Wandelverslag dagboek 5e dag

Beste lezer(s),
Het is al weer de vijfde wandeldag die ik U ga beschrijven.

Zaterdag 3 september 2011.
Planning was om te wandelen vanf Monesterio naar Fuente De Cantos.
Ik had toen al in gedachten dat ik evt. door zou gaan lopen als alles meezat. (fysiek/mentaal)
Etappe 6 in het routeboek. 06.30 uur opgestaan. Vervolgens natuurlijk het vaste ritueel van rugzak pakken.
Het pakken van je rugzak is ook een ervaring die je moet weten. Zwaarste goederern rond je middel. Ik heb mijn slaapzak altijd onderin mijn rugzak. Daarna natuurlijk stapelen. Eten en drinken voor onderweg bovenin. Reserve blikje in zijvak.
Gemakkelijk te pakken.

Ontbijten etc. 07.15 uur ben ik vertrokken. Het is dan nog donker. Ik bereid het vertrek altijd voor. Ik kijk namelijk in de avonduren alvast hoe de route uit het dorp of stad verloopt. Dan verdwaal je niet in het donker. Ik heb een kleine lampje bij mij. Voor kort gebruik in het donker.

Ik kan mij herinneren van deze dag dat ik snel de route heb opgepakt. De blokken met pijlen waren erg goed zichtbaar. Na enige tijd in het donker te hebben gelopen, zie je het langzaam licht worden. Mooie luchten.
Verder staat er in mijn dagboek dat ik wederom een vrij grote hond tegenkwam. Hij had gelukkig een groot stuk spek in zijn bek en die liet hij kennelijk zeker niet los. Hij verdween snel uit het zicht.
Ook kwam ik koeien in het landschap tegen. Liep over een pad en de koeien keken naar mij kijkend over een muurtje. Dan maak je wel weer een hele mooie foto voor mijn foto album. Het was die ochtend wel enigszins mistig vochtig. Het was fris en derhalve moest ik mijn jack aandoen. Na 3 uren wandelen weer tijd voor een pauze van een half uur.
Eigenlijk hoef ik niet op mijn horloge te kijken, want mijn maag begint al snel te knorren na enkele uren wandelen. Je lichaam past zich perfect aan om zich aan de passen aan de nieuwe situatie mega wandelen.
Na de pauze weer verder. De rotsblokken zijn hier niet erg duidelijk. De markeringen zijn verwarrend. Ook hier weer een keus maken waarbij je wandelaars instinct volgt. Dit blijkt weer goed te zijn. Ik kwam bij een wegsplitsing en koos voor noordelijke richting. Hier kruisten diverse routes zich voor wandelaars en mountainbikers. Routeboek geeft geen uitsluitsel en derhalve maar een spaanse automobilist aangesproken. Dan komt het voordeel weer dat je redelijk spaans spreekt. Ik zit op de goede weg. Ik volg de asfalt weg die glooiend omhoog en omlaag voert richting het dorp. Na 6 km wandelen op en langs deze weg kom ik aan bij het dorpje Fuente de Cantos.
Route volgens boekje 21 km. Echter volgens mijn tijd heb ik 6 uren gelopen. De afstand zou dus ongeveer 24 km moeten zijn geweest. Het is mij echter bekend dat afstanden soms niet correct meer zijn omdat de route regelmatig aangepast worden aan veranderende omstandigehden, zoals verlegging wegen, dorpen sluiten aan bij route uit economische omstandigheden etc.
Omstreeks 12.30 uur bij de herberg aangekomen. De spaanse pelgrim arriveert ook daar een kwartier later. Blijkt dat hij ook de door mij gekozen route had gekozen.
De herberg lijkt oke. Er is geen internet. Maar ik besluit door te lopen. Het is te vroeg om te stoppen. Ik koop snel eten en drinken om verder te kunnen lopen. Maar goed ook want korte tijd later sluiten de winkels. Siesta tijd en ze zullen pas weer veel later in de middag weer open gaan. Omstreeks 14.00 uur weer op pad. Calzilla de Los Barros. 7 km verder lopen.
Het blijkt een heel lang pad te zijn rechtdoor met een lengte van 7 km!!
Wel een mooi landschap om van te genieten. Onderweg wel een voorzichtig bij een pad en hekwerk een stier gepasseerd. Hij keek heel even met een oog ongestoord naar mij. Snel even achterlangs de stier gelopen. Hij draaide zich gelukkig niet om. Zo zie je maar dat het leven van een pelgrim niet altijd ongevaarlijk is. Ik heb wel bij het passeren van die stier snel een foto van hem gemaakt. Leuk voor mijn fotoalbum.

Na 7 km wandelen over dat lange pad het kleine dorp bereikt. Het is in ruste. Niemand op straat te bekennen.
Na enig heen en weer lopen in het dorp eindelijk iemand aan kunnen spreken om te vragen waar de herberg is. De bebording is onduidelijk en onbegrijpelijk. Je blijft rondjes lopen in het dorp.
Na een uitleg kreeg ik info dat de herberg 2 km buiten het dorp is.
Omstreeks 16.00 uur kom ik daar aan. Een oude herberg die gesloten is.
Blijkt dat de sleutel van de herberg bij iemand in het dorp opgehaald moet worden. Er is geen enkele andere pelgrim aanwezig. Eerst even bedacht dat ik wel buiten op het terras mijn matje en slaapzak kon neerleggen, maar er blijken heel veel beesten daar rond te lopen, zoals mieren, spinnen etc. Geen optie dus. Ik besluit door te lopen.
Er is daar wel een kraan met stromend kou water. Na een korte frissen opfrisbeurt, besluit ik door te lopen. Ook de omgeving is zeer woest en droog. Ongezellig en depri.
Dus maar weer terug lopen die 2 km naar het dorp. Daar de route maar weer opgepakt. Op dat moment ben ik heel blij dat ik mijn tent bij mij heb. Ik kan ieder moment in het veld stoppen. Gewoon mijn tentje neerzetten en mijn maaltijd klaarmaken. Ik heb altijd genoeg drinken bij mij.

Het ging uitstekend. Geen problemen bij het lopen/wandelen. Ik loop door het land en steek beekjes over. Ik krijg bijna natte schoenen. Ik heb af en toe een pauze gepakt. Tot laat in de avond heb ik gelopen. Het werd donker. Zon gaat onder. Ik blijf nog even doorlopen om een geschikte kampeerplek te vinden. Je blijft doorlopen tot je echt meteen moet stoppen, omdat het echt te donker wordt. Ik zie een klein stukje land met gras. Ha dat wordt mijn kampeerplekje. Gelukkig stoppen.
Achteraf ben ik 2 km verwijderd van een dorpje (met een feest). Ik zet snel mijn tentje op en zorg ervoor dat al mijn spullen in/onder mijn tentje liggen. Brood eten en even later ga ik heerlijk op mijn bedje liggen. Voordat ik het weet ben ik onder zeil. Moe maar voldaan is deze toch ook wel weer bijzondere wandeldag weer voorbij. Ik blijk zoals later blijkt de tent opgezet te hebben nabij het dorpje Puebla de Sancho Perez (komt deze naam U bekend voor???). Dit dorpje ligt weer enkele km's verwijdert van het stadje Zafra.
Over deze nacht kan ik zeggen dat het lekker fris was. Diverse keren ben ik wakker geweest, omdat mijn voetjes bloed heet waren van het lange lopen. Ook een heel bekend fenomeen voor wandelaars die lange afstanden afleggen. In de nacht je voeten weer laten afkoelen door ze buiten de slaapzak te steken. Daarna worden ze weer koud etc etc.
Ik had het maar druk die nacht met die voetjes. Het zal later wel beter worden.....??? Ook heel veel dorst gaandeweg de nacht. Ik was er druk mee deze nacht.

In iedergeval was het qua weer een rustige mooie nacht. Maar in de ochtenduren bleek de wereld heel klein te zijn. Daarover morgen meer.

Het resultaat van deze dag wandelen is dat het totaal is gekomen op 180 km. Een mega afstand vandaag afgelegd van ongeveer 42 km.
Niet slecht met een zware rugzak zou je zeggen. Dit lezende ben je toch wel trots zo'n afstand te kunnen overbruggen zonder noemenswaardige problemen. Maar er zit ook een gevaar in dat je jezelf overschat.
Je moet iedere dag goed luisteren naar je lichaam. Wat kan je vandaag aan. Hoe voelen je voeten. Blaren. Nee nog niet. Daar moet je rekening mee houden en plannen maken voor de volgende dag.

Die zal ik U morgen weer beschrijven.
Blijft U lezen??

Groet

Bert Gorter