9e wandeldag Ruta La Plata dagboek

Hallo familie, vrienden, collega's en andere belangstellenden,

Ik ben al weer bezig met de 9e wandeldag. Het lijkt bijna wel de camino. Ook die dagen vliegen gewoon om. Soms vragen ze wel eens. Wat doe je nu de hele dag behalve wandelen.
Wel de hele dag genieten van de natuur en het avontuur. Ieder moment van de dag is het anders. Je wandelt in een gebied. Het landschap is voortdurend aan verandering onderhevig. Ook het weer(patroon) verandert ieder moment. Ontmoetingen, gebeurtenissen, omstandigheden. Alles is aan verandering onderhevig. Ze vragen wel eens. Waar denk je aan als je zo alleen over zo'n eenzame verlaten vlakte loopt. Ik denk aan niets. Na enkele dagen kom je in een hele rustige flow van avontuur, natuur en genieten van de rust, zon en buitenlucht. Wellicht komt dit ook omdat ik niet allerlei technische snufjes meenemen. Puur natuur en alleen een mobiele telefoon voor noodgevallen. Geen GPS, geen computer of I pad. Helemaal geen technische middelen om de tocht te vereenvoudigen. Puur natuur wandelen. Ik denk dat dat ook de echte pelgrimstocht is.

Maar we gaan weer verder met mijn dagboek over de 9e wandeldag. Van het dorp Aljucen naar Aldea del Cano. Tenminste dat was het plan. Ik was die dag weer heel vroeg vertrokken omstreeks 06.30 uur.
Lekker fris in de ochtend, maar gaande weg de dag werd het steeds warmer. Zeg maar hitte. Erg lange paden. Dwars door gebied met druivenstruiken. Kurkdroge grond. Hitte bewegingen zichtbaar over het land. Tussen de middag een uurtje rust in dorpje Alcuesar. Route loopt omhoog. Door de hitte zal de afstand minder worden dan gepland, maar dat is niet anders. Temperaturen boven 35 graden?? Het voelt in iedergeval heeeeel erg heet. Langs de route is de herberg Aldea del Cano. In restaurant koffie en veel water gedronken. Ben blij even uit de hitte te zijn. Herberg is oke en ik besluit tengevolge van de hitte hier te overnachten. Ik krijg de sleutel voor de herberg. Er is verder niemand in de herberg aanwezig. Na een korte siesta in het dorp boodschappen gekocht voor de volgende dag. Er was daar in iedergeval veel fruit te krijgen. Lekker voor onderweg en gezond voor pelgrims die een topprestatie verricht in deze hitte. Route bekeken voor morgen. Naar caceres. Een vestigingstad. Leuk om daar naar te wandelen. Er is een hele mooie plaza met veel terrassen. Leuk om weer wat mensen te zien en spreken. In dit dorp is het heel stil. Weinig te doen. Ook dat is regelmatig bij deze camino. Eenzaamheid en rust.
Soms leuk, maar soms ook niet.

Om 20.30 uur naar het restaurant tegenover de herberg. Ik lees het menu en bestel een soort filet.
Het is altijd maar de vraag wat je krijgt. Als eerste besteld rode wijn. Vino Tinto. Je krijgt gelijk een fles rode wijn op tafel. Ook dat gebeurt regelmatig in Spanje. Je neemt dan 1 a 2 glazen wijn. Je kunt ook meer nemen als je wilt. In NL gaat dat anders. Daar is een glas wijn of fles duur. In spanje niet.
Menu pellegrino is erg goedkoop. Tussen de 8 euro en 12 euro. Een redelijk tot goede warme maaltijd.
Deze dag kreeg ik een bord met sla. Patat en kaas soufle. Abrikoos. En koffie na. Uitstekende maaltijd. Je weet het ook nooit. Ik verwachtte er niets van en dan krijg je zo'n heerlijke maaltijd. Top.

Na de maaltijd even buiten gezeten op een bankje voor de herberg. De temperatuur begint eindelijk te zakken (ongeveer 25 graden).
In een gebouw wordt door kinderen muziek geoefend. Het was hard en vals, maar het klonk wel vrolijk. De kinderen hadden er duidelijk lol in.
Het trommelen klonk goed. De blaasinstrumenten vals en ongelijk. Ik hoorde zelfs bekende muziekstukken uit de tijd waarin ik nog aktief was bij muziekverenigingen. Ik heb bugel en trompet gespeeld. Dus ik weet waar ik over praat. Na een half uur had ik er wel genoeg van.

O ja. Ik ben nog vergeten te vertellen dat in het cafe ook nog een dorpsgek zat. Hij bleef borrels drinken. Hij had een rugzakje op zijn rug en hij noemde zich een pelgrim. De herbergier kende de man kennelijk, want hij bleef dom praten met hem. Ondertussen stonden de twee TV's in het cafe keihard en begonnen de spanjaarden ook keihard te schreeuwen om zich verstaanbaar te maken. Je kunt je voorstellen dat je dan heel snel naar buiten vlucht om de rust te vinden (van het pelgrimeren??)

Het is ondertussen 22.45 uur en tijd om te gaan slapen, want morgen is er weer een warme dag. Inmiddels heb ik volgens de statistieken al 266 km gelopen. Morgen maar 27 km. Moet een makkie zijn, maar in deze hitte al snel vermoeiend.

Deze dag was niet zo bijzonder zoals jullie hebben gelezen. Ook dat gebeurt tijdens zo'n lange wandeltocht. Je bedenkt dan. Morgen een nieuwe dag met nieuwe kansen en avonturen.


Gegroet een ieder en een fijn weekeind.

Bert Gorter