4e wandeldag dagboek beschrijving

Hallo trouwe lezer(s)
Ik krijg nog steeds leuke reacties dat U mijn dagboek beschrijving heel leuk vindt. Daarom ga ik gewoon door. Ik ga ervan uit dat U zelf besluit of je het wel of niet leest.

We zijn nu bij de 4e wandeldag.
Vrijdag 2 september 2011. Op mijn bladzijde staat dat het zonnig en enigszins bewolkte dag was. Na de onweer en regen van afgelopen nacht is dit een hele mooie wandeldag geworden.
Plannen was om van Almaden de La Plata te wandelen via |El Real de La Jara naar Monesteria. In mijn wandelboekje twee (deel) etappes. Dus onderweg even de blz omslaan.

Deze dag opgestaan om 06.00 uur - ontbijtje en alles klaar gemaakt voor vertrek. Als pelgrim ga je wanneer je wilt. Gelukkig zijn er in de afgelopen geen herbergen geweest met tijden waarop je weg mag gaan. Dit komt soms voor. Ook sluitingstijden om 22.00 uur zijn niet ongewoon. Je moet dan snel je avondmaaltijd opeten en op tijd bij de herberg zijn. Soms kan je wel afspraken maken over terugkomst bij de herberg. Dit hangt heel erg af van de herberg beheerder(s).

Controle camelbag. Blijkt dat ik toch iets te kort water in de zak zit van mijn camelbag. Gelukkig zit er een fles met ijs in de koelkast van de herberg. Ook dit is soms een geschenk uit de hemel. De fles water weegt natuurlijk ongeveer 1 kg. De fles (ijs) in mijn rugzak gestopt. Even een leermoment. Beter controleren. Je moet echt afhankelijk van de route 1 1/2 of 2 liter water bij je hebben. '
Soms heb je namelijk helemaal geen punten waar je water kan tappen. Op de camino france heb je het makkelijker. Daar op de route zijn 999 fontijntjes. Uit die kraantjes komt drinkwater. Soms een fontijn met een waarschuwingsbord NON POTABEL. Niet drinkbaar dus. Maar dat komt zelden voor. Op mijn wandeltocht Ruta La Plata kom je regelmatig door de dorpjes en kun je drinkwater krijgen. Maar toch advies om 1 1/2 liter water mee te nemen.

Gezien mijn boekje is het eerste deel slingerend en gaat omhoog en omlaag. Een beetje glooiend landschap dus. Dat kan best pittig vermoeiend zijn. Je kunt het vergelijken met het gebied Noordwest Spanje Galicie. Ook daar heel veel glooiend langschap richting Santiago de Compostella.

Ook hier lees ik dat het een pittig stukje was met af en toe verzurende stukjes omhoog (en omlaag). Lekker tempo in deze ochtend. Ik kan mij verder herinneren dat er erg weinig merktekens waren. Vierkante rotsblokken met het caminoteken. Echter de merktekens stonden soms wel honderden meters uit elkaar. Soms gewoon blind rechtdoor lopen over de paden. Ook goed opletten want je moet niet van het pad afwijken. Ter
controle goed letten op de voetstappen van andere pelgrims. Ook de bandensporen van de fietsers kunnen je een goede indicatie geven dat je goed zit. Niet snel ongerust worden en vol vertrouwen rechtdoor lopen. Soms een zucht van verlichting dat er eindelijk weer een merkteken zichtbaar wordt.
Ik kan mij verder herinneren dat het boek niet erg duidelijk was over de varianten op deze dag. Je kunt namelijk ook nog een varianten route tegenkomen. Dan moet je duidelijk de goede kiezen. Met het routeboek in de hand moet je eindelijk kiezen. Meestal is het routeboek duidelijk en weet je welk pad je moet nemen. Vandaag bleek het routeboek niet erg duidelijk. Ik heb de route naar links genomen omdat de looprichting noordwest was. De andere liep langs een hekwerk rechtsaf oostwaarts. Lastige keus, maar uiteindelijk bleek ik goed gekozen te hebben.

Onderweg 2 portugezen ontmoet. Ik moest rusten omstreeks 10.30 uur Veel foto's gemaakt onderweg. Twee koeien kijkend over een muurtje. Zit te rusten en de andere pelgrims lopen door. Ook dat is voor mij niet ongewoon. Je kunt ze later gewoon weer tegenkomen, want ook zij rusten wellicht later en passeer ik ze weer. Je moet rustig blijven en je tijd nemen om te rusten en te eten.
Want dat energiemotortje moet blijven wandelen. Geen energie niet wandelen.
Je zou denken dat wandelen weinig energie kost, maar met mijn bepakking en afstanden heb je veel voedsel nodig onderweg. Zit op een markeringsteen en kijk naar een kasteeltje. Je ziet kastelen en gebouwen in je routeboek.
Wellicht staat dit kasteel als foto er ook wel in. Dat is heel leuk om te zien in je routeboek dat je er straks langsloopt. Kun je e.e.a. in het echt zien. Soms valt dat wel eens tegen.

Ik ontmoet hierna de spaanse pelgrim weer. Ook ontmoet ik een duitse pelgrim. Pratend in het duits hoor ik dat hij ondernemer is en dat hij weinig wandeldagen tot zijn beschikking heeft. Hij loopt VIJFTIG km per dag. Hij slaapt onderweg in een hangmat gespannen tussen twee bomen.
De duitse pelgrim ziet er zeer sportief uit en heeft een heel klein rugzakje. Ik weet niet of hij deze mega afstanden per dag wel haalt. Ik zou het zeker niet op zijn manier doen.
Na vijftien dagen heeft hij 750 km afgelegd. Hij jakkert de hele dag door en heeft wellicht geen oog voor de ontzettende mooie landschappen en objecten die hij passeert. Ik neem weer afscheid van deze duitse pelgrim. Hij rent bijna bij mij vandaan en is uit het zicht.

De spaanse pelgrim is inmiddels verder gelopen en wellicht zie ik hem ook weer verderop. Ik loop mijn eigen tempo en afstanden. Over deze spaanse pelgrim zult U later nog meer lezen..... onder minder goede omstandigheden.

Na drie uren wandelen neem ik een pauze. In die drie uren probeer ik zoveel als mogelijk te wandelen. Niet jakkeren, maar wel stevig doorwandelen om km te maken. Verder heb ik geleerd bij mijn vorige mega wandeltocht Camino France dat het schema 3 uur - 2 uur - 2 uur (of nog 2 uur) - 1 uur mij ontzettend goed bevalt. Dus dit schema hou ik dus altijd zoveel als mogelijk aan. Soms wijk ik hiervan af als ik in een dorpje of stadje kom en ik dringend eten of drinken moet inslaan.

Na dat half uurtje pauze weer de route opgepakt. Mooie lange paden van zand en kleine steentjes. Niet slecht om te bewandelen. Ik loop op een pad met links en rechts prikkeldraad. Plotseling wordt ik geconfronteerd met een hele grote grijze wolfshond. Ik zie dat hij mij aankijkt en op mij afstuift. Plotseling bij het prikkeldraad duikt die wolfshond een gat nabij het prikkeldraad en weg is de hond. Ik schrok mij een hoedje...
(heb een hoedje op voor de zon)
Was heel blij dat deze hond mij niet aanviel. Ik had echt geen tijd gehad om mijzelf te beschermen. Had mijn wandelstok nog in het vak van mijn rugzak dus....ook daarmee kon ik mij niet beschermen. Ik lees nu mijn dagboek en ik beschrijf deze hond als de duivel. De duivel heeft zich mogelijk even laten zien......???
Ook dit soort vreemde gebeurtenissen maak je mee op je wandeltocht. Heel bizar.......

Ik liep daarna iets wat voorzichtiger door. Af en toe omkijken???
Na een paar uur ben je dit voorval al weer vergeten en loop je weer normaal door alsof er niets gebeurd is.

Na nog 2 uur wandelen door deze mooie wandelstreek vermeld het dagboek dat ik gestopt ben bij een hotel. Dit hotel stond vroeger in een kaal eenzame omgeving, maar nu is er een autosnelweg dichtbij. Dit zal mogelijk veel klanten opleveren voor dit hotel. Bij dit hotel liep een beekje met stromend schoon water. Dat laat een pelgrim natuurlijk niet lang op zich wachten, want je voetjes even koelen is heel fijn. Die voetjes wordenn namelijk erg warm van het wandelen.
Ik kan mij herinneren dat het water van die beek erg schoon en heel lekker fris (koud) was. Heerlijk genieten van een rust moment. Dat moet je als wandelaar natuurlijk van genieten.
Na 10 minuten koelen - schoenen weer aan en we lopen weer verder. Onder de snelweg door over een pad langs de weg naar Monesterio. Het was een heel mooi pad die slingerend langs de weg liep. Soms ook weer langs een hele grootte autosnelweg (autovaria). Gelukkig niet veel verkeerslawaai, want dat is geen rustig geluid om van te genieten. Geef mij maar natuurgeluiden en geuren. Heerlijk om van te genieten.
De afstand tussen de twee dorpen was volgens het boekje 19,7 km. Duur 4 1/2 uur. Volgens het routeboek loop ik nu het gebied Exstremadura in. Onderweg lijkt het weer te gaan veranderen. Lijkt wel regen en onweer. Hoop dat het droog blijft. Geen nat pak aub.
De spaanse pelgrim loopt nu voor mij. Ik krijg hem in zicht. Ik kijk naar de lucht als hollandse platteland bewoner en vermoedt dat verderop de regen met bakken uit de hemel valt. Ook achter mij ziet het er niet goed uit. Ik loop inmiddels op een asfaltweg bij een viaduct. Ik besluit te wachten, want ik sta nu nog droog. Mocht het heel hard gaan regenen dan kan ik schuilen bij het viaduct waar ik bij sta. De spaanse pelgrim verdwijnt uit het zicht. Ik wacht ongeveer 15 minuten. Ik loop een stukje door en ik voel duidelijk grote spatten. Ik wacht nog even en zie dat ik tussen de buien door kan gaan. Ik moet gewoon nog even geduld hebben en het goed uitkienen. Het is te proberen. En het lukt. Na enige tijd lost de buien op nabij de bergen in mijn buurt. De bui draait weg van mij. Ook de buien achter mij werken mee en verdwijen. Dat heb ik maar mooi geflikt als hollandse plattelands jongen. Die spaanse pelgrim heeft volgens mij een nat pak gehaald.
Ook dat hoort bij een pelgrims tocht.
Slim en uitgekient wandelen. Het lijkt zo eenvoudig dat wandelen, maar je moet toch echt wel ervaring(en) hebben om dit soort tochten goed en veilig uit te lopen.

Voordeel van de regen was wel dat het lekker fris blijft deze dag. Heerlijk wandelweer. Zeker niet te warm.

Het laatste stuk richting Monesterio omschrijf ik als pittige stukken omhoog. Lange wegen met heuvelachtige stukken. Monesterio is dan in zicht en ik loop het dorp binnen. Een man wenkt naar mij. Ik zoek de herberg. Dat hoeft niet meer, want het blijkt de herbergier te zijn. Blijkt een hele mooie accomodatie te zijn. Een stijle trap omhoog met mijn zware rugzak. Schoenen even uit bij de deur naar de herberg. Ik spreek vervolgens de spaanse pelgrim. Hij bleek inderdaad een hoosbui gehad te hebben. Hij moest snel zijn poncho aantrekken. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het inmiddels 15.30 uur is. Een behoorlijk lange wandeldag. Pittig door het heuvelachtige landschap. Dan is zo'n afstand meestal wel voldoende. Verder is het wel goed om rustig te beginnen met het aantal km per dag. Ik zou adviseren om de eerste dagen geen 30 km te wandelen. Je komt jezelf dan fysiek of geestelijk tegen. Maar dat is erg persoonlijk. Ieder mens is uniek en de belastbaarheid is van iedereen anders. Ik vond het voor deze dag in iedergeval genoeg. Ik lees verder dat mijn voetjes toch wel moe waren. Een lekkere douche en even eten. Voetjes checken en verzorgen. Daarna mijn routeboek nog even lezen. Ik zou volgens beschijving 120 km al gelopen hebben. Hierna even inschrijven en betalen voor de overnachting. Een stempel in mijn paspoort. Ik lees verder dat deze herberg particulier is. De man leeft dus gedeeltelijk van de inkomsten van de pelgrims/gasten.

Daarna het gebruikelijke ritme van kledig was en ophangen te drogen.
Een korte siesta (even uitrusten) en daarna weer boodschappen doen. Over eten en drinken gesproken. Ik neem altijd een reserve blikje drinken mee.
Ik vind Aquarius een top produkt om te drinken. Er zitten vitaminen, mineralen etc in. Heel geschikt voor onderweg. En ook heel lekker onderweg ter afwisseling van het drinkwater.
Ook heb ik veel fruit gegeten. In deze streek was in iedergeval genoeg fruit te krijgen. Soms hangt het gewoon aan de bomen onderweg. Geen eigenaar van de bomen?? Dan is het lekker even 2 stuks plukken. Eentje opeten en de andere in de rugzak voor onderweg.

Wel over de nacht kan ik niet veel vertellen. Ik ging er volgens mij vrij vroeg in. Meestal tussen 22.00 uur en 22.30 uur. Je bent best wel vermoeid na zo'n lange wandeldag van 7 a 8 uren. Je slaapt in iedergeval als een roos.......in mijn slaapzak....op een heerlijk zacht matras.....in deze herberg.

O,ja .....een tip. Neem oordoppen mee, want er zijn altijd heel veel snurkers onder de pelgrims. Sommige halen de geluidsbarriere en je kunt dan niet slapen. Heel vervelend....voor de volgende wandeldag. Dus wilt u gaan pelgrimeren dan is oordoppen prio 1 om mee te nemen.

Wel dit was de beschrijving van deze toch wel mooie 4e wandeldag door het begin van het gebied exstremadura.

Fijne werkweek volgende week en tot de 5e wandeldag....

Salut

Bert Gorter