Uitwerking dagboek Pelgrimsroute Japan 28/10/2018

Hallo beste lezer(s)/belangstellende(n),

Ik heb een goede nacht gehad. Ik heb zelfs uitgeslapen tot 07.00 uur lees ik. Normaliter sta ik vroeg op, maar na mijn ontbijt pas op pad om 08.30 uur. Naar tempel 43 Meisekiji is 2 km er naar toe en weer terug naar de route. Ik doe mijn ritueel en ga dan weer verder.

Ik had al gezien dat het best een saaie wandeldag kon worden. Heel veel langs die drukke verkeer route. Voordeel is wel dat er genoeg plaatsen zijn om te eten en drinken. Zoals eerder aangegeven staan er heel veel frisdrank automaten langs de weg. Ik kwam er later pas achter dat er ook warm eten in kan zitten. Hier heb ik geen gebruik van gemaakt. Toch wil ik vooraf zie wat ik koop. Ik kan (nog) niet Japans lezen. Heel beperkt wat tekens herkennen. Wel een dingetje...
Het is 68,3 km naar de volgende tempel 44. Wordt het middelen. Het wandelen langs zo'n asfalt weg gaat over het algemeen erg vlot. Ontzettend saai maar het is niet anders. Ik wist dat dit stuk zou komen.
De weg loopt langzaam naar beneden...vals plat. Het verkeer is lawaaierig en druk. Jammer dat de route niet even meer van de weg afligt. Er zijn wel wat groene routes ernaast, maar die zijn veel langer lijkt mij. Ik pak toch af en toe zo'n zij route om even bij te komen.
Voor Ozu city is er een hele lange gevaarlijke tunnel. Het verkeer raast met hoge snelheid zeer dicht langs mij heen. Hier word ik niet echt vrolijk van. Ik hoop maar dat de chauffeurs goed opletten. Enkele vrachtauto chauffeurs remmen af als zij dicht langs mij heen rijden. Dat waardeer ik zeer, maar soms zijn er toch ook die mij bijna omver blazen.
Mijn cap af en mijn oordoppen in. Een stuk survival tunnel stuk. Ook dat hoort er kennelijk bij. Ik ben heel blij als ik die tunnel gepasseerd ben. Stofwolken en uitlaatgassen....Mentaal moeilijk stuk. Met name ook omdat mijn rechter kuit een beetje pijnlijk wordt. Ik vermoed door de afgesleten hakken. Je gaat scheef wandelen...Ik zal op korte termijn toch een schoenmaker moeten gaan vinden. Ook het wandelen op dat asfalt maakt het niet echt makkelijker. Ik zet door en zet mijn blik op oneindig.
Ik heb na een paar uur de moeilijkste asfalt route stukken gehad en kom een leuk stadje binnen. Ozu City. Een stadje met cultuur en rivier. Maar ook met leuke winkeltjes en een heel leuk restaurant in de Havana Street. Ik zie dit restaurantje vol zitten met Japanners die heerlijk aan het lunchen zijn. Stelletjes maar ook kennelijk vriendinnen die samen gezellig even hun lunch nuttigen. Ik kijk dat even aan en besluit om ook hier te gaan lunchen. Er wordt ter plaatse door een heel leuke vriendelijk ogende kok bami - rijst maaltijden gekookt en uit geserveerd. Ik zal een foto van hem plaatsen als hij even poseert voor mij bij mijn vertrek. Het is druk en de Japanners kijken mij even vreemd aan. Ik realiseer mij even niet dat ik een beetje ongeschoren en bezweet uitzie. Ook die grote rugzak op mijn rug ziet er kennelijk bijzonder uit. Er wordt wat geschoven met stoelen en een tafeltje. Ik kan heerlijk even zitten en ik kijk om mij heen wat er besteld wordt. Ik word aangesproken door twee Japanse studenten. Ze praten Engels en willen weten wat ik doe. Ik laat mijn routeboekje zien van de 88 tempel route en ze vallen bijna van hun stoel als ze horen dat ik hiermee bezig ben. Veel bewondering en respect als ze mij O Henro San Jacob gaan noemen. Op hun advies bestel ik een bordje Bami. Ik had al gezien dat het heerlijk eruit zag op andere tafels. Ik wacht geduldig af. Ik bestel ook iets te drinken. Ik krijg eerst thee om even het wachten te compenseren. Gratis. Dat is ook normaal. Een soort ossetai. Na ongeveer ruim kwartier wachten komt er een heel groot bord aan met bami en groenschotel. Ik heb trek en ik begin meteen te eten. Wat een heerlijk vers gemaakte bami schotel. De lekkerste ooit gegeten. Mijn tip dus ga naar Havana Street en ga daar eten bij dat tentje.
De kok vliegt door de keuken heen in zijn kokshort. Hij heeft een sikje. Een beetje Japans, maar ook Amerikaans uiterlijk. Zeer gastvrij en vrolijke kok. Dat werkt ook prima op de stemming van zijn gasten. Het is er niet voor niets zo druk. Het eten is heeeel lekker. Mijn buikje was meer dan vol. Eigenlijk iets teveel gegeten, maar ik ga toch weer zo wandelen. Als ik U een tip mag geven voor toekomstige pelgrims. Ga dat stadje even in en wandel even rond. Er is genoeg te doen en een mooie rivier. Ik heb daar even rondgewandeld en toen weer verder. Ik na afscheid van de Japanse studenten en daar ga ik weer met mijn rugzak op pad. Onderweg langs de route die goed aangegeven is kom ik nog een Japanse vrouw tegen. Ik krijg een Ossetai...gift. Een blikje koude koffie. Dat is wel even heel lekker na zo'n bami groente maaltijd. Ik kom vandaag ook weer de twee Japanse pelgrims tegen die ik ken. Een pelgrim is afgevallen. Degene die ik met mijn tape geholpen heb. Ze kon niet meer verder. Deze pelgrims hebben het ook zwaar, maar ze wandelen wel even de hele dag door. Soms 30 km per dag. Ze zijn verbaasd dat ik met mijn grote rugzak ook al hier ben. Dat hadden ze even niet gedacht. Ik bemerk hun respect. We delen snoepjes uit aan elkaar. Ik geef hun mijn visite kaartje(s). Ze vinden hem heel mooi. Shikoku eiland met de route op mijn kaartje met mijn naam en deze website vermelding. Het geven van zo'n visite kaartje is ook een ritueel. Twee handen gestrekt voor je en tussen je vingers het kaartje klemmen. Zodat zij dit kaartje zo kunnen pakken terwijl je buigt. Ik heb dit onderweg al geleerd om het zo te doen. Ze pakken het kaartje ook op deze manier aan. Ze wandelen vandaag erg ver door. Ik voel langzaam ook de vermoeidheid in de benen en voeten. Ik besluit de eerste komende gelegenheid te pakken en te stoppen. Ik ga voorlopig nog even doorzetten. De twee Japanse pelgrims wandelen achter mij en even later zie ik ze niet meer. Ze rusten om de twee uur en praten veel met elkaar. Ze hebben het samen fijn kennelijk. De ene pelgrim kent de route en de zwaarte. Haar vierde volledige pelgrimstocht! Heel veel respect voor haar. De andere pelgrim wandelt de route voor het eerst. Ze heeft het zwaar. Met name ook omdat hun schoeisel niet echt goed te noemen is. Lage wandelschoenen. Geen echte goede wandelschoenen categorie B zoals ik. Veel ontzag voor hun doorzettingsvermogen. Ik wandel langs die hele drukken verkeer route 56 en zie allerlei bedrijven/restaurants en zowaar een heel nieuw groot hotel. Ik vond het eigenlijk wel genoeg voor vandaag. Het is inmiddels 13.30 uur en ik wil mijn rust gaan pakken. Genoeg restaurants om te eten en een hotel om te overnachten. Ik wandel dit SUPER HOTEL in. Dit is ook de naam van het hotel. Het blijkt ook een super mooi hotel te zijn langs de route. De kosten zijn wel 7000 yen, maar er is ook nog een heel mooi badhuis. Heerlijk badderen en een eigen kamer. Met Europees bed en badkamer. Wat wil je nog meer. Ik doe het ook gewoon. Het is ook mijn vakantie en ik besluit na deze zware dag om te stoppen bij dit hotel. Ik book een kamer in dit hotel en ga naar boven met de lift. Ik word begeleid naar mijn heel mooie grote kamer. Ik moet vanavond wel elders dineren. Diner is er niet bij. Wel ontbijt morgenochtend om 06.30 uur. Er komen over een paar dagen zware heuvels aan en ik moet uitkijken om goed uitgerust hieraan te beginnen. Dit is een goede start. Niet teveel km. Mijn kuiten staan wel op ontploffen. Wellicht door die scheve hakken, maar ik hoop komende dagen mijn schoenen te kunnen repareren. Ik ga mij eerst verzorgen. Was doen..en drogen. Lekker badderen in badhuis. Heerlijk ontspannen. Mijn lichaam herstelt zich snel. Ik bekijk mijn route boekje en bedenk ook even dat ik ruim over de helft van mijn pelgrimstocht ben. 700 km afgelegd in 28 dagen=4 weken. Dat is een mooie prestatie en ik geniet nagenoeg iedere dag. Vandaag is wel een zware wandeldag geweest. Heel veel asfalt en langs hele drukke wegen. Beloning is dit super hotel met badhuis en heerlijk ontbijt morgenochtend. Voordat ik het weet is het al weer avond en moet ik op zoek naar een restaurant. Ik ga nog even enkele winkels in. Ik zie een klein restaurantje..en ik ga naar binnen. Het is behoorlijk druk in deze zaak. Dan moet het wel goed zijn. Het is een heksen ketel. Personeel vliegt druk door de zaak heen om de klanten snel te bedienen. Ik bestel wederom een groente bami schotel. Deze is echt weer heel lekker. Niet zo lekker als vanmiddag maar toch goed genoeg om mijn energie weer op niveau te krijgen. Twee maal een warme maaltijd is prima voor deze pelgrim. Ik heb bij het eten een flink glas cola besteld. Ook veel energie voor morgen. Om 18.00 uur ben ik al weer op mijn hotelkamer en ga relaxen. TV aan en dagboekje schrijven. Even mail lezen of bloemstuk aangekomen is gisteren bij Norma. Ja hoor. Mooi dat is prima. Toch even laten weten dat ik aan haar gedacht heb op haar verjaardag. Ik voel mijn kuiten nog steeds en hoop dat het morgen weer afzakt. Even een magnesium pil om dit niveau weer even op te krikken. Ik ga vroeg slapen...morgen weer een pittige wandeldag voor deze pelgrim.

O Henro San Jacob.