Uitwerking dagboek Pelgrimsroute Japan 3/10/2018

Hallo beste vrienden, collega's, belangstellenden,

Ik ga weer verder met het uitwerken van mijn dagboek de Camino Japan 2018. Het is vandaag 3 oktober 2018. Plannen voor vandaag om tempel 11 en 12 te bezoeken. Zoals in het vorig verslag aangegeven was de japanner die bij mij in het hokje sliep niet erg spraakzaam en om 05.30 uur hoorde ik in die vroege morgen om 05.30 uur al geluiden. Ik werd wakker. Ik zag nog net dat onze japanner bezig was zijn boeltje te pakken en verlaat de hut. Op zich vond ik dat niet zo erg...effe meer ruimte, maar ik ben klaar wakker. Na enige tijd ga ik om 06.30 uur er maar uit. Het is nog donker maar het begint al te schemeren. Ik raak al gewend aan de Japanse tijdzone. Ik word niet meer midden in de nacht wakker. Wat is een mens ook uniek. Past zich geweldig aan. Als je aan zo'n lange pelgrimstocht begint dan verbaas je je steeds meer wat een mens allemaal aan kan en zich aanpast aan de omstandigheden. Ik kijk nog even op mijn horloge en bedenk dat mijn horloge verkeerd loopt. Het is nog een uur eerder??? Andere pelgrims ontwaken ook en gaan ontbijten. Ik drink yoghurt en eet een boterham. Te weinig?? Inmiddels de rugzak al snel ingepakt. Dat gaat steeds sneller. Ieder stuk bagage krijgt zijn eigen plekje. Zwaardere stukken bagage midden rugzak tegen de rug aan en lichte spullen boven en onderin de rugzak. Drinken mee. Oh ja..wel goede informatie is dat het drinkwater super veilig is uit de kraan. Net als in Nederland. Je kunt dus uitbundig water tappen uit de kraan, mits er tekens staan dat het alleen voor besproeiing van de tuin is. Die Japanners hebben het goed voor elkaar qua water huishouding. Ik ga al vlot op pad en ik wandel rustig met rugzak naar tempel 11. Al vrij vroeg om 06.30 uur ben ik al bij deze tempel 11 genaamd Fujiidera. Dit deel van de route is nog vlak maar na deze tempel gaat het echt gebeuren. 12, 9 km omhoog wandelen en daarna weer afdalen. Ik ben voornemens naar een logging te gaan Sudochi. Altijd maar weer afwachten of ik daar kan overnachten of kan uitrusten. We gaan het zien. Ik heb geen reservering en dat wil ik eigenlijk volhouden. We gaan dit wandel avontuur wel weer over mij laten gebeuren. Loslaten noem ik dat. Niet teveel voorbereiden en genieten van de weg naar tempel 88. Nog 77 tempels te gaan. Je begint toch met aftellen. Ook het aantal kilometers begint al op te lopen. Ik ga dit de komende dagen even optellen. In mijn dagboek geen kilometer telling. Ik kan nog wel iets vertellen over deze tempel 11. In 815 werd deze tempel door Kukai gevonden. De huidig gebouwen van deze tempel werden in 1860 herbouwd. Het is een van de drie Zen tempels langs deze pelgrimsroute. Er zijn veel bomen en die bloeien heel mooi in de maand mei...zo lees ik. Het is nu herfst en de bladeren zullen over enkele weken heel mooi worden. Het pad omhoog is pittig met een middelzware rugzak. Ik kom onderweg al pelgrims tegen die sneller omhoog wandelen als ik. Maar dat is niet zo gek, want zij wandelen met een dag rugzak van een paar kg. Ik heb een tent bij mij dus ik kan in principe overal kamperen. Wel heel fijn om dit te weten. Ik neem mij ook voor zeker een aantal keren in mijn tentje te overnachten. Niet omdat het gratis is, maar ik vind het ook veel leuker om tussen allerlei groen te staan. Hopelijk kom ik nog wel een aantal geopende campings tegen. In het boekje staan wel locaties aangegeven waar je kunt kamperen. Het pad is pittig en ik wandel rustig en beheerst omhoog. Het pad is goed te doen. Soms een grond pad en dan weer steentjes pad. Het pad slingert omhoog tot 525 meter hoog. Ik neem af en toe pauze, want het stijgingspercentage is pittig. Onderweg kom ik ook nog een hut tegen. Die staan ook in het boekje vermeld in rood met symbool hutje. Af en toe drinken om er voor te zorgen dat mijn zweet aangevuld wordt. Ik krijg het warm van het omhoog wandelen. Ik wandel inmiddels in mijn Icebreaker shirt en die is helemaal nat van het zweet. Het blijft maar stijgen.....omhoog...omhoog...er komt geen eind aan. Inmiddels word ik ingehaald door een kleine groep japanners in originele Japanse pelgrimskleding. Het lijkt alsof zij totaal geen moeite hebben met het omhoog wandelen. Ze lijken zelfs niet te zweten??? Ik wandel rustig achter ze aan en ik kom in een mooi ritme van omhoog wandelen in deze groep. Een van de Japanners maakt contact met mij, maar hij kan geen Engels praten. Hij wacht keurig op mij als ik iets achter blijf. Het pad wordt goed aangegeven, maar ik voel dat deze Japanner voor mij zorgt en even op mij wacht. Hij knikt vriendelijk naar mij. Als je denkt dat je er bent....dan helaas. We wandelen weer een 3 km naar beneden en dan gaat het pad weer omhoog. Ik voel nu echt wel die rugzak. Het zit vol met mijn bagage die ik echt onderweg nodig heb voor deze lange pelgrimstocht, maar nu zit er ook nog extra eten en drinken in. 12 a 13 kg zal er wel in gezeten hebben. Ik ben wel heel blij met mijn nieuwe rugzak Osprey. De draagbanden zijn als een harnas en de rugzak zit als gegoten op mijn rug die nat en bezweet is ondanks dat er ruimte zit tussen rug en rugzak. Het eind is behoorlijk zwaar. Ik ga nog steeds met de groep Japanners naar boven en ze hebben er behoorlijk de sokken in zoals een Nederlander dit zo zegt. Ik vind het wel even leuk om met deze groep mee omhoog te wandelen. De Japanner kijkt bewonderd naar mij en mijn zware rugzak en ik voel zijn respect. Hij blijft mij gidsen en wacht soms even bij een bocht op mijn. Het pad voorzover ik mij dat herinner is een soort trap met ongelijke treden. Soms met paaltjes waar je overheen moet stappen. Best wel vermoeiend, maar later deze pelgrimstocht heb ik er totaal geen last meer van. Maar nu is het nog even wennen al die trappen omhoog. Na zes uren heel hard buffelen kom ik boven aan bij tempel 12. Het is inmiddels 13.00 uur. Ik besluit hier echt even uit te rusten. Ik word met bewondering binnengehaald op het tempel complex door de groep Japanners. Ik moet met ze op de foto!! Mijn shirt kan ik wel uitwringen. Helemaal nat van het zweet. Dat was een flinke wandeling omhoog. Maar de beloning is er..Een hele mooie tempel 12 genaamd Shosanji. Kukai heeft deze berg ook beklommen onder bescherming van Kokuzu Bosatsu. Hij schijnt een draak verjaagd te hebben naar een grot verderop de pelgrimsroute aan zee. Daar kom ik later langs. De Japanners zijn heel aardig en ze gaan ook eten. Ik kan de toekomstige pelgrims een advies geven over deze route. Je kunt een taxi met je bagage (rugzak) naar de volgende tempel laten sturen. Deze wandeling is echt flink zwaar met een rugzak. Met een dag rugzak is het best te doen, maar dan is het nog een flinke wandeling omhoog. Ik ben erg trots dat ik deze zware berg etappe gedaan heb. Nog vele heuvels zullen nog volgen. Een goede training?? Het ritueel heb ik na een half uur al afgerond. De Japanners hebben er meer tijd voor nodig want zij zeggen twee keer de Hartsutra op bij iedere van de twee tempels. Een mooie stempel in mijn stempelboek en even betalen die donatie. Dat is verplicht. Ik herinner mij even niet of het 200 yen of 300 yen was. Ik denk 300 yen want dat herinner ik mij dat dit 2 euro is. Dus 88 tempels x 300 yen is best een flink bedrag dat je uitgeeft om deze pelgrimsroute te wandelen. Wellicht in de toekomst een nog hoger bedrag?? Totaal zul je dus 26.400 yen uitgeven en dat is 88 euro. Toch iets om rekening mee te houden bij je voorbereiding van je pelgrimstocht Shikoku.
Echter ik had hier natuurlijk rekening mee gehouden. Mijn budget die ik begroot had voor 60 dagen is/was 4000 euro inclusief de KLM ticket (retour) van 780 euro. Onderweg zal ik hier nog meer over schrijven, want je kunt deze pelgrimstocht ook low budget doen.

Ik heb volgens mij daar boven bij de tempel nog iets gegeten en gedronken. De Japanners heb ik niet meer gezien. Ik ben weer weggegaan het pad weer naar beneden naar een hoogte van 45 meter. Ik wandel het dorpje binnen na die heuvel en wil daar gaan slapen, maar de accommodatie waar ik voornemens ben om te slapen is dicht. Helemaal niets om te overnachten. Ik ga even rustig zitten en bekijk de omgeving even. Ik heb een vermoeiende dag gehad en ik wil mijzelf niet voorbij lopen. Rustig aan qua km om te beginnen en te wennen. Ik besluit om mijn tentje ergens op te zetten. Ik zet mijn rugzak neer en loop wat heen en weer. Ik word aangesproken en ik spreek TENTE met gebaar. De buurtbewoner loodst mij naar een grasveldje en ja hoor. Hier ga ik mijn tentje neerzetten. Ik heb voldoende eten en drinken bij mij en ik besluit hier te gaan overnachten. Mijn eerste tent overnachting in Japan. Ik zeul niet zomaar die tent mee...dan moet je er ook gebruik van maken. Ik zet mijn tentje neer op het gras en ik droog mijn shirt.
Ik eet wat. Ik eet niet alles op want morgen ook nog ontbijtje. Ik moet daarna weer inkopen doen. Ik wandel nog wat in de buurt van een gebouwtje en zowaar zie ik een toilet groep. Daar kan ik naar de toilet. Het is niet al te schoon, maar het kan ermee door. Ik besluit vlot mijn bedje op te zoeken...het zonnetje is inmiddels onder en het schemert. Deze dag weer voorbij. Was een heel pittige dag. Niet de kilometers maar de zware heuvels omhoog naar tempel 12. Houdt er rekening dus mee dat deze etappe best pittig kan worden. De afstand is ongeveer 13 km. Maar in de bergen is afstand niet relevant. Ik ben trots op mijzelf dat ik het vrij gemakkelijk gehaald heb. Ik zorg ervoor dat alles voor de nacht gereed is en ik ga vrij vroeg mijn slaapzak in. Ik hoor even later dat het regent..mooi op tijd mijn tentje in. Hopelijk niet al te veel regen vannacht en morgen. Maar dat zien we morgen wel weer. Wat een mooie pelgrimstocht. Heerlijk omhoog ploeteren met die rugzak omhoog naar een mooie tempel. We hebben er al weer 12 gehad. Mijn zaklantaarn klaar gelegd voor eventueel vannacht en morgenochtend. Mijn oogjes zakken al snel weg. Moe maar voldaan heb ik deze nacht heerlijk geslapen. Tot morgen Japan 4 oktober 2018 naar tempel 13 en verder??
We zien wel.

O Henro San Jacob.