3e wandeldag dagboek verslag

Beste lezer(s),
Ik probeer het even vol te houden om U deelgenoot te maken van mijn camino Ruta la Plata. Hier mijn 3e wandeldag beschrijving:

Het is 1 september 2011.
Vanaf mijn overnachtingsplek in de tent naar Almada del Plata en door naar El Real de de la Jara. In het boekje is zichtbaar dat ik langzaam in een streek kom op een hoogte van 500 meter. Ik zal lopen door natuurpark El Berrocal.

Heb een goede nacht gehad in de tent. Geen koude nacht. Ben wakker omstreeks 06.30 uur. Het is nog donker. Ik kan wel alvast mijn spullen pakken in de tent en langzaam van alles al inpakken in mijn rugzak. Ontbijtje klaar zetten.
Het wordt langzaam licht. Na een ontbijtje van brood zie ik al een pelgrim voorlangs lopen. Het is inmiddels 07.45 uur en ik ga op pad. Eerste deel over asfalt weg en daarna inderdaad een pad rechtsaf het natuurgebied in. Park naturel.
Meerdere pelgrims passeer ik. Zij nemen even rust. Zij hebben kennelijk al in het donker langs de weg gelopen. Dit waren de pelgrims die ik eerder gezien heb bij een albergue in dat dorp Castilblanco de Los Arroyos. Mooi pad door park. Ik zie herten. Kurkbomen. Ik heb diverse mooie foto's onderweg gemaakt.
Slingerend mooi pad door het park.
Vele vergezichten. Omstreeks 12.00 uur in Almada del Plata. Veel eten in dorp ingeslagen en lekker veel fruit. Goed gegeten Hierna weer op pad omstreeks 13.00 uur. Echter er brak een regenstorm los. Plan om door te lopen vervalt. Maar goed ook, want de weg leek wel een rivier. Ik schuil even bij een woning waar de deur openstond. Men was bezig deze te renoveren. Het stortregent. Na een drie kwartier maar weer gelopen naar de herberg om aldaar te overnachten. Het blijft regenen. Helaas kan ik deze dag dus geen kilometers maken. Totaal staat nu op ruim 85 km.

Maar dat hoort ook bij een pelgrim op pad naar Santiago. Het weer blijft belangrijk. Je weet het eigenlijk nooit in dit gebied. We naderen namelijk het gebied exstremadura. Dat zegt het ook. Exstreem en lang.
Exstreem qua temperaturen maar ook een gebied die zeer uitgestrekt en groot is. Ik zal in dit gebied nog vele dagen wandelen. Dus op naar de herberg en daar het bekende ritme. Douchen. Kleren drogen. Bedje opmaken. Een slaapzaaltje.
In de loop van de avond wordt de regen iets minder. We krijgen een tip om te gaan eten in een eetcafe. De eigenaar is heel blij met pelgrims en maakt een super maaltijd.
En dat bleek dan ook. Omstreeks 20.00 uur hebben we heerlijk gegeten. Fles wijn natuurlijk weer op tafel. Na het eten krijgen we van uitbater nog een borrel. Een gele borrel om goed te slapen. Nou dat heb ik geweten. Ik sliep als een roos. Ik praat over we, want ik heb gegeten met een viertal andere pelgrims die ik onderweg al ontmoet had.
Twee italianen en een spanjaard.
Een gepensioneerde kolonel/piloot van italiaanse leger en een ambtenaar. De kolonel spreekt een beetje engels. Toch wel makkelijk.

Af en toe tijdens het eten horen we gerommel van onweer. Ben blij dat ik
vannacht niet in mijn tentje slaap. Had wel eens een slechte nacht kunnen worden.

Na het eten een beetje aangeschoten richting herberg. Die borrel had kennelijk een behoorlijke hoeveelheid alcohol. Maar wel heel lekker. Hoop dat ik morgen geen last van krijg tijdens het lopen, want morgen hoop ik weer kilometers te kunnen maken.

Bedenk vervolgens het plan van morgen. Hoop dat het droog zal zijn, want lopen met een poncho over je hoofd en rugzak is niet altijd fijn.
Plan is om naar Monesterio te lopen. Dan ben ik in iedergeval in het gebied Exstremadura. De eerste honderd kilometer is dan gewandeld. U leest het goed. Het gaat best wel snel die kilometers.
Zeker als je regelmatig ruim 30 km per dag wandelt.

Wel dit was de 3e wandeldag. Geen spectaculaire dag, maar wel een mooie wandeldag door een natuurpark met allerlei dieren die ik gezien heb. Ik twijfel wel nog of ik een roofdier heb gezien. Ik zag op een pad een grijze panterachtig slank dier. Ik denk een lynxs. Ontzettend snel verdween het beest van het pad de bosjes in. Geen tijd om mijn fotocamera te pakken.

Ter afsluiting nog even een informatie over het verzorgen van mijn voeten, want dat is ontzettend belangrijk. Allereerst gebruik ik ongeveer 7 dagen voor een tocht kampferspiritus (zonder toevoegingen). Je voeten worden hierdoor hard en sterk. Er vindt eeltvorming plaats. Maar ook de voorbereiding (oefen wandel kilometers) zijn belangrijk om je voeten te laten wennen.
Verder is belangrijk om hele goede wandelschoenen te hebben. In mijn geval heb ik bergschoenen catergorie B. Dit zijn geen echte bergschoenen, maar half hoge schoenen, die ik kan gebruik voor wandelen in bergen tot een hoogte van ongeveer 2000 meter.
Ik heb ontzettend goed ingelopen Meindle schoenen bij deze tocht gebruikt. Mijn tweede paar Meindle schoenen. Mijn oude heb ik afgedankt na vele vele kilometers.

Verder heb ik sporttape bij mij. Dit om mijn hielen even te tapen ter voorkoming van blaren. Ook slijt/pijnlijke plekken op mijn voeten tape ik af. Mijn kleine
teentjes willen nog wel eens blaren vertonen. Derhalve hou ik mijn voeten heel goed in de gaten. Soms voel ik niet eens dat ik een blaartje heb. Dat voel ik pas als ik aan het eind van de dag stop. De eerste dagen heb ik meestal geen last, maar de blaren komen vanzelf. Met name ook omdat je vaak op asfalt wegen loopt en loopt met een zware rugzak. Verder heb ik de ervaring dat je vaak loopt aan de linkerkant van de weg. De weg is bol in het midden. Dus links loopt je lager.
Rechtervoet krijgt dus meer druk.
Dus ook meer kans op blaren op je rechtervoet. Dit bleek ook wel op deze wandeltocht. Ik had meer blaren op mijn rechtervoet, maar daar later meer over tijdens mijn beschrijving.

Ook heb ik wel trucs gezien met naald en draad. Men steekt een naald door een blaar heen en draad erdoor.
Naald eruit en draad blijft zitten. Je wandelt door en de blaar loopt constant leeg. Ik heb daar niet veel ervaring mee, maar ik doe het zeker anders. Ik dek blaren altijd af met brede sporttape. Ik heb 5 meter sporttape bij mij en na afloop heb ik meestal maar weinig over. Zelf gebruik ik niet zoveel tape, maar ook tijdens deze tocht heb ik menig pelgrim geholpen met het tapen van blaren. Heel veel onervaren pelgrims hebben geen idee hoe zij blaren moeten behandelen.
Grote blaren behandel ik zo:
doorprikken - leegdrukken - met kamferspiritus reinigen huid blaar en omgeving. Ochtend van vertrek blaar checken en evt nogmaals leeg drukken (water eruit). Daarna blaar breed bedekken met tape. Tape heeft verder het voordeel dat je sok beter blijft zitten. Tape en sok plakken vast. Geen wrijving - geen blaren.

Zoals U gelezen hebt is het verzorgen van je voeten zeer belangrijk, want uiteindelijk doen zij het meest belangrijke werk. Contact houden met de aarde. En die aarde is heel verschillend zoals is gebleken tijdens deze tocht.
Zand - kiezels - modder - aarde - steen - rotsen - stenen - klinkers - kinderkopjes (romeinse paden) etc.
Dus goede schoenen is een eerste vereiste om ongeschonden dit soort mega wandeltochten ongeschonden uit te kunnen lopen. Onderweg heb ik menig pelgrim zien stranden door vele blaren, scheenbeen ontsteking of hittestroke (te kort drinken - zeer warm weer). Maar daar later meer over, want je maakt wat mee tijdens een camino.

Prettige zondag en tot het volgende bericht over de 4e wandeldag.

Bert Gorter