13e wandeldag Ruta La Plata dagboekbeschrijving

Hallo beste familie, vrienden, kennissen, collega's en andere belangstellenden.

Ik krijg leuke reacties. Ik vind het ook leuk om mijn dagboek verder uit te werken. Het lijkt net alsof ik weer bezig ben met het wandelen. Je herinnert je ieder detail nog en daarom is het ook belangrijk om het snel op te schrijven. Het is even doorzetten, maar dat zit ook in mij zoals U kunt lezen.

De 13e wandeldag. De dagen vlogen om.
Het is etappe 15. Volgens de beschrijving in mijn routeboek is er nog ongeveer 568 km te gaan naar Santiago (van de 1000 km). Ik zou dus al 432 km gewandeld hebben na deze dag??? Je vraag je af of dit wel klopt?? De km's doen er ook eigenlijk niet toe. De weg naar .....is het belangrijkste.....
Genieten van alle mooie bijzondere momenten tijdens mijn camino.

Het is 11 september 2011. Verneem via via dat het in Nederland slecht weer is. Dan kan je eigenlijk niet voorstellen, want ook deze dag was het prachtig mooi weer. Ruim 30 km te gaan deze dag. Een pitte afstand zal dit worden. Enigszins vroeg opgestaan. Ik ben weer de eerste pelgrim/reiziger die opstaat. Ik ben dit gewend. De fietsers staan over het algemeen niet al te vroeg op. Ze kunnen niet in het donker fietsen. Te gevaarlijk op deze route. Je komt allerlei obstakels tegen. Ik heb diverse gesprekken gehad met die fietsers en je hoort dat ze het allemaal verschillend doen. Diverse etappes. Of het hele stuk naar Santiago. Het is toch wel duidelijk anders dan wandelen. Wij hollanders fietsen veel. We zijn ook gewend om te fietsen. In spanje is dat wel anders. Heel veel afstanden worden met de auto gedaan. Geen fietspaden in Spanje. Soms lijkt het wel of ze op de autoweg fietsen. Heel gevaarlijk af en toe.

Maar om terug te komen op deze wandeldag. Ik doe heel zachtjes en zet mijn rugzak buiten. Buiten de rest inpakken.

Ontbijtje op het terras waar nog enkele stoelen staan. Omstreeks 07.00 uur is het zover. Ook Andres is wakker en maakt zich klaar.
Ik vertrek rechtsaf, want ik had al gezien hoe de route loopt. Andres volgt. Hij haalt mij na enige tijd in. Hij loopt iets sneller. We blijven enigszins synchroon over de route lopen. Hij voorop. Ik besluit gewoon mijn eigen route en tempo te volgen. Dat blijft belangrijk.
Eerste stuk asfaltwegen. Het lijkt een afgesloten weg. Geen verkeer. Weg loopt soms pittig omhoog. Vervolgens hele mooie paden door fantastisch landschap. Het is duidelijk de rand van het gebied exstremadura. De paden wisselen zich qua comfort soms af. Stenen paden, waarbij je op moet passen dat je niet zwikt. Dan weer zanderige zachte paden goed voor je voetjes.
De eerste drie uren heel relaxt gelopen. Het ging heel goed dit eerste stuk. Onderweg heel veel foto's gemaakt van zonsopkomst. Je hebt daar nooit genoeg van. Wat is de natuur dan toch mooi. We moeten zuinig zijn op wat we hebben. Ik ga na de korte pauze weer onderweg naar het volgende dorpje Galisteo. Op een hoogte van 308 meter. Er zijn dus duidelijk wel hoogte verschillen.
Het lijkt of Galisteo dichtbij is, doch uiteindelijk duurt het nog vrij lang voordat ik er was. Onderweg ben ik even gestopt om mijn kleine teentje eens te bekijken. Hij doet ontzettend pijn. Blijkt dat dit kleine teentje een spelbreker wordt. Een hele grote blaar op dat hele kleine teentje. Au Au. Vakkundig het teentje ingepakt in sporttape. Onmisbaar voor zo'n mega wandeltocht. Het teentje blijft pijn doen, doch het lijkt door de tape minder pijn te doen. Bij iedere stap is het even doorzetten, maar ik weet dat uiteindelijk je daar doorheen moet.

Omstreeks 12.00 uur Galisteo bereikt. Andres blijkt daar ook al te zijn aangekomen. We ontmoeten elkaar weer als vrienden. Leuk om iemand te kennen die ook heel goed spaans spreekt. Dat kan wel eens makkelijk zijn. Maar ik wil zelf ook spaans spreken, want niet voor niets heb ik 28 lessen spaans gehad. Ik wil het spaans leren en dat kan je alleen maar doen door het gewoon te proberen. En dat wordt wel heel erg op prijs gesteld door de spanjaarden. Je begint altijd eerst met de begroeting OLA en daarna wie je bent en waar je vandaan komt. Verder dat je aan het lopen bent vanaf Sevilla naar het mogelijke einddoel Santiago. Daarna wordt je echt als een gast begroet en zijn ze heel vriendelijk. Verder spreekt Andres alleen maar spaans. Maar goed ook dan kan ik heerlijk oefenen. Hij vindt het heel leuk die schoolboeken spaans van mij. Hij leert mij diverse woordjes erbij. Andres wil graag het kasteel in Galisteo bekijken. Ik besluit dit niet te doen, want aan de buitenzijde vond ik het kasteel al niet zo mooi. Ik verwacht er niet veel van. Later blijkt dat het kasteelgedeelte niet overal bekeken kon worden. Dus jammer voor Andres. Ik loop verder en kom bij een rotonde. De markeringen zijn wel heel erg vaag en verwarrend. Ik loop een weggetje in en kom geen markeringen meer tegen, maar dat is normaal op deze route. Nadat ik bij een sopperig grasveld kom besluit ik toch dat dit volgens mij niet de goede route is. Loop terug en ga de rotonde ronden.
Ongeveer 500 meter teveel gelopen, maar de route pak ik hierna weer op. Verwarrende pijlen op de vangrail zijn niet handig aangegeven. Inmiddels stijgen de temperaturen weer tot kook niveau. Ik denk zeker boven de 35 graden. En dan een stuk over het asfalt wandelen, valt niet mee. Veel drinken en rustig/ bedachtzaam door wandelen. Voetjes sparen door zoveel mogelijk op zachte gedeeltes naast de weg te gaan lopen. Soms kan je niet anders dan over het asfalt lopen. De hitte is soms bedrukkend, maar ik zet door.
De route naar Carcaboso is pittig door de hitte. Na 4 km wandelen (ongeveer 1 uur) het dorpje Aldehuela del Jerte bereikt. Het blijkt een uitgestorven gehucht te zijn waar helemaal niets open is. Geen cafe of andere gelegenheid om even iets fris te drinken. Het is zondag en daarom moet ik er ook rekening mee houden dat er weinig gelegenheid is tot proviandering.
Geen eten of drinken onderweg. Dat moet je heel goed plannen. Ik heb mij goed voorbereid, want ik heb voldoende eten en drinken bij mij. En altijd nog reserve blikje aquarius voor nood. Zakje nootjes etc. Voldoende noodvoedsel bij mij.

Ik nader het dorp over een ontzettend warme asfaltweg. Ik loop de lange straat binnen van het dorpje en ik word als het ware een bar genaamd Ruta La Plata (hoe bestaat het) naar binnen gesleurd. Het is niet moeilijk te zien dat ik een pelgrim ben en onderdak nodig heb. Derhalve willen de herbergiers heel graag hun klanten hebben. Ze hebben kamers naast deze bar. Andres is inmiddels ook bij dit dorp/herberg aangekomen. De kamers zijn naast de herberg. We zijn de enigste pelgrims/wandelaars. Top.
Verder krijgen wij een tip waar we lekker de avondmaal kunnen nuttigen. Wel fijn om te weten. Verder horen we dat de route voor morgen heel erg lang is. Daarom bedenken we een alternatief. Er blijkt een hotel op de route te liggen. De hospita belt naar dit hotel. Andres regelt dat we eventueel opgehaald worden bij de route om bij het hotel gebracht te worden. Dan hoeven we geen absurde afstanden morgen af te leggen. Het moet wel leuk blijven. Blijkt dat Andres ook pijnlijke voetjes heeft en daarom ook geen zin heeft om veertigers (KM) af te leggen. In iedergeval top geregeld. We zullen wel zien morgen. We horen dat het morgen ook heel heet zal worden. Hitte zeg maar om voor uit te kijken. Veel drinken meenemen en niet teveel wandelen. Gedoseerde afstanden lopen, want we zijn er nog lang niet. Ik wil echt Santiago proberen te halen. Op dat moment wist ik al dat ik tekort km's gemaakt had. Maar ik liet mij daardoor niet opjagen, want dat is niet de camino die ik voor ogen had. Gewoon heerlijk blijven genieten en doorgaan. Het stuk van morgen blijkt heel mooi te zijn. We zullen wel zien. De middag verder in het bekende ritueel doorgebracht. Douchen, kleding wassen etc. Rugzak prepareren voor morgen. Eten inslaan. Er is nog wat te krijgen in de bar. Het is niet helemaal wat we willen, maar we moeten het er maar mee doen. Omstreeks 20.00 uur op een schappelijke tijd het avondmaal opgegeten. Ik kan mij herinneren dat ik behoorlijk veel trek had en dat we ervan genoten. De pelgrims maaltijden zijn voedzaam en voldoende om je energie voorraad aan te vullen. Je moet wel even goed kiezen. Veel groente - sla - soms vlees en een heerlijk toetjes flame. Een soort pudding. Of je krijgt er nog fruit bij. Soms voor een belachelijke prijs van 10 euro. Ook broodjes (bocadillo's) besteld voor morgen. Keurig ingepakt in alu folie.
De nacht was hierna heerlijk. Op tijd bedje in, want morgen wacht mij weer een vermoeiende wandeldag. Niet heel lang maar ook 27 km kan pittig zijn. Hangt echt van het landschap en de paden af. Slechte paden en veel klimwerk kunnen heel vermoeiend zijn. Voor degene die benieuwd zijn hoelaat we in Carcaboso aankwamen?
Het was ongeveer 16.00 uur volgens het dagboek. Dus een wandeldag vanaf 07.00 uur tot 16.00 uur. 9 uren, waarvan ongeveer 1 1/2 aan pauzes afgetrokken kunnen worden. Dus 7 1/2 uur wandelen door fantastisch landschap is genieten. De dag vliegt eigenlijk zo voorbij. Wellicht kunt U zich dat niet voorstellen, maar je bent de hele dag bezig met kijken, ruiken, voelen en gewoon in een flow genieten van de natuur. Soms is het afzien ook genieten, want je presteert het maar wel even om zo lang iedere dag maar weer te wandelen met een rugzak van ongeveer 19 a 20 kg. Gelukkig na het vele eten/drinken van de voedsel- en watervoorraad voelt de rugzak iets lichter. Om op de rugzak terug te komen. Na enkele dagen voel ik de rugzak niet meer. Je draagt het meeste gewicht op je heupen. Het zwaarste gewicht rond de heupen gepakt in de rugzak. De meeste lichte spullen gestapeld bovenin.
Ook de afstelling van de rugzak banden is een vak apart. Dat heb ik in de loop der jaren tot in de perfectie geleerd, want anders wordt je niet blij van zo'n zware rugzak.

Wel ik verwacht dat morgen een hele mooie dag zal worden want morgen lopen we echt langs de romeinse route Calzada Romana. Langs / door een hele grote Romeinse Poort bij Caparra. Verder een hele mooie archeologische opgraving.

Benieuwd naar mijn avonturen morgen.
Dan mijn berichten weer openen en genieten. Andres en ikke hebben er een leuke dag van gemaakt.

Wens een ieder een hele fijne dag toe en wellicht tot morgen.

Bert Gorter.