14e wandeldag Ruta La Plata dagboekbeschrijving

Hallo beste lezer(s),

Doordat ik gisteravond ook moest werken, kon ik deze dag helaas gisteren niet beschrijven. Daarom maar twee wandeldagen op een dag.

Het is inmiddels de 14e wandeldag die ik beschrijf. Onafgebroken doorgelopen en nog geen rustdag gehad. Het is inmiddels al de 12e september 2011. Bij etappe 16 van de 35.

Het zou mogelijk kunnen worden om deze hele etappe te gaan lopen, maar de weersomstandigheden zijn zodanig dat het wellicht in deze hitte verstandig ben om niet teveel te gaan lopen. Het zou deze dag zinderend heet worden. Mogelijk boven de 40 graden. De vochtigheidsgraad is wel veel lager als in NL namelijk onder de 40%. Veel water drinken dus. Derhalve ook veel water meenemen in de rugzak.
Als we geluk hebben zijn we mooi op tijd in de herberg. Ik zeg we want ik besloot toch met die aardige pelgrim Andres voorlopig samen te gaan wandelen. Ieder op zijn eigen tempo en pad, maar wel in elkaars zichtveld. Wel zo leuk bij de pauzes om even met elkaar te eten en drinken. De tocht is ook om contacten op te doen. Het blijkt deze dag een hele mooie route te zijn. Op tijd op en we gaan weer op pad. Mooie grote hycienda's. Hele grote landgoederen. Mooi om langs te lopen. Op de weidegronden veel koeien. Nadeel heel veel vliegen.
Route is redelijk goed aangegeven middels die blokken beton met afbeelding. Geen pijlen of markeringen, omdat er verder geen obstakels zijn. Ik loop voorop, want kennelijk heeft Andres last van zijn voeten. Hij heeft gisteren zo ontzettend veel gelopen. Dat heeft hem erg vermoeid en hij heeft pijnlijke voeten. Wellicht ook blaren. Hij zegt daar niet veel over. Zou ik ook niet doen. Je weet dat je er gewoon doorheen moet lopen. Ik heb moeite om de goede paden te volgen. Gewoon soms rechtdoor als er geen markeringen zijn. Dat is wel eens moeilijk als er diverse paden door elkaar heen lopen. Ik hoop dat Andres ook zijn weg weet te vinden en niet verkeerd loopt. Ik kom halverwege de dag bij Caparra. Ik zie de romeinse poort naderen maar vervolgens is hij door de bomen enige tijd weer verdwenen. Steeds rechtdoor over redelijk glooiende paden die omhoog en omlaag lopen. Beetje vermoeiend. Als ik begin te twijfelen of ik het wel goed gezien heb boven de bomenrijen, sta ik ineens op een pad die meteen uitzicht heeft op deze fantastische romeinse poort. Rechts ernaast opgravingen. Ik parkeer mij rugzak even tegen het hekwerk in de schaduw. Het is inmiddels middag en snikheet. Ik zie rechts diverse obstakels die hele oude romeinse muren blijken te zijn. Er zit een man tussen de opgravingen met een heel klein kwastje en schrapertje.
Hij is bezig in de hitte stukje voor stukje de opgravingen bloot te leggen. Heel voorzichtig het stof weer weg borstelen met een kwast.
Je moet hiervoor wel heel veel geduld hebben en heel goed tegen de hitte kunnen. Ik spreek de man aan en hij geeft enig uitleg. Ziet er heel oud maar toch ook wel heel mooi uit. De man vertelt dat er een infocenter is. Omdat ik afgesproken heb om te wachten bij Caparra, besluit ik naar dit infocenter te gaan. Daar kan ik wellicht iets drinken of eten. Ik vraag de man of hij een pelgrim genaamd Andres ook daar naartoe wil sturen om elkaar daar te ontmoeten. Hij beloofde dit te doen. Zo gezegd en gedaan wandel ik over de top van het bergje naar het info center. Mooi strak gebouw met veel informatie over de opgravingen. Maar ook frisse cola en een WC. Ook wel fijn. Na ruim een half uur komt Andres er ook aan lopen. Er komen diverse bezoekers om de opgravingen te zien. Ook een echtpaar en twee dochters. Die twee dochters zagen er heel knap uit, maar ze waren volgens mij wereld vreemd. Wellicht vonden ze mij wel wereld vreemd met die hoed, uitrusting en wandelkleding aan. Ze hadden volgens mij hun tong verloren. Geen woord kwam eruit.
Hierna wel met hun ouders even in het spaans gesproken. We vertelden dat we uit Sevilla waren komen lopen en onderweg waren naar Santiago. Ook de rugzakken werden met heel veel belangstelling gevoeld. We kregen veel bewondering van deze ouders. Die dochters vonden er kennelijk niets aan en stonden onverschillig rond te kijken. Echte pubers die wellicht verplicht met hun ouders op pad moesten. Lekker gezellig????
Andres gaat bellen en heeft contact met de eigenaar van de hostel. We spreken af dat we op pad gaan en over een uur over de weg lopen in de richting van de hostel. Het hostel staat nog net afgebeeld op het kaartje in mijn routeboekje. Vandaag zullen we geschat ongeveer 27 km lopen. Meer dan genoeg met deze ontzettende verzengende hitte. Bij een zijweg besluiten we alvast verder te lopen naar de hostel. De eigenaar zou toch komen. Andres is een beetje ongeduldig en belt nogmaals. Blijkt dat de eigenaar even iets anders te doen had en ons even vergeten was. Hij ging meteen met de auto onderweg naar ons toe. Inmiddels hadden we al weer enkele km's gewandeld richting de hostel. En ja hoor daar kwam een busje aan. Blijkt hem inderdaad te zijn. Het was nog maar 1 km naar de hostel. Dat hadden we ook nog wel kunnen lopen. Maar ja, met het busje een stukje buiten de route is niet verkeerd. Morgen pakken we de variant om weer op de route terecht te komen. We snijden niet af. We maken zelfs zo meer kilometers. Dat moet wel want er is in de directe omgeving nergens meer een herberg.
Ik neem met Andres een hostelkamer. Heerlijk prive kamer met badcel. Eigen toiletje is ook wel eens fijn.
Prijs voor de kamer is 31 euro. Ongeveer 15,50 euro pp dus. Dat is erg redelijk gezien deze kamer.
Eten blijkt om 20.30 uur te zijn. Dit wel voor elkaar gekregen na hard onderhandelen. Hierna natuurlijk weer het bekende ritueel. Douchen, kleding wassen, rugzak uitpakken etc.
Ook de voetjes van mij hebben verzorging nodig. Kennelijk door de hitte hebben ze het zwaar te verduren gehad. We hebben deze dag behoorlijk lang over de asfaltwegen gelopen. Dit is heel slecht voor je voetjes. En ook heel heet voor je voetjes. Ik blijk een hele grote blaar te hebben aan mijn rechterteentje. Pijnlijk en er mag geen infectie inkomen. Ik ontsmet de blaar met campferspiritus. Behandeling hiermee is ook heel prikkelend en pijnlijk. Het is even afzien, maar na de verzorging voelt hij iets beter aan. We zullen wel zien morgen. Het zal pijlijk lopen worden morgen in die bergschoenen. Tapen, tapen en tapen. We hebben in iedergeval een hele lekker avondmaaltijd gehad. Ook nog even nazitten op het terras bij een lamp. We zien van die hele kleine kikkertjes bij een brandende lamp. We zien ze vliegjes vangen met hun tong. Ze zitten heel dicht bij het licht. De vliegjes komen daar ook dichtbij en dan is het sl..iiiik.
Andres blijkt later er een hele mooie foto gemaakt te hebben. Hele mooie groene kikkertjes zo groot als een duimnagel.(klein dus)

Wel we hebben een hele rustige nacht gehad. Ondanks het feit dat er wel verkeer hoorbaar was van de autosnelweg in de buurt. Ook de weg naast de hostel was behoorlijk druk.
De eigenaar wenste ons na uitleg van de route morgen, een hele fijne tocht. We mochten ook nu weer de deur van de hostel achter ons dichttrekken. Sleutel in de brievenbus. Ze hebben daar erg veel vertrouwen in pelgrims.

Wel dit was weer een hele bijzondere hete wandeldag door een heel mooi gebied. Jammer van die vele asfaltwegen, maar de rest van de natuur was fantastisch.

We gaan verder met de 15e dag in het volgende reisverslag.

Bert Gorter