Uitwerking dagboek Pelgrimsroute Japan 10/10/2018

Hallo beste lezer(s)/belangstellenden,

Ik ga verder met het uitwerken van mijn dagboek over deze heel bijzonder mooie pelgrimstocht in het verre Oosten Japan op het eiland Shikoku.

Het is inmiddels al 10 oktober 2018. De tiende wandeldag achter elkaar. Ik had nog niet echt de behoefte om een rustdag in te lassen en ik moet ook aangeven dat ik daar ook geen zin in had. Ik zat in een mooi rustig ritme en nieuwsgierig naar de rest van mijn route wat het mij zou brengen. Ik ga ook echt voor het avontuur en de ontmoetingen onderweg. Zoals eerder aangegeven moest ik even middelen...ik moet de afstand door midden breken, namelijk over 55 km pas weer een tempel. Dus logisch dat ik voor 27,5 km zou gaan vandaag. Geen echt vast kilometer aantal maar richtpunt. Als ik iets geleerd heb tijdens het wandelen dan is een redelijk doel stellen er een van. Gewoon onderweg kijken hoe het gaat en wat je tegen komt. In de ochtend bij het ontwaken zijn er regen druppels op de tent...dat is even iets minder. Maar ik ben bedreven en ik pak alles zoveel mogelijk in mijn tentje in. Alles zoveel mogelijk droog houden. Verderop staat het BBQ gebouw en daar kan ik verder inpakken. Inmiddels begint het echt hard te regen. Regencape weer helaas. Maar het is niet anders. ik heb tot nu toe veel geluk gehad en een regendag is nu eenmaal mogelijk. Niet treuren of mokken maar ervoor gaan. Ik blijf onder mijn cape wel droog. Ik kijk even in mijn route boek en ik wil eigenlijk niet om cq teruglopen naar de doorgaande weg. Ik zie een groene route tussendoor, maar wel met iets hoogte verschil. Maar doen?? Ik ga ervoor. Het pad omhoog vlot gevonden, maar het is glas van de regen en glibberig. Met een rugzak zo lopen en klimmen valt niet mee. Gaandeweg wordt het pad steeds lastiger te nemen. Spijt...wel een beetje, maar ik ga zeker niet meer terug. Ik zet door en ik kom op de top en dan glibberend naar beneden. Het pad is goed aangegeven en ik kom weer op de doorgaande/route weg. Toch blij dat ik het gedaan heb. Het weer is inmiddels flink aan het verslechteren..het plenst. Ik blijf onder mijn poncho over mijn rugzak redelijk tot goed droog. Alles wordt wel vochtig. Ik wandel weer verder door een dorpje en langs de kust. Ik wandel weer langs de drukke route weg 55. Onderweg zie ik geen pelgrims meer. Zouden ze lekker droog in de autobus zitten die langsrijden?? Ik zet door in de regen en geniet toch van deze mooie route langs de kust. Het is een hele lange route weg 55. Zoals eerder aangegeven vind ik dat zelf wel prettig om langs zo'n lange weg te wandelen. Alleen het drukke verkeer die langs raast ergert mij een beetje. Maar uiteindelijk wen je daar toch weer aan. Na een paar uur een supermarkt om iets te eten. Soms gewoon een witte boterham met verse groente ertussen of kaas. Ik blijf een kaaskop...
Ik ontdek ook iets anders....gedroogde bami nasi etc. Er staat een waterkoker en je koopt zo'n bus vol met bami nasi of ander eten. Je doet het hete water erin en voila je hebt een hele goede warme maaltijd onder de middag. Dat ik dat pas ontdek na al die dagen??? Gaandeweg ontdek je steeds meer. Na inslaan van wat eten voor onderweg (er zijn niet zoveel supermarkten meer op dat stuk zag ik) ben ik weer onderweg. Het weer klaart op en zowaar een zonnetje. Gelukkig want steeds maar weer een hoosbui is ook niet prettig wandelen. Poncho aan Poncho uit...Je leert ermee omgaan (half om doen), maar prettig is anders. Ik blijf verder wandelen langs die hele lange drukke kustweg. Je loopt naast die weg op een soort plateau achter de vangrail. Wel erg veilig hoor. De bergen vaak rechs van je hoog... Soms een tunnel om door de berg te gaan. Oordoppen in...en erdoor. Er komt geen eind aan die lange kronkelige weg langs de kust. Ik zag eerder al op de kaart een paar hutten. Dat is ook wel eens leuk om zo'n hut te pakken, maar als ik doorga zie ik geen hut meer te bekennen. Dat is even jammer. Er zijn wel drink automaten langs deze weg...en dat zijn er veel. Genoeg drinken voor onderweg dus...Ik besluit door te gaan. Ik kan geen tentje opzetten langs deze weg. Ik begin toch op een gegeven moment zonder water te komen. Ik wandel langs een wand en ik zie natuur water uit de berg stromen. Helder schoon water...dat is mijn kans. Mijn waterfles vullen en ik heb weer voldoende water om door te gaan. Ik ga maar door en ik kom een dorpje binnen rond 17.00 uur. Ik heb volgens mij een flink aantal kilometers gemaakt en het wordt tijd om zo langzamerhand te stoppen.
Het begint al een beetje te schemeren...en straks is het donker. Geen hut of logging te bekennen. Dat wordt toch een beetje een dingetje. Ik zie in het dorpje een kapperszaak open staan en ik spreek de Japanse kapper aan. Hij praat een heel beetje Engels en ik vraag om een overnachtingsplaats. Hij begrijpt wel dat ik een pelgrim bent. O Henro San Olande. Bij deze zaak is ook een bushalte met overkapping doch die overkappingsplaats met bankje is zo vies dat ik hier niet vrolijk van wordt om daar de nacht door te brengen. De kapper is vriendelijk en hij gaat mij helpen. Hij vraagt mij of ik zin heb in een schuur delen met een andere Japanse fiets pelgrim. Natuurlijk ga ik kijken of we samen in die schuur kunnen overnachten. Wat een bofkont ben ik weer....
De Japanse Kapper haalt zijn echtgenote want de kapperszaak is nog niet gesloten en ik ga ven later met hem naar een nabij gelegen schuur. Het is een hele grote voorraad schuur met wat goederen erin. Er is zelfs een toiletgroep en een aanrecht. Ik moet alleen zelf voor mijn maaltijd zorgen. Dat is geen probleem want ik heb voldoende eten bij mij gekocht in de supermarkt een paar uur geleden. Ook nog wat noodrepen voor morgenochtend. Een paar uur later komt er een zwaar natgeregende Japanse fiets pelgrim binnen. Het is een vreemd uitziende Japanse man. Het lijkt wel een zwerver met zijn afgeladen volle fiets. Ik kan met gebaren en een beetje Engels met hem praten. Ik eet wat en ik eis mijn deel van de schuur op aan de zijkant. Ik hang wat vochtige spullen van mij op in de schuur. De tent etc is nog vochtig. Die moet gedroogd worden want anders krijg ik het weer erin. Alles eerst goed verzorgen. De Japanse fietser is toch aardig en deelt wat Sake (alcohol) met mij. Het is een flinke borrel en hij drinkt het als water. Hij wordt er dronken van. Ik word er ook een beetje aangeschoten van. Het is echt sterke drank en ik ben even niet meer gewend aan alcohol. We delen ons eten en uiteindelijk word ik erg moe. Het was een lange wandeldag in de buitenlucht. Ik ben rozig en wil slapen. Ik ben flink aangeschoten inmiddels van die drankjes en besluit te gaan slapen. Wat een mooie gratis overnachtingsplaats. Die grote schuur...droog en warm. Ik wil op tijd op om door te gaan naar tempel 24 genaamd Hotsumisakiji. Volgens mij heb ik vandaag heel veel kilometers gemaakt. Dan heb ik morgen weer een kortere afstand om af te leggen. Volgens mij ben ik als een blok in slaap gevallen. Ik werd midden in de nacht wel ineens wakker van een kamikaze schreeuw van onze Japanner. Wellicht heeft hij iets naars gedroomd. Je gaat van alles bedenken wat die man in zijn leven heeft meegemaakt. Ik sliep aan de zijkant van de schuur en zeker niet bang voor deze vreemd ogende Japanner. Je hebt vreemde kostgangers op deze wereldbol zou mijn (overleden) vader zeggen.
Ik val weer in slaap na deze onderbreking.

Tot morgen.....op naar de volgende tempel.

O Henro San Jacob.

ps
Oh ja....er staat in het boekje Whale Watching??
Ik heb geen Whale (Walvis) gezien hoor!!