8e wandeldag Ruta La Plata dagboek beschrijving

Hallo trouwe lezer(s)

Het uitwerken van zo'n dagboek is best wel leuk. Je (her)beleeft de wandeltocht eigenlijk nog een keer en realiseert je dan dat het een hele mooie tocht is geweest.

Etappe 10: Torremegia via Merida (leuke stad) en plannen om verder te lopen.

Heb de route in het boekje bekeken en gezien dat ik langs een meer zal lopen. Je weet nooit of dat wat is.
Altijd afwachten...

Je raakt al snel gewend om 06.00 uur iedere dag op te staan. Altijd in het donker. Heel stil gedaan om anderen niet wakker te maken. Ik slaap in een kamer met diverse stapelbedden. Geen andere pelgrims op de kamer. Het is kennelijk geen herberg waar veel pelgrims uiteindelijk hun slaapplaats zoeken.
Ik heb in iedergeval een heel rustige nacht gehad. Heerlijk geslapen. Goed matras. Dat wil ook wel eens anders zijn. Vieze slappe matrassen, waar beestjes in zitten. Je moet altijd uitkijken.

Omstreeks 06.15 uur verlaat ik stil de herberg en trek de deur achter mij dicht. Sleutel netjes achtergelaten op de balie van de herberg. Heerlijk zo'n vertrouwen ze in ons hebben. Hoop dat men het niet verknalt voor anderen, want anders zal zo'n aardige herbergier het zeker anders regelen.

Het is even zoeken in het donker naar de markeren/route. Er is een splitsing met markeringen. Een gele of een groene route. Ik vermoed dat ik niet de markering naar de auto(weg) en neem derhalve de route door het landschap. Ik twijfel of ik wel de goede route gekozen heb. Dat blijkt ook wel even later. Het pad eindigt in niets. Maar niet getreurd. Ik loop dwars door de boomgaarden en graslanden richting de weg. Ik had op de routeboek al gezien dat daar de weg liep en de andere route doorliep. Na ongeveer een kwartier de weg weer bereikt. Blijkt dat de markeringen langs de weg lopen. Dat wordt dus afzien en lopen op/langs de asfaltweg. De zon komt even later op en ik maak hele mooie foto's. Ik zal op deze tocht weer fantastische foto's maken met een heel klein compact camera'tje. Digitale foto's. Achteraf met heel goed resultaat. Route langs asfaltweg is vervelend en saai, maar dat hoort er ook bij. Merida is in zicht en al snel kom in de bebouwde kom. Volg route(s) centrum. Mbv het routeboekje met kaartje van de stad loop ik door deze stad. Ik kom in het centrum van het stadje. Er is een gemeentehuis en ben binnengelopen, krijg van een politiecollega een mooie stempel in mijn paspoort. Even een praatje met hem gemaakt. Hierna op het terras van een cafe koffie gedronken. Ik besluit hierna verder te lopen, want de dag is nog lang. Hier overnachten zo vroeg lijkt mij niet zo fijn. Ik wil heel graag nog kilometers maken en genieten van mijn wandeltocht. Liep door de stad en vind een geopende supermarkt. Hier brood en voldoende drinken ingeslagen. Camelbag voldoende gevuld. Even in boekje gekeken en er zou een camping bij het meertje zijn.
Onderweg de stad uit zie ik nog wel ontzettend mooie romeinse oude viaducten. Heel hoog en ontzettend oud. In de romeinse tijd liep er water over die viaducten naar de stad. Indrukwekkend. (foto)

Hierna maar weer op pad. Ik loop over een lang groen fietspad en ik blijk nog behoorlijk hoog te lopen. Ik zie het meertje na een aantal kilometers te hebben gelopen. Ik loop langszaam omlaag via dat lange fietspad en het duurt nog lang voordat ik echt beneden bij dat meertje ben. Ik loop op de route en zie het bordje camping. Echter de camping blijkt vervallen te zijn en niet meer in gebruik. Daarom maar doorgelopen naar het meertje.
Ik loop langs het meer en het ziet er heel mooi en gezellig uit. Diverse terrasjes en je kunt er zwemmen. Er varen bootjes op het meertje. Het is een recreatie meertje. Ook zijn er archeologische opgravingen. Er blijken gebouwtjes te staan, waarin hele grote romeinse putten zichtbaar zijn. Wel even leuk om te zien. Ik kom bij het meertje en besluit een pauze te houden onder een boom. Het is snikheet. Ik denk wel boven de 40 graden. Dan is een plons in het water wel heel verleidelijk. Ik hoef niet lang na te denken en plons in mijn natura kostuum in het water. Er zijn geen andere mensen in de buurt en derhalve heerlijk ontspannen afkoelen in het frisse water.

Na deze duik besluit ik nog even hier te blijven totdat de temperaturen enigszins gezakt zijn. Je kunt namelijk een hittestroke krijgen en daar had ik zeker geen zin in.

Na enige tijd naar een restaurantje gegaan verderop langs het meer. Daar heerlijk een gele rakker opgedronken en iets gegeten. Een sandwich wat het volgens mij. In iedergeval even uitrusten van dit eerste wandeldeel.
Het is inmiddels 14.30 uur. Ik aarzel even om verder te gaan, want bij dit schiereilandje bij dit meertje zou een hemels kampeer plekje zijn. Maar deze pelgrim wil toch verder gaan, want het is nog te vroeg. Morgen zou ik er namelijk een hele lange etappe in het boekje staan. Die kan ik inkorten door vandaag verder te gaan.

Het is even aarzelen, maar dan ga ik weer op pad. De route snel weer opgepakt. Heerlijk verfrist. Het is en blijft nog even heel warm. Ik kan heel goed tegen de warmte en loop vlot verder. Wat ik verder nog even wil verklaren dat ik bij het restaurant gezien had dat de temperaturen de komende dagen heel erg hoog zouden zijn. Ruim boven de 35 graden overdag. Gezien deze omstandigheden verstandig om in de late middag/avonduren nog extra kilometers te maken.

Omstreeks 18.30 uur arriveer ik in Ajucen. Er blijkt een redelijk goede herberg te zijn. In ieder geval een heerlijke douche. Vervolgens weer het bekende ritme opgepakt...etc.
Ook deze dag weer een goede 30 km gelopen. Voorzover ik mij kan herinneren was het geen spectaculaire dag, maar wel bijzonder door de mooie stad Merida en het meer. De hitte was iets meer, maar dat hoort er ook bij in dit gebied Exstremadura. Het lopen over asfaltwegen is iets minder fijn. De hitte is dan meer intens en slecht voor je voeten. Ze houden het redelijk. Ze doen pijn, maar het is nog uit te houden. Meestal goed koelen en insmeren met kamferspiritus. Je voeten krijgen hierdoor snel een eeltlaag en wordt keihard. Een truc uit mijn militaire periode. Met heel koud water voeten wassen is ook heel goed. Heerlijk is dat met deze branderig aanvoelende voetjes. De kleine teentjes zijn pijnlijk, maar houden zich goed.
Volgens het boekje zou het nog ongeveer 700 km zijn naar Santiago. Dat is een flink eind. Maar ik weet dat e.e.a. mogelijk is te halen, maar ik weet ook dat je iedere dag moet nemen zoals het is. Je hebt goede dagen maar ook slechte dagen. Er kan zoveel gebeuren onderweg. Belangrijkste is luisteren naar je lichaam. De tocht is lang en je moet e.e.a. goed verdelen. Niet te snel en niet teveel kilometers. Ik heb voldoende ervaring om dit uiterst serieus te nemen. Ik wil zeker niet uitvallen door blessures of door ziekte. Ik heb genoeg pelgrims zien uitvallen onderweg.

Morgen weer een dag.....

Groet

Bert Gorter