Uitwerking dagboek Pelgrimsroute Japan 11/11/2018

Hallo beste lezer(s)/belangstellende(n),

Ik ga weer verder met het uitwerken van mijn dagboek die ik gemaakt heb. Iedere dag maak ik wat aantekeningen om toch even te onthouden waar ik was en wat ik allemaal meemaakte. Iedere dag is weer anders. Al zult U wellicht denken..bijna iedere tempel is bijna toch hetzelfde. Mijn antwoord is NEE. Ieder tempelcomplex is weer anders. Groot-klein. Begroeid met veel groen. Kaal. Hoog in de bergen. Vlakbij de weg. Iedere tempel is uniek.
En ik doe iedere keer mijn naam slip in de ton. Ik bezoek de hoofdtempel en de Kobo Daishi tempel. Ik luid de grote klok als ik binnenkom. Ik heb even korte tijd respect voor deze tempels. Mijn stempelboek aflaten stempelen.
Zo breng ik gemiddeld een half uur door bij iedere tempelcomplex. Soms iets langer, omdat deze tempelcomplexen erg groot zijn en er ook uitzicht punten zijn op de hoogste heuvel. Deze pelgrim moet natuurlijk zo hoog mogelijk klimmen via de vele trappen.

Het is toch een onrustige nacht geworden zo dicht bij elkaar. De twee andere pelgrims draaien zich af en toe (net als ik) om en dan ben weer wakker. Ook lag ik op een scheef matras. Mijn luchtkamer tussenschot is stuk geklapt. Te intensief gebruik..of ouderdom. Ik moet het er maar mee doen. Nog maar een paar dagen. Ik ben in ieder geval blij dat de nacht voorbij is. We staan nagenoeg gelijktijdig op. De andere twee pelgrims hebben veel minder spullen bij zich. Ik heb iets meer in te pakken. De twee pelgrims vertrekken vlot en ik ben alleen. Ik pak rustig alles in en eet nog wat ik over had van gisteren. Een karig ontbijtje maar het is niet anders. Ik heb gisteren het eten gedeeld met de twee andere pelgrims, want anders hadden ze helemaal niets te eten gehad. Er waren hier op tempel 66 geen drank- of eet automaten aanwezig. Dus dan moet je zorgen dat je eten bij je hebt. (tip).

Ik ben helemaal alleen nu op dit tempelcomplex. Het is 05.45 uur opstaan en na kwartiertje ben ik alweer gereed om te gaan. Ik besluit hier nog even alleen door te brengen enkele minuten. Er heerst hier een serene stilte en je voelt toch een ander gevoel op dit tempelcomplex. Ik pak mijn rugzak en wandel even rond. Ik ga naar boven op de heuvel. Er is daar een kabelbaan die nog niet in gebruik is. Het is te vroeg. Kennelijk komen de bezoekers en sommige pelgrims met de kabelbaan. Ik ben toch een beetje trots dat ik met mijn rugzak 900 meter omhoog gewandeld heb. Een mooie prestatie. De zon komt dan op. Een bijzonder moment op dit tempelcomplex met beelden als de zon langzaam opkomt en zijn zonneschijn werpt op dit complex. Een foto moment?? (zie foto's)

Het is even zoeken naar de route, maar even verderop het pad zie ik plotseling weer wat pijlen. Een verwijzing naar tempel 67. Het is pad is prachtig mooi. Ik geniet op deze vroeg ochtend. Ik daal langzaam af.
Het is herfst en de bladeren kleuren. Er vallen ook al bladeren van de bomen af en daardoor is het pad minder goed zichtbaar. Ik maak twee misstappen. Het komt gelukkig goed af. Voordat ik het weet zit ik op mijn kont met rugzak. Het is even weer opstaan en verder gaan. Oppassen dus...iets voorzichtiger neem ik dit pad met de vele bladeren. Het is een pad van ongeveer 1 1/2 uur afdalen. Een heel mooi pad waar ik enorm van kan genieten. Ik zie het dal beneden. Het pad slingert door het landschap naar beneden. De afstand naar tempel 67 vanaf tempel 66 is ongeveer 10 km. Dat moet te doen zijn binnen 2 uren. Ik wandel ven later weer langs een drukke weg. Op de kaart zie ik dat ik tempel 67 al behoorlijk dicht genaderd ben. Even goed opletten bij een meer en dan een afslag naar rechts. Omstreeks 09.30 uur km ik al aan bij tempel 67. Daar neem ik even de tijd voor deze tempel. Na dat bezoek bedenk ik dat tempel 66 toch mijn favoriet is en blijft. Tempel 66 is de mooiste tot nu toe. Ik wandel na deze tempel weer langs een drukke weg en soms langs een smal pad. Ik moet een paar keer de weg(en) oversteken. Soms moet ik even wachten bij een drukke weg met verkeerslichten voor voetgangers. Ik lees dat dit gedeelte toch moeizaam verloopt. Vermoeidheid. Niet verwonderlijk na gisteren. Ook afdalen kost energie en zeker als je voorzichtig en gedoseerd naar de paden naar beneden moet wandelen. Excentrische krachten waar je flink spierpijn van kan maken. Ook nog die middelzware rugzak op je rug en dan ga je het echt wel voelen. Echter korte tijd later merkt ik ook dat er een andere oorzaak is. Energie gebrek. Ik Kom een Walson supermarkt tegen en besluit eens wat lekkers te gaan eten. Ik zie heerlijke saté stokjes met kippen vlees. Die laat ik niet staan. Ze zijn echt kakel vers. Ik neem thee en een boterham. Een half uur pauze is even fijn. Nog wat eten/drinken voor onderweg. Ik zie op mijn kaart dat er later een stad is dus...veel boodschappen inslaan heeft geen zin. Ik wandel de stad Kanonji City binnen. Een drukke grijze stad. Met veel wegen en druk verkeer. Dat overvalt je weer even. Die drukte ineens is niet zo fijn. Ik vind het heerlijk stil en rustig in de bossen en op die hoge tempels. Het is weer even snel wennen aan die drukte van de stad. Er zijn diverse overnachtingsmogelijkheden, maar ik kies Fujikawa Ryokan. Deze ligt dicht bij tempel 68 en 69. Deze tempels liggen zeer dicht naast elkaar en dichtbij deze overnachtingsplaats. Ik ga mij even melden bij de Ryokan en ik kan overnachten. Echter ik zou pas naar binnen mogen om 16.00 uur. Het is 13.00 uur??? Dat wordt lang wachten. Ik besluit toch hier te overnachten. Ik heb dagen genoeg en ik kan lekker uitrusten vanmiddag. Ik besluit zonder rugzak naar deze tempels 68 en 69 te gaan. Dan kan ik morgenochtend gelijk verder naar tempel 70. De route langs het water. Uit mijn Ryokan gelijk rechts langs de rivier Saita. Aan de overkant van de rivier zou ik ook nog kunnen wandelen. We zien morgen wel. Nu op pad naar tempel 68 genaamd Jinnein en daarna na tempel Kanonji.
Ik wandel over een brug. Heerlijk even zonder rugzak. Dat voelt heel licht. Het is vreemd dat ik wederom vandaag geen enkele pelgrim heb gezien. Je vraagt je af..waar zijn ze toch? Ze wandelen ergens wel voor of achter mij op de pelgrimsroute. Een bekend fenomeen...je denkt dat je helemaal alleen op de route bent, maar als je bij de tempel(s) komt dan heb je weer soms de bekende pelgrims van onderweg.
Ik neem even rustig de tijd voor deze twee tempels. Ik wandel heerlijk even rustig over deze tempelcomplexen. Het afstempelen niet vergeten. Ik heb mijn pelgrimsboek natuurlijk meegenomen. De naamslips en natuurlijk geld voor de stempels. Ik heb nog even een Udon gegeten en een ijsje. Mijn eerste ijsje in Japan. Heerlijk. Mijn buikje weer een beetje vol en ik voel de energie weer terugkomen. Ik wandel rustig terug naar mijn pension en het is nog vroeg, namelijk 15.00 uur. Gelukkig mag ik naar binnen. Er is schoongemaakt en mijn kamer is gereed. Heel fijn, want nu kan ik ook gaan badderen. Als ik binnenkom is mijn rugzak weg??? Het blijkt dat de zoon van de eigenaar van het pension mijn rugzak al naar boven gedragen heeft. Ik hoor dat zij verbaasd waren over het gewicht van de rugzak. Hij heeft het moeilijk gehad om de rugzak via een trap boven te krijgen. Het badderen was heerlijk. Ook voor de spieren die toch een beetje stram waren na gisteren. Fijn om nu te relaxen in behoorlijk heet water. Heerlijk bad. De kamer is prima. Er is zelfs een TV. Ik ga morgen relaxt op pad. Het wordt morgen tempel hoppen. Wellicht VIJF tempels op een dag achter elkaar bezoeken.
Ik krijg morgenochtend nog wel een ontbijt. Ik zit voor deze nacht in een prima pension. Deze dag pakken ze me niet meer af. Een zonnige fijne wandeldag onder een temperatuur van 19 graden. Dat is top gewoon.
Wat zal de wandeldag van morgen weer brengen?? Dat leest U weer straks.

U zult zich wellicht afvragen hoeveel km heeft deze pelgrims gewandeld?
ongeveer 995 kilometer afgelegd. Dus bijna passeer ik de 1000 km. Nog een record afstand, maar wel een mooie afstand. Mijn camino Portugal was 1100 km de langste tot heden. Morgen passer ik dus het 1000 km punt.

Morgen weer een wandeldag op een werkdag, maandag 12 november 2018. Tot het volgende dagboek verslag.

O Henro San Jacob.