15e wandeldag Camimo Portugal 447 km afgelegd

Beste lezer(s),
Vandaag de uitwerking van de 15e wandeldag. Mijn camino gaat door, maar lees zojuist dat een andere wandelaar Jean Zazou verongelukt op zijn wereld wandeltocht nabij Nepal. Een lawine heeft hem bedolven...Als je dit leest dan ben je toch even stil. Zo enthousiast over zijn reis in het verre Oosten en zijn droom om deze zeer verre trail te doen. Het blijft een drang naar avontuur die bij hem verkeerd is uitgepakt. In ieder geval realiseer ik mij wel dat hij geleefd heeft op de manier waarbij hij gelukkig was. Hoewel ik hem persoonlijk niet ken, begrijp ik als mede wandelaar/pelgrim wel dat hij het ultieme avontuur daar opzocht. Even een minuutje schrijf stilte om hem even te gedenken.......

Wat zal deze dag 31 augustus 2014 mij weer brengen. De laatste dag van de maand en ik sta natuurlijk lekker weer vroeg op. Ik vertrek rond 06.30 uur. Het is mooi fris weer. Beloofd een hele mooie dag te worden. Een strakke hemel zegt iets over de komende dag. De etappe 7 Alvaiazere naar Rabacal. Het dorpje waar ik vertrek ligt flink hoog namelijk 470 meter. Je staat daar niet zo bij stil als je wandelt. Ik kijk namelijk niet al te vaak in mijn boekwerk. Meestal zie ik wel hoe het loopt. Ik wandel erg hoog en plotseling wandel ik in de mist. Het blijkt een hele mooi gedeelte van de etappe te zijn, waarbij ik ook soms door een dorp wandel die geheel verlaten is. Soms een landhuis waarbij ik zie dat er mogelijk nog iets leeft...maar ik vond dit dorpje waar ik nu door liep een spook city. Af en toe heel goed op de markeringen letten, want anders zou ik verkeerd kunnen lopen. Uiteindelijk blijkt het een prachtige wandeldag te worden. Even een pauze in het dorpje Ansiao.
Het is inmiddels 09.15 uur. Ik kom hier in het dorpje ook weer andere pelgrims tegen die ik eerder gezien had. Twee dames uit Oostenrijk en twee pelgrims uit Duitsland. Zij wandelen kennelijk ook flink door. Heerlijk bakkie koffie met natuurlijk. Ook mijn broodje gaat er vlot in. Je krijgt echt wel trek na ongeveer 3 uren wandelen. Als toetje mijn bakkie yoghurt. Die kan ik nu beter opeten, want anders kom ik aan met het voedsel die ik gisteren gekocht heb. Ik ga hierna toch weer vlot verder en zoek even later de markeringen. Het lijken de gele pijlen te zijn doch na een paar km helaas niets meer. Terug helaas...en dan vervolgens verder na het oversteken van de weg. Ik heb een bordje gemist....maar niet getreurd dat kan altijd gebeuren. Even beter opletten dus. Na 5 km asfalt komt Rabacal al snel in zicht. Ik had eerder op de kaart al gezien dat er een afsnijroute is. Ik had immers al een stuk teveel gewandeld en deze compensatie mag ik wel nemen vond ik... Het is in ieder geval slim om die andere route even te nemen naar het dorp. Naast het museum blijkt de herberg te zijn. Je zou het niet zeggen als je ervoor staat. Niet herkenbaar als herberg. Die neem ik maar vlot. Niet zoeken maar een overnachting als deze bij het eerste blik al goedgekeurd is. Niet al te veel eisen stellen is een van de eigenschappen van een pelgrim onderweg.
De beheerder blijkt zelf niet zo slim te zijn. Hij loopt rond als een kip zonder kop....Maar uiteindelijk toch mijn bedje gekregen nadat deze beheerder zijn uiterste best deed om mij in te schrijven. Echter de tijd die hij hiervoor uittrok...?? Mijn aankomst tijd was 14.10 uur. Mooi op tijd om alles weer in orde te maken voor de dag van morgen. Het blijkt een mooie herberg te zijn met een dubbel bed. Mijn eigen kamer krijg ik voor de prijs van 10 euro. Het ziet er goed uit. Zelfs een privé douche op de kamer. Het dorp zelf is niet zoveel...Een weggetje door het dorp en verder alleen een café om wat te eten en te drinken. Daar ga ik straks informeren of ik brood voor morgen kan krijgen en of ik daar een avondmaal kan nuttigen. Niet onbelangrijk voor een pelgrim die trek heeft. Na mijn ritueel afgewerkt te hebben zoals douchen...spullen wassen etc. Het dorp even in. De plaatselijke bevolking was inmiddels ook aanwezig. Er is verder niet te doen en ze zitten op deze zondag gezellig met de familie op het terras buiten het cafe. De andere pelgrims zijn er inmiddels ook. Ik sluit mij bij hen aan en bestel een hele grote pot bier. Die kan ik echt wel hebben. Even mijn watervoorraad op niveau brengen...?? Het koude biertje smaakte uitstekend. Bij navraag blijkt er verder helemaal niets in dit dorp te zijn. Geen supermarkt...., maar we kunnen daar wel eten. Ook blijkt er in het gedeelte van het café plaatselijke kaas te worden verkocht. Ik bestel een kaasje voor de andere pelgrims. Samen lekker buiten zitten op het terras onder genot van allerlei nootjes....kaas....olijven etc.
We kunnen verder om 19.30 uur eten. De keuken is dan open en we kunnen dan daar wat bestellen. Op het terras zitten diverse families en na enige tijd kijk ik naar een familie die bestaat volgens mij uit pa en ma. Zoonlief 1 en zoonlief 2. Ze zitten de hele tijd aan hun tafelt met wat drinken op tafel en ze zitten daar zwijgend ongeveer 3/4 uur. Ze hebben helemaal niets tegen elkaar gezegd. Ook de lichaamstaal kon ik niet ontdekken dat er enige vorm van communicatie tussen hun was. Bijzonder om dit mee te maken. Ze waren in een soort retraite...en even later gingen ze weg. Een bijzonder gezellig stel daar...
Na enige tijd op het terras ben ik het dorpje toch even ingelopen...om de route markeringen voor morgen even te vinden. Uiteindelijk de gele pijlen in de zijstraat gevonden en dat wordt morgen dus iets gemakkelijker vinden in het schemerdonker. Een pelgrim gaat goed voorbereid op pad.
Daarna heb ik mijn dagboek nog aangevuld met de avonturen van deze dag. Voordat ik het wist was het avond en heb ik samen met de andere pelgrims gezellig gegeten. De maaltijd was simpel maar voedzaam. Ook kon ik in het café nog iets kopen voor morgen. Mijn ontbijtje is belangrijk om vlot de eerste drie uren weer te wandelen. Onderweg mogelijk nog wel meer gelegenheid om iets te eten. Het boekwerk vermeld net voldoende informatie om e.e.a. goed uit te kienen. Wel zo gemakkelijk. Maar het is altijd afwachten wat je tegenkomt onderweg. Je krijgt geen garantie. Maar voor degene die nog nooit in Portugal zijn geweest. Op de zondagen zijn de winkels en cafés meestal een aantal uren per dag geopend. Net als in Spanje. Je moet echter wel een beetje geluk hebben dat je net op dat moment op de route langs die supermarkten loopt.
Het was weer een bijzondere wandeldag met mooie momenten. Met name dat spookdorpje en de foto's die ik daar gemaakt heb. Een herinnering voor later....

Morgen weer een dag...deze pelgrims is op tijd naar zijn bedje gegaan. Ik hed een heerlijk matras/bedje en mijn kamer is top. Heerlijk rustig, want er is weinig verkeer in dit dorpje...

Deze pelgrim groet U en tot de volgende wandeldag.

Pelgrim Jacob Elbertus.

ps
Ziet U al dat ik flink naar het noorden gewandeld heb...Porto nog lang niet in zicht, maar ik geniet heeeel erg van mijn camino avontuur.
Ongeveer de helft van de geplande km aantal afgelegd!!