20e (wandel)dag van de Ruta La Plata dagboek

Hallo beste lezer(s),

De dagen vliegen voorbij. Ook een rustdag lijkt altijd heel snel voorbij te zijn. Ik heb een deel van mijn rugzak uitgesorteerd gisteren en de tent en nog wat spullen die ik niet heb gebruikt, per post naar NL teruggestuurd. De rugzak voelt 3,5 kg lichter. Met 2 liter water erbij nu ongeveer 17,5 kg. Heel wat lichter? Ja je voelt echt wel het verschil. Maar na de nodige kilometers voel je dit verschil niet meer hoor. Alleen voel je het echt als je gaat klimmen. Dan gaan de kg's dubbel meetellen. Maar deze dag nog geen bergen, want deze wandeldag is relatief plat verlopen cq gelopen.
Het was 18 september 2011 volgens mijn dagboek en in het routeboek etappe 21. Om U een idee te geven hoever ik op dat moment was. Santiago de Compostella is etappe nr 36. Nog vijftien te gaan. Nog 3 etappes te gaan en dan komt er een splitsing. Naar boven gaat de route naar Astorga en komt op de Camino France die ik al gelopen heb naar Santiago en de andere is de zuidelijke route. Mijn plan was om deze dag te lopen van Salamanca naar El Cubo de la Terra del Vino. Vino is wijn. De wijnstreek? Ik heb nog niet veel in het routeboek gelezen door de vele uren van dwalen in de stad. We wachten wel af. In iedergeval lees ik dat vertrek was om 06.00 uur. Het was toen nog donker. Je kunt in de stad lopen omdat die goed verlicht is. De markeringen van de schelp zijn duidelijk en de eerste 1 1/2 uur wandel je rustig door de stad.
Dan bereik je de buitenzijde van de stad. Ik herinner mij vaag dat ik daarna paden volgde langs de mij bekende weg N630. Glooiend mooi landschap. Heerlijk om weer te wandelen. Ik had er echt weer zin in. Je spieren willen weer presteren. Het gaat heel goed. Wellicht kwam dit doordat ik genoten had van een heerlijke rustdag. Ook weer nieuwe energievoorraden. Goed voedsel en veel gedronken. Niet alleen maar water, maar ook heerlijke Rioja wijn. Die spaanse wijn is over het algemeen voortreffelijk. Helaas pasten die flessen Rioja niet in mijn rugzak.

Het dagboek van deze dag is een beetje summier. Wellicht door de drukke rustdag in Salamanca. Weinig tijd kennelijk gehad om te schrijven.

Maar er staat wel dat ik wederom wandeltijden gemaakt heb van 3 uur, 2 1/2 uur, 2 uur. Omstreeks 15.30 uur arriveerde ik al in El Cubo.
De herberg is oke. Donatie van 5 euro. Een koopje. Ook nog ontbijt morgenochtend. Verder een heel aardige hospita. Het blijkt ook een heel gezellig dorpje te zijn. Gewoon knus. Het is zondag en dan moet je maar hopen dat er een winkel geopend is. Er blijkt in de herberg een koelkast te staan waar van alles in ligt wat je kan kopen. Het blijkt helemaal niet duur te zijn. Dan aarzel je ook niet lang. Daarna het bekende ritme weer zoals douchen, je was doen. Voeten verzorgen etc.
Ik lees verder dat het matras van het herbergbed heel erg zacht was. Niet top, maar ik moest het ermee doen. Ik had wel slechere matrassen gehad. Ik kon altijd nog op de grond slapen met mijn matrasje. Ik ben niet zomaar een pelgrim???
In een bar een menu del dia gegeten. Je moet dan wel even afwachten wat je krijgt. De bediende schreeuwt in het spaans vele spaanse menue termen en je hoopt maar dat je goed besteld hebt. Ik begin de menue's al een beetje te herkennen. En mixed sla is altijd goed. Het menu smaakte heel goed en mijn buikje was weer gevuld.
Omstreeks 22.00 uur gingen de luiken dicht. Ik was behoorlijk moe van de buitenlucht en had een hele mooie wandeldag gehad. Goede temperaturen en niet al te felle zon. Topdag gewoon.

Verder lees ik nog een epistel over de rustdag in Salamanca. Wat ik daar bij een fastfood restaurant meegemaakt heb is wel heel bizar.
Ik kwam binnen in dat restaurant met een ander pelgrim. Het zag er een beetje yuppie achtig uit. Vrij strak modern met een Mac Donald achtige look. Achter de bar stond een vrouw.
Verderop achterin het restaurant was een zaaltje met een soort picknick tafels. Plasic stoelen erbij. Het was vrij stil die avond in dat restaurant. We wilden wel eens fastfood eten en wilden bestellen. Er stond een man achter een soort balie. De man was bezig met het klaarzetten van allerlei etenswaren achter die balie. Verder stond er een enorme kast met allerlei drukknoppen en een gleuf voor papiergeld en muntjes. Ik had echt geen idee wat dit nu weer was.
We wilden bestellen aan de balie, maar de man verwees ons naar de automaat. Bleek dat op de automaat allerlei menues vermeld stonden. Na enige uitleg van de man achter de bali begrepen we dat we hiermee moesten bestellen. Niet alleen bestellen maar ook in de automaat betalen??? Opmerkelijk, ongelooflijk, bijzonder.....moet ik nog meer woorden bedenken!!!!
In iedergeval bestelden wij via die automaat en kregen een ticket. We waren alleen in deze redelijk grote eetzaal. We gingen even zitten en bleek dat we ook voor de drankjes moesten wij deze automaat gebruiken. Wel we waren benieuwd hoe e.e.a. nu ging verlopen.
Na ongeveer 10 minuten kregen wij tot onze verbazing onze menu's compleet met drinken geleverd op die balie??? Of wij die er even af wilde halen.......

Deze manier van bestellen en bedienen had ik nog nimmer meegemaakt???? U wel.....
We hebben er later heel hartelijk om gelachen. Wie kan dit nu zo bedenken. Alleen iemand die contact gestoord is, volgens mij.

Na deze toch wel boeiende smaakvolle maaltijd, want die was wel redelijk goed, hebben we koffie genomen.
We gingen aan de bar hiervoor zitten. Zie ik een aantal heerlijke wiskey flessen staan. Zie ik daar een van de duurdere heerlijke schotse wiskey fles staan??
Na veel aanwijzen, mocht ik achter de bar even de fles persoonlijk aanwijzen. De dame achter de bar pakte een frisdrank glas en schenkt die half vol (of half leeg??)
Normaal zijn dit zeker drie borrels.
Later bij het afrekenen bleek de wiskey 1.50 euro te hebben gekost??
Blijkt wel weer dat de dame achter de bar niet wist wat voor goede wiskey zij in huis hadden. Ik heb er in iedergeval heel lekker van genoten bij mijn heerlijke bakkie koffie.
De andere pelgrim begreep gewoon niet waarom ik er zo van genoot. Ik heb het gepoogd uit te leggen, maar ik weet niet of het goed begrepen werd door mijn gebrekkig spaans.

Wel ik wilde U dit verhaal niet onthouden en ik hoop dat U ervan genoten hebt.

We gaan morgen weer verder met de 21e wandeldag. We naderen zo langzamerhand mogelijk ook al het einde van mijn wandeltocht. De 29e september zou mijn vliegtuig namelijk al klaar staan om mij weer in de richting te brengen van NL.
Welke avonturen maak ik deze laatste dagen van mijn wandeltocht nog mee??
Leest U mee??

Nog een fijne (werk)dag morgen.

Bert Gorter