Rustdag of reisdag?

Hoi beste lezer(s)

Ik ga verder met mijn verslag(en) van mijn Kungsleden avontuur Zweden.

Het is inmiddels dinsdag 28 juni 2022. Wat zal deze dag mij brengen. Planning is om mij bij de groep te voegen die al eerder de Kungsleden door omstandigheden heeft verlaten. Ik maak bewust de keus om dat ook te doen. Hittegolf die mij parten speelt en de zeer lange wandel dag(en) die mijns inziens niet goed voor mijn gezondheid zijn. Dat dit later ook zo blijkt te zijn zult U later lezen.

De nacht. Hoewel het de hele nacht licht blijft voelt het niet als een nacht, maar je moet wel (kunnen) slapen. Mijn rust pakken. Ik slaap bijna altijd goed en kan overal slapen. Hoewel mijn eigen bedje thuis natuurlijk het allerfijnst is. Ik slaap in een goed rustig hotel. Niemand verder gehoord deze nacht. Ik heb wel een dekbed gepakt, want in de nachtelijke uren kreeg ik het koud. Gordijnen ware goed gesloten deze nacht, waardoor het goed donker werd in mijn hotelkamer. Hoewel ik een paar keer wakker ben geworden, werd ik goed uitgerust wakker deze morgen om 06.00 uur. Ik bedenk dat ik nog een telefoonstekker moet gaan regelen. Niet vergeten, want die smart telefoon is tegenwoordig behoorlijk belangrijk geworden. (bankzaken, WhatsApp, telefoon nood, google maps etc.)

Ik zal terug moeten gaan naar onze hostel in de buurt van het hotel. Gelukkig op loopafstand. Straks maar, want het is nog veel te vroeg om daar aan te bellen bij het huis aan de overkant van de hostel. Het komt vast goed. Voordeel hotelkamer is wel dat een douche nemen wel heel fijn is. Wetende dat mogelijk komende dagen het douchen niet zal plaats vinden. Ik ben echt van plan weer te gaan wandelen en aan te sluiten bij de groep. Ik schrijf nog even in mijn dagboek. Niet achterlopen want later is het altijd weer heel leuk om terug te lezen wat ik allemaal onderweg meemaak. Je vergeet snel iets. Inmiddels is het ontbijt tijd: 08.00 uur. Ik wandel naar de ontbijt zaal van het hotel en ik zie Gerhard aan een tafeltje zitten. Ik vraag hem of ik bij hem aan tafel mag zitten. Akkoord. Wens hem goedemorgen en wat zijn plannen van vandaag zijn. Hij gaat vandaag met de auto verder trekken. Verder is hij niet zo spraakzaam. Ik haal mijn ontbijt bij een soort buffet. Heerlijke broodjes, Yoghurt met muzli, kaas, vleeswaren en koffie. Heerlijke koffie om van te genieten. Daarna ga ik naar de hostel waar we als groep verbleven. Ik wandel erheen en spreek een man aan in de tuin van een woning aan de overkant. Ik leg hem uit dat ik een telefoon kabel met stekker wellicht heb laten liggen in de hostel. Hij helpt mij en belt aan bij het huis. De bewoners worden kennelijk wakker want het duurt enkele minuten voordat zij open doen. Na uitleg krijg hij een setje kabels aangereikt en geeft mij dit setje. Ik mag er een uitzoeken die werkt bij mijn smart telefoon. Bij de tweede poging heb ik de goede kabel en stekker gevonden. Ik krijg deze mee. Nadat ik de tuinman hartelijk bedankt had voor zijn dienst, wandel ik weer terug naar het centrum van dit gehucht.

Er loopt een riviertje langs de kruising waar ook de bushalte is. Ik lees dat de bus vertrekt om 13.15 uur. Dat duur nog wel even. Ik google even of ik in Jakkvik kan komen. Echter deze reis duurt een aantal dagen en dan is de groep daar al. Ik besluit nu echt door te reizen naar Kvikkjokk. Ik heb inmiddels contact met deze groep en zij geven mij tips hoe zij gereisd zijn. Ik ga treinen met de Inlandesbaan. Het toeristen treintje wil ik nemen in Sorsele waar de bus een stop maakt. Het wordt wellicht een lange reisdag, maar dat maakt niet uit. Als ik maar in Kvikkjok aankom.

Ik wandel even een rondje en spreek een aantal backpackers. Een Amerikaanse vrouw spreekt mij aan en we praten met elkaar. Ze hebben een tentje en zij gaat al enige maanden met een Zweedse man. Ze bevestigt dat het komende dag(en) nog extreme hittedagen zullen volgen en dat het verstandig is om nu even niet te gaan backpacken. Niet gezond om met deze hitte de wildernis in te gaan. Ook dat bevestigd maar weer even dat het verstandig was om nu en pas op de plaats te maken en voor mijn gezondheid te kiezen. De Zweedse bevolking is ook niet gewend aan deze hele bijzondere weer omstandigheden. Dit hebben ze nog nooit meegemaakt. Klimaat verandering? Laat ik mij als niet expert maar niet al te druk maken met uitzondering groener leven.

Goed voornemen lijkt mij....We nemen afscheid en ik ga terug naar mijn hotel kamer. Mijn spullen pakken en het is inmiddels 11.30 uur. Laat ik maar alvast richting bushalte gaan. Ik kan onderweg even langsgaan bij de supermarkt en iets te eten/drinken halen voor onderweg. Ik weet echt niet hoe lang deze busrit wordt, maar Zweden is groot. Een reis(je) duurt volgens mij snel een aantal uren. We gaan het zien. Ik kom terug bij de bushalte en moet nog even wachten. Er komt een bus langs, maar die rijdt ook naar de bushalte. Ik zie dat er achterop de bus een laadruimte zit en dat de bus achteruit naar de supermarkt rijdt. Er wordt iets uit en ingeladen. Wat een slimme oplossing. Openbaar vervoer en gelijk bevoorrading van de supermarkt(en)???

Na ruim 20 minuten komt de luxe autobus naar de bushalte. Inmiddels komen er meerdere passagiers soms een rugzak bij de bushalte staan. De zijkant van de autobus gaat open en we kunnen onze rugzak(ken) onderin de bus plaatsen. Netjes relaxt wacht ieder op zijn beurt. Ik betaal een bus ticket voor de reis naar Sorsele. De bus vertrekt precies op tijd. De bus is nog lang niet vol. Ik lees in de bus via app dat de groep mogelijk gaat starten in sectie 4. Start in Kvikkjok en dan zien we wel weer hoever ik met deze groep verder kom op de route Kungsleden. Jakkvikk heb ik even opgegeven. Ik heb wellicht ook nog plan C...starten in Saltaluokta en door naar Abisko. Zevendaagse wandeling waarbij ik weer op de Kungsleden kom. We zien wel hoe dit avontuur verder gaat.

De busreis verloopt voorspoedig. De chauffeuse rijdt zeer netjes en gedegen en stopt zelfs bij een gehucht om post te bezorgen. Komt weer terug op de route en we hebben even na een paar uur een koffie stop van een kwartier. Even een bak koffie en foto moment bij een heel mooi meer met Zweedse huisje. Ik maak volgens mij een hele mooie foto met diverse camera instelling(en). Ik heb mijn compact camera bij mij. Daar maak ik hele mooie foto's mee onderweg. Batterij is prima en het duurt dagen voordat deze leeg is. (plaats een foto bij dit verslag).

De stop is weer voorbij en iedereen stapt weer in de bus. Ik realiseer mij na enige tijd dat ik al enige uren in de bus zit. Voordat ik het weet rijden we Sorsele binnen en we stoppen bij het treinstation.

Ik pak mijn rugzak onderuit de bus en wandel het treinstation binnen. Ik zie dat er een info balie is aan de andere kant. Daar word ik heel keurig geholpen door een info medewerker. Ik koop samen met hem een treinticket. Ik stuur de online ticket per mail naar de info medewerker die de ticket netjes uitprint. Wat een service. De trein vertrekt pas om 16.30 uur. Dat wordt een latertje vanavond voordat ik bij de groep aankom. Voordeel is wel dat het niet donker wordt. De groep komt naar het treinstation om mij op te vangen. Wat een fijne groep. Madeleine, Alie, Anne, Eldridge. Zij hebben voor mij al een bed gereserveerd. Kijk dat is heel fijn geregeld. Hopelijk dat we als groep ook weer samen verder gaan wandelen. Ik zit bij het treinstation en gegeven moment komt er een Zweedse politieauto aanrijden. Een man wordt afgezet. Twee politieambtenaren een mannelijke en vrouwelijke stappen uit de politieauto. Ik spreek ze aan als ze enige tijd daar blijven stilstaan en maak mezelf bekend als Nederlandse politieman. Ik praat met de mannelijke jonge agent die Engels spreekt. We praten even over ons politiewerk en ik hoor dat zij een kluis in de auto hebben voor hun MP5.

Hij laat mij alles zien en ik krijg een politie badge. Als ik later maar een badge opstuur. Ik geef hem mijn mailadres zodat hij het adres van politiebureau kan sturen. (heeft hij niet gedaan...helaas).

Ik heb wel wat politie badges/etc bij mij doch deze zit in de tweede duffeltas. Helaas kan ik hem niets geven. Ik bedank hem voor de badge en we poseren nog even op de foto (overhandiging badge). We nemen afscheid en ze gaan verder met hun werk. Ze moeten straks 300 km terugrijden naar hun eigen gebied (wat een afstanden zullen ze rijden hier in Zweden)

Het wachten duurt lang, maar gelukkig is het weer mooi. Heerlijk in het zonnetje en mensen kijken die ook wachten op de trein. Na uren wachten komt eindelijk de Inlandesbaan trein.

Ik stap in en de trein vertrekt na 10 minuten. Deze trein rijdt echt niet snel. Je ziet vanuit de trein de wildernis. Soms een hevig getoeter en dan blijkt er een hert op de rails te (blijven) lopen. Daarover straks meer. Ik ze heel veel wildernis/bos langs mij heen rijden. Weinig of geen dorpjes. Soms een mooi huis midden in de wildernis en veel meren. Inmiddels weet ik dat ik de Poolcirkel binnen ga over enkele uren. Ik hoor dat ik een certificaat hiervan krijg...kijken of ik deze kan scoren. Ik lees inmiddels op de WhatsApp dat we met een kleine groep van vier verder gaan de komende dagen.

Kijk dat is heel fijn. Als ervaren wandelaar kan ik deze groep helpen verder te komen. We gaan het zien. Plotseling remt de trein af. We gaan stilstaan bij een rivier/brug. Een foto moment..!! Ook dat kan met deze trein. We krijgen 10 minuten om een mooie foto te maken van deze brug en trein. Dan gaan we weer verder. Na enige uren stoppen we bij een bord...dat blijkt de poolcirkel punt te zijn. We gaan nu de poolcirkel met deze trein binnen verder naar het noorden. Toch leuk foto moment. De trein blijft weer enige minuten stilstaan. Als toerist maak ik ook een paar foto's.

Onderweg nog wat meegemaakt...jawel. Eerst reed ik vooruit en onderweg is er kennelijk een draai moment. Ik rijd plotseling na een korte stop achteruit???? Ik vraag de conducteur in het Engels of dat we goed gaat?? Ja wel...de treinreis maar een korte doorsteek. Ook weer gerustgesteld. Omstreeks 20.00 uur rijd de trein Sorsele binnen en word ik opgewacht door de groep. Wat fijn dat zij mij op mij gewacht hebben bij het treinstation Kvikkjokk. We wandelen de hostel en we kletsen uitgebreid onderweg. Ze vinden het verstandig besluit om een sectie over te slaan. Zij konden ook niet verder door het zware parcours en de hitte. Inmiddels hoor ik dat er twee doorgaan naar Abisko. Ik ken Eldridge doch Ton niet. Wij gaan met z'n vieren verder. We gaan de twee vrienden wegbrengen morgenochtend naar de trein. Inmiddels wandel ik met mijn groep naar STF Almgart. Een mooie accommodatie met bijgebouw. We zitten in het bijgebouw. Ik deel de kamer met Madeleine en Alie. Daar zullen jullie komende verslagen nog meer over deze kanjers lezen. Het wordt wel improviseren komende dagen. Ik verneem dat de support bus ook komt met mijn tweede tas met mijn extra spullen. Dat is heel fijn. Deze dag is weer voorbij. Moe maar voldaan. Heel blij om deze groep weer terug te zien. Ik verfris mezelf en we kletsen nog even wat we meegemaakt hebben. Ik vertel over mijn bus treinreis. Een belevenis om nooit meer te vergeten. Ook dit heb ik weer meegemaakt. Morgenochtend vroeg opstaan. De kamer voor drie is prima. Madeleine heeft de kamer geregeld en morgen maar even afrekenen. (of later compenseren..we zien wel). Deze bijzondere dag is weer voorbij. Met een glimlach op mijn gezicht ben ik moe van deze reisdag in een black-out slaap gevallen.

Tot het volgende verslag.

Bert Gorter