden met hun scherpe lichten richting de vuurtoren. Er is daar een restaurant en winkeltje. Een godverlaten eenzame stille plaats. Echt Finisterra (vertaald eind van de wereld). Ik wandel terug en maak onderweg een foto waarvan ik denk dat deze wellicht mislukt is. Bij een kerkje...met een bijzonder uiterlijk. Later blijkt deze foto fantastisch te zijn gelukt. Vreemde locatie was het daar bij die kerk. Zo stil en nog steeds heel donker. Ik wandel inmiddels al een uur en ik ga richting de hoofdweg. Daar zouden de merktekens zijn ...de gele pijlen volgen richting Muxia. Halverwege is er ook nog een keus richting strand of via het bos. Ook kreeg ik de tip om zoveel als mogelijk stempels onderweg te verzamelen, omdat anders je geen compostella Muxia als beloning te verkrijgen is. Er wordt kennelijk flink gefraudeerd. Ik bedoel hiermee dat de route niet als geheel gewandeld wordt. Je moet echt aantonen dat je langs bepaalde stempelposten bent gekomen die niet bereikbaar zijn per auto. We gaan het wel zien.
Ik moet onderweg een mij bekende Tjech. Een jonge pelgrim. We zoeken samen de route en na enige tijd zoeken, hebben we succes. We gaan samen op pad. Onderweg komen we meerdere bekende pelgrims tegen. Een Duitse met een hele zware grote rugzak. Als ik haar zo met die rugzak zien wandelen dan wordt ik moe. Zij wandelt ook echt zichtbaar erg vermoeiend. Het lijkt wel of zij energieloos is....Ik kan haar verder niet helpen en we halen haar heel vlot in. We passeren haar zonder enige moeite en bedenken dat wij al honderden km's onderweg zijn. De Tjech is gestart vanaf Lissabon en ik natuurlijk veeeeel verder.
Af en toe zijn er vreemde markeringen, maar we lijken op de goede route te zijn. Toch vreemd dat deze route toch slecht wordt aangegeven. Ik heb gelezen dat er honderden cq duizenden pelgrims per jaar deze route wandelen om de zo veel begeerde extra Compostella te verdienen.
Na drie uren wandelen met elkaar, valt de groep uit elkaar. Ik wandel mijn eigen route en tempo. Ik blijf over met een Spaanse pelgrim. We wandelen ongeveer hetzelfde tempo, doch hij heeft een dagrugzakje. Ik draag nog steeds mijn zware volle bepakking. Heb alles vanuit Santiago meegenomen. Omstreeks 10.30 uur krijgen we trek en besluiten het bordje naar een restaurant te nemen. Een heel pittige heuvel moet nog even genomen worden. Pffff dat was even afzien. We krijgen onze beloning in het restaurant. Er zijn ook veel fietsers die hier stoppen. We krijgen onze stempel op onze kaart. Ook bestellen we onze bocadillo en koffie. Ook een extra blikje cola gaat erin als water. Even bijkomen. De kilometers beginnen nu echt te tellen. Ook voel je dat dit de laatste kilometers zijn. Ook psychisch kom je dan ook echt aan.....Als afsluiting een flesje aquarius kan er ook nog bij...om het vocht aan te vullen. We gaan weer verder. Ik houd mijn eigen tempo aan en zie af en toe dat de Spaanse pelgrim vooruit gaat om de route te verkennen. Geen zicht op de kust...jammer. Onderweg wel een kruising met allerlei pijlen naar links en rechtdoor. Achteraf had ik naar links moeten wandelen, want nu volgde ik het bospad richting Muxia. Jammer dat ze de bebording op dit punt zo slecht aangegeven hebben. De kustroute had ik eigenlijk willen lopen, maar ja zo gaat dat soms....Nu een vrij saaie heeeeel lange bosweg. Soms vervelend over asfalt wegen...waar geen eind aan komt. Ook de markeringen zijn soms verwarrend en slecht. Goed opletten om niet verkeerd te wandelen. De klimmetjes en afdalingen komen en gaan. Eindelijk om 13.30 uur komt Muxia in zicht. Ik zie de Spanjaard ook voor mij uitlopen en verdwijnt uit het zicht. Hij heeft een veel lichtere bepakking en volgens mij heeeel wat minder km in de benen. Bij het bord Muxia natuurlijk ook een selfie...kon het wederom niet laten. Bewijs dat ik daadwerkelijk ook daar mijn camino afgesloten heb. Na een hele pittig klimmetje kom ik aan bij de herberg. Een zeer modern ingerichte nieuwe herberg. Bij het binnenwandelen realiseer ik mij echt dat mijn camino NU echt geëindigd is. Mijn fantastische wandel avontuur is voorbij...blllllll Helemaal niet fijn!! Het is druk in de herberg. Ik heb een bed. De beheerder had kennelijk zijn reserveringen niet gelezen, want hij weet niets van mijn reservering. Ik krijg netjes een bedje....slaap boven.
Er komen diverse pelgrims/wandelaars binnen. De herberg blijkt bijna vol te zijn. Het bekende pelgrims ritueel begint weer, douchen, spullen weer inpakken...echter morgen geen wandeldag. Het wandelen is vanaf nu afgelopen. Programma is vandaag mijn Compostella halen bij het pelgrimskantoor. Schijnt een hele mooi certificaat te zijn, Kleurrijk. We gaan het zien..Ik besluit het stadje even in te wandelen. Een leuke boulevard en winkeltjes. Ook een rots nabij het stadje met zicht op de mooie zee. Echt het eind van de wereld. Het is fris en winderig. Volgens mij kan het hier flink stormen...noodweer....waaien....
Bij terugkomst herberg ontmoet ik net een Nederlandse man genaamd Kees. Geen bedden meer, maar hij krijgt als uitzondering toch een bed bij de invaliden kamer. Hij heeft geluk...lekker rustig alleen...en ook nog een privé douche...Een beetje jaloers help ik hem zijn spullen overbrengen.
Ik hoor dat de beheerder dit ziet en hij geeft aan....dat ik daar niet mag slapen. Kennelijk lijkt hij mijn gedachten te kunnen lezen.
Ik vind het echter leuker om in de zaal te zijn. Ook daar kan ik voldoende pelgrims ontmoeten en mee praten.
Ik klets nog even met deze Brabander. De klik is er meteen. Een hele fijne gezellige man om mee te kletsen in het Nederlands. Ook wel eens fijn. Hij heeft de Camino Primitivo gedaan. Hij heeft zelf het minimale bij zich. Een heel klein rugzakje...en hij ziet mijn grote rugzak! Hij snapt niet hoe ik met zo'n rugzak zulke afstanden kan afleggen. Kees gaat zich verder verzorgen. Ik ga mijn compostella ophalen bij het VVV info center. Na enig wachten gaat deze die middag open. Voor drie euro een compostella en een koker ter bescherming (twee euro). Met mijn stempels op de kaart geen twijfels dat ik de route gewandeld heb. Na mij komen er heel veel pelgrims aan die in de rij moeten. Blij dat ik vroeg bij het VVV stond. Bij mij staat bij het afhalen een Italiaan...en als hij aan de beurt is....blijkt dat hij zijn spullen niet in orde heeft. Zijn kaart vergeten met stempels...helaas moet hij weer terug naar de herberg en in de rij gaan staan. Even later komt ook Kees aan de beurt om zijn Compostella te krijgen en we gaan even wat eten in een restaurant. Je kunt er Italiaans eten. We eten nu alleen maar even een heeeeel lekkere vissoep met wat brood. Vanavond een diner daar natuurlijk. Afspraak om 19.00 uur. Het is nog lang geen diner tijd en ik ga terug naar de herberg. Spullen voor morgen in orde maken. Mijn voetjes verzorgen. Het is een pittige wandeldag geworden. 37 km. Altijd pittig zo'n laatste wandeldag, maar nu is het toch echt voorbij mijn wandelavontuur. Ongeveer 1000 km gewandeld door Portugal en Noord-West Spanje. Er gaan heel veel gedachten door je heen als opruimend...
Omstreeks 19.00 uur bij het Italiaans restaurant. Kees komt er net ook aan. Heerlijk kletsen in het Nederlands en hij vertelt zijn belevenissen. Hij wandelt iets anders dan ik. Hij vertrekt vrij laat en komt ook vrij laat in de middag aan. Hij stopt vaker onderweg. Iedereen doet het op zijn eigen manier....Ik neem kip (pollo), patat en dat blijkt een heel groot bord te zijn. Genoeg voor mij. Kosten maaltijd 12 euro exlusief drinken.
Een heerlijk grote pot met bier....de maaltijd was niet alleen gezellig maar ook heel goed. Om 21.00 uur na heel veel kletsen terug naar de herberg. Het wordt vroeg opstaan. De bus vertrekt om 06.45 uur. De bus vertrekt rechtstreeks naar Santiago de Compostella. Niet via Finisterra dus.
Het is een heel fijne lange wandeldag geworden, maar wel met gemengde gevoelens...Ook hier neem ik voor altijd afscheid van Muxia. Planning voor morgen opstaan 05.55 uur...wassen...etc...ontbijtje bij een vroeg geopend restaurantje...We kregen informatie dat dit restaurantje al heel vroeg geopend is voor de pelgrims die vroeg vertrekken. Dat is heel fijn een ontbijtje met koffie. Wat een luxe. De bus stopt ook nog eens bij dit restaurantje.... Met deze gedachte val ik die avond al heel vroeg in slaap. Mijn witte watten in mijn oren voor het snurken....en mijn telefoon aan met de wekker....

Morgen terug naar Santiago met de bus....
De 34e wandeldag zit erop......

Wat wordt mijn volgende avontuur, want ik wil snel weer iets hebben om naar uit te kijken (inmiddels weet U dat ik de Incatrail ga doen binnenkort)

Komende dagen uitrusten en klaar maken om naar huis te gaan......

Bert Gorter
(geen pelgrim helaas meer)