Uitwerking dagboek Pelgrimsroute Japan 2018

Hallo beste lezer(s)/belangstellenden,

DE VOORBEREIDINGEN:

Het duurt even, maar ik ga nu toch echt mijn dagboek uitwerken. Ik heb mijn fotoboek en nu ook bezig een informatie boek van mijn meest bijzondere pelgrimstocht uit te werken. Dit informatie boek wordt heel mooi en ook de bedoeling dat deze in de boekhandel gaat komen.
Maar nu eerst maar eens U meenemen in mijn pelgrimstocht in het verre land Japan. Zoals ik wellicht al geschreven heb, maar de voorbereiding voor deze pelgrimstocht is optimaal geweest. Ruim 300 km wandelen. Het was het jaar 2018 voorjaar en zomer. Het jaar voor de pelgrims vereniging om wandelingen naar St Anna Parochie te organiseren. Allerlei pelgrimsverenigingen hebben wandelingen uitgezet richting Friesland en om uiteindelijk gezamenlijk uit e komen in dit dorp met een afsluiting. Ik heb diverse wandelingen in NH, Friesland en Groningen gewandeld. Soms 30 km over fietspaden etc. Een mooie voorbereiding want ik had gelezen dat een behoorlijk deel van de 1125 km (zou mogelijk meer zijn...) over asfalt gaan. Je voorbereiding moet daar dan ook op ingesteld zijn. Maar ook heuvelachtig. Hoe train je nu heuvels in Nederland. Wel daar heb ik iets op gevonden. Trainen in de duinen van Schoorl/Groet, maar ook trainen in een flat van een collega vlakbij waar ik woon. Ruim 11 etages met trappen omhoog wandelen en daarna weer naar beneden, want ook naar beneden wandelen moet je trainen. Excentrische krachten die je niet moet onderschatten. De meeste spierpijn krijg je van naar beneden wandelen. Ook voor de knieën is dit soms loodzwaar. Natuurlijk moet je ook even niet vergeten dat je een rugzak hebt van ongeveer 12 kg (inclusief eten en drinken). Uiteraard zo min mogelijk gewicht meezeulen. Zoals aangegeven heb ik optimaal mijn trainingskilometers gemaakt en mijn heuveltraining in met name flat trappen nemen eerst zonder rugzak en later met bepakte rugzak. Ik kan wel stellen dat met name die laatste trainingen in de flat erg zwaar waren, maar ik heb later veel voordeel gehad van die trainingen.

Nieuwe rugzak...nieuwe goed ingelopen wandelschoenen etc.

Helemaal voorbereid voor mijn avontuur? Ja wel, maar er is mogelijk wel een probleem op komst....het WEER. Voordat ik per vliegtuig vertrek, verneem ik dat er een tyfoon op komst is en mogelijk langs het eiland Shikoku Japan gaat razen. De weerberichten zijn zodanig dat ik besloot toch te vertrekken. Alles is geboekt en ik word opgehaald op het vliegveld Osaka. Politie collega's komen me helpen om de eerste dagen door te komen. Een collega zal mij oppikken en helpen met vervoer vanaf vliegveld naar mijn eerste overnachting. Ik ga....naar Japan.
Het is 28 september 2018 en vertrek vliegtuig KLM om 14.45 uur. Drie uren voor vertrek netjes afgezet door Norma. Het wordt een hele lange vliegreis. Bijna 12 uren. Dan is het al 29 september 2018. Aankomst om 09.00 uur?? Moet toch lukken. Ik herinner mij niet zoveel van deze vlucht, maar het was ontspannen en duurde best wel lang. Ik ontspan mij en ga gewoon zitten. Af en toe rekken en strekken van de beentjes. Kort stukje wandelen door gangpad als het rustig is en probeer onderweg te slapen als het donker is in het vliegtuig. Een nachtvlucht. Heerlijk wegdoezelen en proberen te slapen.
Aankomst Osaka airport omstreeks 08.45 uur. Mooi op tijd de landing ingezet. Een vliegveld in zee.....Een rustig mooie landing.
Het boarden is vlot en rustig, maar het invullen en verwerken van formulieren is traag in Japan. Met name die douane formulieren die hele kleine lettertjes hebben en soms onbegrijpelijke teksten in Engels. Maar goed overleefd. Paspoort controle is het scannen van mijn paspoort en ze nemen vingerafdrukken van mij. Beetje vreemd voor ons Nederlanders wellicht maar ook hier is er controle op terroristen. De bagage mijn rugzak is snel zichtbaar op de transport band. Bureaucratie bij een balie waar ik moet ik moet uitleggen dat ik een overnachting heb bij Guesthouse Sharon's Cabin op het eiland Shikoku. Na mijn uitleg in Engels en het laten zien van een boekingsformulier wordt dit na enige minuten geaccepteerd. Ook na uitleg dat ik ga wandelen op het eiland Shikoku.
Gelukkig na een kwartier praten, mag ik door. Ik heb een beetje haast, want ik was mij bewust van het feit dat ik opgehaald werd op een bepaalde tijd en mijn bus moest halen. Ik wandel naar de aankomst hal en ik zie een japanse man staan met een bord GORTER. Heel fijn dat er iemand is om je even kort te helpen. Ik maak kennis met deze Japanse collega en ik deel hem mede dat ik toch nog wat boodschappen moet doen. Een wifi router afhalen en japans geld pinnen, want ik heb nog geen japans geld bij mij. Goedkoper om het in Japan zelf te doen had ik gelezen. Wifi router is makkelijk. Uitleg hierover later, maar wifi signaal voor mijn Ipad die ik bij mij had. Veilig altijd wifi bij mij. Kosten 22.600 yen, waarvan 2600 Yen voor de verzekering. Wifi router(tje) is klein en licht. 300 yen is 2 euro dus echt goedkoop is een wifi router niet, maar gaandeweg mijn pelgrimstocht was ik toch heel blij deze router bij mij te dragen. 50.000 yen gepind..voorlopig genoeg japans geld voor de eerste dagen. De bus staat klaar en ik jakker met mijn japanse collega door de hal om alles te regelen. Buskaartje van 41000 yen naar Tokushima en treinreis (JR train) naar Itano Station. Collega gaat met mij mee met de bus en zet mij op de goede trein.
Mr Sano van Guesthouse Sharon's Cabin zal mij op het Itano Station oppikken en naar zijn Cabin meenemen. Mr. Sano geeft taal les en spreekt perfect Engels als het goed is. We gaan het zien...onderweg moet je gewoon rustig blijven, maar dit hectisch begin is zeker niet ontspannend. Blij dat ik in de bus zit.....Dan pas even rust. Het IPA lid (international police association) is aardig en geeft mij een wit vest (Hakui) en een mooie Japanse strooien hoed (Sugegasa). Heel fijn. Het vest was van hem geweest en dat had hij tijdens zijn pelgrimstocht gedragen. Hij had een deel van de pelgrimstocht gewandeld. Fijn om even met iemand te praten tijdens de busrit. We rijden over een heel grote brug over het water. Het zou hier heel erg snel stromen. We rijden al snel het eiland Shikoku op. Na een busreis van 4 uren naderen we de stad Tokushima. De stad waar ik over een paar dagen ook naar toe wandel. De route loopt door en/of langs de stad. Ik ben toch moe na deze vlucht en busreis. Blij dat mijn japanse collega mij nu helpt. Ik ben nu echt wel moe en last van jetlag. Oh ja...niet vergeten buskaartje terug te geven aan de chauffeur!! Dat is hier regel!!
Hij helpt mij verder met kopen van een treinticket 260 yen. Zeven stations verder en dan moet ik eruit. Bij Itano Station. Kort afscheid en het IPA lid is al weer weg. Wat een vlugge onrustige japanner valt mij op??? Ik dacht toch echt dat de meeste japanners rustig en in ZEN stand zitten. Vooroordeel?? Nee. Ik had gelezen in mails met de IPA Japan dat deze japanner ontzettend druk is en een hart aanval gehad heeft. Verbaasd mij eigenlijk niet....druk druk druk mannetje. Ik zal hem later nogmaals ontmoeten als ik ontvangen wordt door de IPA delegatie in Osaka. Ik ben daar uitgenodigd. Ik moet echt komen.
Ik word op het goede deel van het perron gezet en ik zie allerlei borden in het Japans. Zo blij dat ik even geholpen wordt. De trein komt er al na enige minuten aan en ik zwaai naar de japanner die meteen al weer weg is. Ik ga met de trein en na een half uur ben ik al bij station Itano.
Met mijn spullen en rugzak verlaat ik de trein. Ik wandel het perron af en ik word al gewenkt door een Japanse man. Het blijkt inderdaad MR Sano te zijn en ik word begroet. Hoed om mijn hoofd en vest in rugzak.
Ik word zeer hartelijk begroet door Mr Sano in perfect Engels. Na een stukje rijden in zijn auto. Kort even met elkaar gesproken over de naderde tyfoon. Ik had hem al meegegeven per mail dat ik wellicht twee nachten bij hem overnacht ivm nadering van de tyfoon. Hij had derhalve geen boekingen meer geaccepteerd en ik zou de hele kamer bezetten twee nachten. Perfect geregeld zo...Heel blij dat ik dit zo gereserveerd heb vooraf. Geen zorgen voor morgen en overmorgen. Ik zit lekker veilig in mijn onderkomen een kamer op begane grond bij de talenschool. Die school blijkt liggen langs een doorgaande weg met T splitsing met een supermarkt dichtbij. Helemaal fijn. Ik word wegwijs gemaakt in het gebouw en krijg een sleutel. Wat een vertrouwen. Een eigen WC. Deze dag is al weer voorbij. De eerste fijne dag in Japan op het eiland Shikoku. Wat een indrukken nu al en wat een fijne mensen. De eerste dag is alweer top.
Ik besluit vroeg mijn bedje in te gaan. Een heerlijk bedje in een kleine kamer. Er staan twee bedden en gangpad. Achterin de WC. Voorkant een kantoortje waar ik gebruik van kan en mag maken. Ik neem afscheid van mijn aardige man Sano. Hij geeft mij nog wat te drinken en te eten.
Mijn lichtje gaat uit en het wordt al weer donker buiten. De dag is voorbij. Morgen weer een dag.

Tot morgen....

Bert