Roeien en noodweer. Hoe lossen we dit op??

Hallo beste lezer(s),

vrijdag 1 juli 2022

Deze nacht zal ik niet snel vergeten...muggen...hitte in het redding hutje....muffe mensenlucht....etc. Niet al te beste geslapen. Maar we zijn vroeg wakker. We gaan ontbijten. We kunnen niet allemaal in de roeiboot. Drie man/vrouw en rugzakken. We besluiten dat we eerst alvast met drie de roeiboot pakken met de spullen en dat Madeleine met de veerboot om 09.00 uur gaat. Iets voor 09.00 uur roeien we het meer op. Het meer is wit van mogelijk klei resten. Het water is wittig, maar het water oppervlakte spiegelt. Weinig of geen wind. Er zijn boeien in de verte en daar moeten we heen. Anne roeit eerst en later neem ik de roeispanen over. We roeien naar de overkant. We zien de veerboot komen en zien dat Madeleine opgepikt wordt. Dat gaat prima zo. Een boot blijft liggen aan de kant voor andere deelnemers en we kunnen onze roeiboot achterlaten. Aan iedere kant een roeiboot is de afspraak. Het weer is prima op dit moment. We gaan naar Saltulokta. Er is daar een STF hut. Bedoeling is dat we verder gaan. Het zonnetje schijnt en het is mooi weer. Als we doorgaan dan wordt het een pittige dag. We komen aan bij wal en we verzamelen. Wandelend gaan we verder richting STF hut. Na enige tijd komen we daar aan. Een mooie hut op een helling. Er nadert een helikopter. Ik zie een aantal wandelaar instappen. Ik hoor van mijn groepje dat zij het zeer zwaar vinden en eigenlijk willen stoppen. Ik hoor ook van de gastvrouw in het winkeltje dat er zeer slecht weer op komst is. Onweerbuiten...zwaar weer. Heel veel wind en dat in de komende dagen in de bergen is niet veilig. We informeren hoeveel het kost om de groep weer naar de bewoonde wereld te brengen...naar Kvikkjokk, want de helikopter vliegt weer terug naar onze startplaats twee dagen geleden. De groep wil stoppen. Ik wil eigenlijk weer verder, maar de groep wil ik in veiligheid brengen. De optie helikopter is dan de beste optie. We boeken een helikopter vlucht terug. Voor een enkeling de eerste keer in een helikopter. Binnen een paar minuten zijn we weer terug op onze start locatie. Het is niet anders...Mijn plan is om weer verder te gaan als het weer het toelaat. Het weer is zeer veranderlijk tegenwoordig en niet alleen in Noord-Europa. We moeten voorzichtig zijn met deze mooie blauwe planeet. Via het winkeltje lukt het een helikopter te boeken met vier. Voor ruim 100 euro kunnen we weer heel snel ons in veiligheid brengen. We drinken en eten nog wat en na een half uur gaan we naar de heli plaats. De helikopter komt er aan we houden afstand. Nadat de wieken tot stilstand zijn gebracht mogen we instappen. Ik zit rechts achterin. Madeleine voorin links naast de jonge piloot. Anne en Alie naast mij achterin. Na enige minuten vliegen we al omhoog en vliegen over de bossen/heuvels/meer waar we de afgelopen twee dagen gewandeld/geroeid hebben. In twintig minuten vliegen we terug. Ondertussen verteld de piloot ons waar we vliegen. De herten zijn gevlucht voor de vliegen. Ze zijn verderop de heuvels in waar de vliegen niet komen. Het is er kouder. Wellicht dat ik later wel die herten nog tegen kom. Ik wil namelijk weer starten in Nikkaloukta. Twee dagen wandelen weer naar het pad Kungsleden. Langs de Kebnaise berg (hoger dan 2000 meter). En dan nog vijf dagen verder wandelen (Fjallraven) richting Abisko. Dat wordt weer een solotocht, want ik hoor dat mijn groepje allemaal gaan stoppen. Deze Kungsleden zit er voor hun op. Het is voor hun genoeg geweest. Een ieder heeft wel een reden om te stoppen. Van Madeleine snap ik dat wel...wat een grote blaren op haar hielen. Wat een bikkel, maar het moet wel leuk blijven. Ze heeft het heel goed volgehouden.

We komen aan bij de heli plaats ik Kvikkjokk. Erg vreemd om hier nogmaals aan te komen. We wandelen weer terug naar de STF hut met onaardige bedrijfsleider. Madeleine wil haar spullen ophalen bij het personeelslid. Ik besluit om per bus en trein te gaan naar Kiruna. Vervolgens met de bus naar Nikkaloukta. Dat wordt weer een reisdag vermoed ik. De andere(n) gaan naar huis en Alie wordt opgehaald door echtgenoot die er met de auto aankomt. We gaan naar de busremise. 15.15 uur met de bus naar Jokmokk waar we weer aankomen om 18.30 uur. In de STF voorziening weer een fijn bedje en douche. Of we weer thuis zijn. Spullen klaar maken voor komende dagen. Ik krijg van mijn maatje allerlei zakjes met eten. Ontbijt zakjes etc. Heel fijn want de komende dagen heb ik zeker voor 7 dagen voedsel nodig. Veel repen voor de lunch of tussendoortje. Morgen naar Gallivare?? We zien wel. Eerst maar weer eens een nachtje STF. Deze dag heel blij dat we als groep weer heelhuids aangekomen zijn in de bewoonde wereld. Komende dagen ga ik weer zelf alleen op pad. Ben ik zo'n solo wandelaar? Ik vermoed van wel...Ik ga weer alleen op pad/op reis.

Wat zal morgen mij weer brengen. Dat gaat U weer lezen komende dag(en).

Bert Gorter