29e wandeldag Camino Portugal 814 km afgelegd

Het is alweer de 29e wandeldag. Het is vandaag dinsdag 16 september 2014. Al over de helft van de maand. Aan het eind van deze dagen begin je toch af en toe even dagen te tellen. Je weet echt niet eens welke dag of datum het is. Je leeft echt in het nu.
Ik had gisteren een topdag en ook nog een top herberg. Een heerlijke gezamenlijke maaltijd gehad met een zeer fijne groep pelgrims en Sergio. Een bijzondere man die heel rustig zijn werk blijft doen en soms de pelgrims even helpt met allerlei dingetjes….
Je ziet ook echt dat hij geniet van iedere pelgrim groep die iedere dag weer bij zijn herberg komt overnachten dan wel verblijven. Ik denk dat dit toch wel de mooiste en gezelligste herberg is op de camino Portugal. Iedereen op weg vanuit het zuiden zou echt deze herberg op zijn lijstje moeten hebben. Iedereen moet dan maar zelf uitmaken wat ze ervan vinden. Ik vond het echt geweldig en zeker een van de mooiste en bijzondere locatie(s) om even bij te komen van de inspanningen van een pelgrimswandeltocht. Er is een komen maar ook een gaan. Deze morgen besluit ik niet al te vroeg op pad te gaan. Er moeten ook dagen zijn om niet al te vroeg op pad te gaan. Na mijn ontbijtje ga ik omstreeks 08.00 uur pad. Het restant van etappe 21 oppakken. Richting Caldas de Reis. Overbodig om te vragen natuurlijk maar ik was heerlijk uitgerust…alleen werd er in de nachtelijke uren ook gegumd….Ook dames kunnen geluidjes maken tijdens hun slaap. Ook daar heb ik mijn maatregelen voor genomen. Of oordoppen of witte watten in de oren. Dan heerlijk in dromenland mijn nachtrust pakken.
Goed uitgerust op pad dus. Al dagen opvallend totaal geen last van mijn rugzak. Je voelt hem al dagen niet meer. Ik wen altijd heel snel om met mijn zware rugzak te wandelen. Soms wel wat schuurplekjes bij mijn schouder, maar over het algemeen voel ik helemaal niets meer. Alleen als je de rugzak even afdoet….dan voel je ….wat een licht gevoel en wat loopt het heerlijk lichtjes….alsof je zweeft. Het pad loopt langs een weg. Gelukkig er niet langs. Daar heb ik echt een hekel aan. Het lijkt dan alsof je langs een autoweg loopt. Heel veel herrie van het verkeer en dergelijke. Ik wandel het fijnst op hele stille rustige paden. Het is een heel leuk stuk langs de N550 en voordat ik het weet wandel ik Caldas del Reis binnen. Het is vlot, want het is inmiddels 10.00 uur. In het café even een stempel scoren, want het verzamelen van stempels bij de steden en dorpen of herbergen of kathedralen/kerken is toch echt mijn sport.
Even een pauze. Je blijft een Nederlander he…Bakkie koffie. Soms iets lekkers erbij. Ik ben inmiddels volgens mij al flink afgevallen. De KG vliegen eraf. Ondanks het feit dat ik echt zoveel als mogelijk eet. Je kunt bij een pelgrimstocht onbeperkt alles eten. Natuurlijk wel zo gezond mogelijk, want het is echt een zeer sportief gebeuren. Je wandelt niet zomaar 1000 km. Je moet echt opletten dat je genoeg eet en met name ook drinkt. Zeker bij warm weer 3 liter water en anders minimaal 2 liter vocht. Zelfs bij kou moet je flink drinken. Ik doe nog even wat boodschappen. Het liefst in een supermarkt, want daar kun makkelijk van alles kopen. Soms in een klein winkeltje van een kleine plaatselijke ondernemer. Ook mijn voorkeur, want zij hebben het niet altijd makkelijk. Dan maar iets meer betalen. Maar het is hier in Portugal en Spanje zo goedkoop….je kunt daarom best bij deze kleine ondernemers iets kopen. Wel opletten op de houdbaarheidsdatum!! Oh ja….nog even vergeten te vertellen..Ik heb gezocht langs de route naar de waterval..helaas de borden gemist. Het pad loopt langs de weg waar de borden stonden. Bij etappe dus goed opletten…en mis de watervallen niet. Ze zijn volgens vele pelgrims erg mooi…Ze zijn tussen Rotonda en s.Lucia-Tivo. Bij deze…voor degene die mij volgen. Verder degene die zijn voeten wil wassen..onderweg komt U ook nog een mooie warme bron tegen. Fonte Caldas…Vertaalt natuurlijk de fontein Caldas. Je krijgt er wel hele zachte voeten van als je enige tijd je voeten in de warme fontein houdt. Oppassen voor blaren???
Etappe 22 begint.. Ondanks dat ik toch wat eten en drinken mee had genomen, kan ik degene die dit lezen, meegeven dat er ruim voldoende gelegenheden zijn om iets te nuttigen. Niet al teveel meenemen dus..Daar gaan we weer op pad. Op naar Padron…..is dit mijn laatste dag al voordat ik Santiago binnen wandel. Wat gaan deze wandeldagen toch snel voorbij?? Onbeschrijfelijk snel. Zal ik tussendoor nog een pension of herberg nemen. Ik heb ruim voldoende dagen over volgens mij, maar ik wil natuurlijk ook nog naar Finisterra en Muxia.
Het pad is fantastisch en ik kom bijna niemand tegen. Soms lokale bewoners die hun hondje uitlaten op het pad. Lekker wandelend nader ik al vlot Padron. Voor dit stadje nog een stop. Cafe Esperon. Een heerlijke boccadillo….broodje. Dat hebben ze weer hier in Spanje en niet in Portugal. Heerlijk met kaas of vlees. Ook een bakkie koffie en een cola gaan er hier in. Genoeg drinken…. We gaan weer verder.. Mooi pad. Langs de snelweg… Leuke dorpjes wisselen zich af en we gaan weer door. Leuke kleine spannende klimmetje. Het glooiende landschap van Galicia. Pontesecures al heel vlot bereikt rond 14.00 uur. U zult zich natuurlijk afvragen of ik nog mede pelgrims ontmoet onderweg. Op dit gedeelte van mijn camino met name het Noordelijke gedeelte ontmoet je steeds meer pelgrims. Dit stuk had ik contact met twee Engelse jongens. Ze waren nog maar net 18 jaar oud en ze wandelden flink door. We liepen nagenoeg gelijk op. Soms sta je even stil om naar een uitzicht of kerk te kijken en dan wordt je weer ingehaald en even later haalde ik hun weer in. Zo gaat dat. Ik heb wel een leuk gesprek met ze gehad. Ze waren gestart in Porto en ook best al een tijdje onderweg naar Santiago. Dan komt natuurlijk ook hun vraag waar ik gestart ben. De bewondering voor mij kon ik vanaf hun gezicht lezen. Ik vertel hun dan dat het niet zwaar is. Het gaat eigenlijk vanzelf. Je bent geheel op jezelf aangewezen en moet steeds zelf keuzes maken. Dat is ook het leuke aan alleen wandelen. Je kunt altijd contact maken met mede pelgrims als jij dat wilt. Niets moet alles mag… Het bleek hun eerste camino te zijn. Ik heb ze aangegeven dat zij zo jong de camino wandelen een bijzondere prestatie is. Ik heb ze ook gewaarschuwd voor de zeer hardnekkige camino virus. Eenmaal dit virus te pakken dan ben je echt verkocht. Je wilt steeds meer pelgrimswandeltochten wandelen. Steeds langer en soms ook veel zwaarder.
Het was heel leuk babbelen met deze zeer aardige Engelse jongens…Dit half uur wandelen naar Padron was dan ook heel snel voorbij. De weg liep langs een kanaal richting het stadje. Wat een mooi stuk wandeling. Top. Ik wandel het stadje binnen en lees natuurlijk even in mijn boekje. Er blijkt een herberg te zijn. Auberge Flavia maar ook ernaast het hotel. De kosten van het hotel bleken nagenoeg even veel te zijn als slapen in zaal. Ik besluit het hotel te nemen voor 20 euro. Een koopje. Ik heb nu een eigen kamer voor mezelf. Heerlijk in een schone douche mijzelf verzorgen. Genieten….van het pelgrimsleven. Ik zie dat best veel pelgrims naar de auberge gaan. Ikke lekker niet. Ik ga mijzelf nu eerst verzorgen. Mijn spullen voor morgen weer klaarmaken. Mijn spullen drogen en schoonmaken. Ik heb een lekker grote kamer en ik kan alles zelfs drogen. Mijn kamer leek wel een droogkamer.
Na schone kleding te hebben aangetrokken en schone sokken…naar het restaurant/bar naast het hotel. Ik knoop een gesprek aan met een jongedame achter de bar. Blijkt de eigenaars dochter te zijn. Lekker even kletsen met haar. Ook de vader komt even later langs….de keuken wordt in gereedheid gebracht. Voor het hotel zelfs een voortent om alle klanten ook te kunnen bedienen. Ook daar komen steeds meer pelgrims aan. Blij dat ik op tijd een kamer heb kunnen boeken…Ik vertel vervolgens natuurlijk over mijn Camino Portugal avontuur. Ook hier weer de verbazing over mijn wandeling. Na een heerlijk biertje het bekende ritueel weer. Alles gereed maken voor morgen. Ondertussen giet het buiten. Regen regen regen…Ik ben natuurlijk wel in een gebied waar het flink kan spoken. Ik kan om 19.00 uur eten. In de tussentijd even een stukje wandelen en in mijn kamer mijn dagboek bijhouden. Iedere dag wel hetzelfde ritueel maar het geeft ook structuur. Er komen steeds meer pelgrims. Wat ben ik blij dat ik op tijd hier in dit stadje was. Het regent nu zo hard dat ik niet meer buiten kan wandelen. Mijn sokken worden nat. .ik draag namelijk altijd slippers in mijn vrije uurtjes. Heerlijk even mijn voetjes laten ontspannen…..
Ik krijg aan de bar nog een biertje en een hapje om toch nog even wat te kunnen eten. Wat een service. Het biertje smaakt duivels goed. Een heerlijk koud tap biertje gaat er natuurlijk aan het eind van de dag wel in. Maar uiteindelijk wordt het toch gelukkig 19.00 uur. Ik lees het menu en besluit sopa (soep) en een entrecote te nemen. Daarbij patatjes. Dat wordt een heerlijke maaltijd. Ik zit nog even aan de bar en ik hoor Nederlands praten. Een gezelschap is inmiddels binnengekomen. Vlaamse pelgrims en ook nog een vrouw erbij die beroemd is. Wat een toeval. Monica van Leke. Een toch wel zeer bekende schrijfster die schrijft over de camino France. Het boek Pelgrimstocht op hoge hakken. Ik moet dit boek toch echt eens een keer lezen. Een goed voornemen als ik thuis kom. Wat een geluk om precies hier op dit moment hier te zijn en dat zij hier nu ook binnenloopt. Op de foto natuurlijk met haar. Hoop dat de foto lukt…. Ik praat even met haar en uiteindelijk na mijn verhaal over de Nederlandse pelgrimsgenootschap Boven IJ geeft zij aan dat zij wel op uitnodiging een keer wil langskomen om haar verhaal te doen. Ze is weer met een boek bezig. Het wordt weer een fantastische avond. Ik mag aan de lange tafel zitten bij de Vlaamse pelgrims. Zij zijn ook natuurlijk weer op weg naar Santiago…De verhalen gaan over en weer. Ook zijn zij hele ervaren pelgrims, maar ze luisteren ook nu weer vol bewondering naar mijn Camino Portugal avontuur. En als ik natuurlijk ook mijn ervaringen vertel van de Camino France 2008 en Camino Ruta la Plata 2011 dan word ik als zeer ervaren deskundige meteen geaccepteerd in de groep. Wat hebben wij onder genot van een heeeeeel lekkere avond genoten van de verhalen, avonturen, de ontberingen maar ook de mindere leuke ervaringen van dodelijke ongevallen etc. De minuut stilte voor de maaltijd is gemeend en ook goed zo….
Het is dus wederom gelukt om er een Jacobs gelukdag van te maken. Wat een ontmoetingen, gesprekken maar ook fijne contacten vandaag met mede pelgrims. Zelfs ik kon vandaag lekker Nederlands kleppen tegen die hele fijne Vlamingen. Ondanks het feit dat het heel gezellig was, de avond afgesloten met een borrel van de zaak. We waren zo leuk en fijn voor het restaurant dat we koffie met kregen…. Zelfs de eigenaar glom van plezier om zo’n heerlijke vrolijke groep in zijn zaak te hebben. Het was ook heel druk met eters in zijn restaurant. Wat een geluk om hier nu precies die avond hier te zijn. Het moest zo zijn…kennelijk. Niet verder over nadenken. Het is zo…goed. Mijn dag was gewoon weer top. Ik kan er nu nog enthousiast over worden hoe ook deze dag weer hartstikke bijzonder gezellig mooi avontuurlijk etc kan zijn. De oogjes worden moe en ik besluit toch enigszins vroeg het bedje op te zoeken. Het is 22.00 uur en na deze hele lekkere maaltijd is het bedjestijd.
Deze pelgrim gaat morgenochtend weer vroeg op pad. De Vlamingen hebben de tijd en vertrekken in de loop van de ochtend. Dan ben ik al lang weer op weg naar een nieuwe avontuurlijke wandeldag.

Dit verslag is iets langer dan gewoon, maar dat mag ook wel. Het was ook een heel bijzondere camino dag.

Tot het volgende verslag en fijn weekeind.

Bert Gorter

ps
Koop of lees het boekje van Monica van Leke...pelgrimstocht op hoge hakken. Voor de liefhebbers die dit heel fijne verhaal van een pelgrim onderweg naar Santiago wil lezen. Heel herkenbaar als je zelf de camino France gewandeld hebt.