7e wandeldag Ruta la Plata dagboekbeschrijving

Lezer(s) daar ben ik weer,
Hoop dat het leuk blijft om mijn avonturen te (blijven) lezen.

Maandag 5 september 2011. Volgens het boekje al etappe 9!!
Ik heb reeds 2 etappes meer gelopen dan het routeboek. Ik ben tevreden over de afgelopen dagen. Ondanks het feit dat ik zeker meer had kunnen lopen, maar dat is het verradelijke bij deze tak van sport. Je moet net als mijn vak soms even terughoudend zijn om later heel hard te kunnen toeslaan. Het blijft een tactisch avontuurlijke wandeltocht.

Plannen gemaakt om in iedergeval vanaf de herberg Almazara te wandelen naar Torremegia. Afstand bijna 32 km. Flinke afstand. Echter in het route boek is al zichtbaar dat we langzaam afdalen van een hoogte van 500 naar ongeveer 300 meter. Verder ook gezien dat er mogelijk sprake is van hele lange paden/wegen. Wellicht goede loopbare paden/wegen. Je bedenkt dan - we zien wel wat de dag brengt. De pelgrim weet nooit hoe de dag eruit zal komen zien. Daarom vind ik het ook zo spannend om zo'n tocht te gaan lopen. Geen dag is eigenlijk hetzelfde. Landschappen wisselen zich af met leuke ontmoetingen met de bewoners van het spaanse exstremadura. En ze zijn heel aardig en behulpzaam. Ze vragen soms gewoon of je water nodig hebt of iets anders. Natuurlijk altijd alleen in hun moedertaal spaans. Wel gek eigenlijk dat men geen woord over de grens praat. Vele honderden mogelijk duizend pelgrims volgen ieder jaar weer deze pelgrimsroute naar Santiago. Je zou verwachten dat men meer moeite doet om de talenkennis uit te breiden. Nee, dat gebeurt tot op heden toe niet. Wel op de Camino France waar de diverse pelgrimsverenigingen hun eigen herbergen bemannen, waardoor je wel mensen tegen kan komen die Engels, Frans, Portugees, Duits of Nederlands spreken. Maar goed ik heb mij goed gered onderweg..zoals blijkt.

Zoals gisteren aangegeven was ik weer vroeg op pad. Het was nog behoorlijk donker omstreeks half zeven. De eigenaar had mij verteld hoe ik het snelst weer op de route kon komen. Deur uitlopen en rechtdoor richting de route. En gelukkig na enige tijd kwamen de markeringen weer. Pijlen en routebordjes. Af en toe zo'n vierkant blok steen met de markante Romeinse poort markeren....lijn door de poort is rechtdoor.
Het is deze ochtend behoorlijk fris. De jas deed weer goed dienst. Je ziet maar dat je goed voorbereid moet zijn anders is het kou lijden.
Dat is ook bekend in dit gebied. Ochtenden kunnen heel koud zijn en na de middag(uren) heter dan 40 graden in de zon. De route naar Villafranca de Los Barros snel opgepakt. Na 1 1/2 uur arriveer ik in dit leuke stadje. Leuk centrum. In het plaatselijke cafe even een pauze genomen. Altijd even het bekende kopje koffie. Je blijft nederlander he. (DE??). Hierna begonnen de darmpjes iets op te spelen. Dan moet je soms heel snel naar de WC rennen.
De details zal ik U besparen.
Hierna weer vlot weer verder want het zou wel eens een lange dag kunnen worden. 3 uren gewandeld over lange zanderige paden. Loopt lekker zacht en dat is wel heel vriendelijk voor mijn voetjes die al enigszins gevoelig beginnen te worden. Ook zijn er al enkele plekjes die een tape beurt nodig hebben. De hielen en de kleine teentjes werden pijnlijk. Kilometers lange paden en paden en paden. Je moet er echt wel tegen kunnen. En geen enkel mens te zien. Stilte alom. Wel veel olijven en druivenbomen. Diverse foto's onderweg gemaakt. Ook vanmorgen een hele mooie zonopkomst. Je ziet hier hele mooi luchten bij het opkomen van de zon. Soms minder goed zichtbaar door de bergen in de verte. De temperatuur stijgt dan geleidelijk de dag flink. Ben in iedergeval erg blij dat ik vroeg opgestaan ben, want het werd gaandeweg ontzettend warm. Hitte kun je wel noemen. Echter ik ben goed voorbereid. Hoed op. Gekocht in Sevilla. Een italiaanse hoed gemaakt van riet gekocht in een winkeltje in Sevilla. Een blauwe zakdoek in mijn nek om verbranding te voorkomen. En smeren... Heel veel zonnebrand creme smeren. Hoge factor ivm de felheid van de zon. Dat het nodig is blijkt wel het feit dat ik tijdens dit deel sprak met een francaise. Zij had de achterzijde van haar benen (oa knieholte) zeer ernstig verbrand. Zij kon amper meer lopen.
Smeren hielp haar niet meer. Wellicht is zij later gestopt met lopen, want ik hoorde dat zij heel veel pijn had. Ook niet erg gezond eigenlijk. Dus zonnecreme meenemen is ook een tip die ik een wandelaar van de Ruta La Plata zal adviseren zeker mee te nemen.

Tussendoor een half uur pauze genomen en een boccadillo (broodje met kaas en tomaten) naar binnen gewerkt. Dit broodje had ik in een mum van tijd op. Je krijgt toch wel trek van dat wandelen over het platteland !!
Vervolgens weer door over die hele lange paden rechtdoor en rechtdoor en rechtdoor etc etc.
Bij de volgende pauze een banaan naar binnen geschoven. Na 7 uren wandelen eindelijk Torremegia in zicht. Het is ongeveer 14.00 uur. Mooi op tijd in dit dorpje. Borden herberg meteen zichtbaar. Wel fijn, want dan hoef je niet te zoeken en te dwalen. Je hebt genoeg km gemaakt.
De herberg blijkt dicht te zijn. Ik ga verderop naar een cafe en geloof het of niet. Het bleek de eigenaar van de herberg te zijn. Het zou zo moeten zijn kennelijk. Hij zou zo gaan afsluiten. Ik heb tijdens het wachten een heerlijke koud biertje genomen. Dit biertje smaakte oh zo lekker..... Het was gewoon genieten....maar wel met mate, want hij komt best aan op een lege maag.
Vervolgens met hem naar de herberg gegaan. Hij met de auto en ik volg met mijn zware rugzak lopend. Ik weiger natuurlijk om mijn rugzak in zijn kofferbak te doen. Een pelgrim loopt. Ik zie dat hij dit heel waardeert en bewondering voor mij heeft. Hij voelde namelijk even aan mijn rugzakje en ik zag hem zeer bedenkelijk kijken. Hij kon niet begrijpen dat ik met zo'n zware rugzak de Ruta La Plata kon lopen.
Ik kan hem in mijn gebrekkig spaans niet uitleggen dat ik gewend ben aan zware bepakkingen/rugzakken. De herbergier laat mij de herberg zien en vertelt mij dat ik ook in zijn restaurant cafe kan eten . All in voor 20 euro. Inclusief kosten herberg. Wel daar hoef je niet lang over na te denken. Het is wel even afwachten of de maaltijd die avond wel goed genoeg is om alle energievoorraden weer aan te vullen. De herberg ziet er in iedergeval heel mooi uit. Daarna weer het bekende ritueel van douchen, wassen, dagboek schrijven, eten (laatste broodje) en een welverdiende siesta.
Na de siesta inkopen gedaan in de plaatselijke supermarkt. Voldoende inslaan voor de dag van morgen. In iedergeval genoeg water om de camelbag te vullen. Voor degene die niet weten wat een camelbag is. Dit is een 3 liter waterzak in mijn rugzak. Er zijn verschillende maten camelbags. Grote en kleine. Ik heb een 3 liter bag en door deze tocht had ik max 2 liter water bij mij.
Om even verder te gaan met de uitleg.
Aan deze zak zit een slangetje met een tuitje. Dit slangetje met tuitje hangt buiten de rugzak naar voren ter hoogte van mijn mond. Hierdoor kan ik steeds gemakkelijk voldoende water drinken onderweg. Dat dit nodig is zullen jullie later lezen, want onderweg maakte ik een incident met een franse pelgrim mee. Maar daarover later meer.

De spanjaarden eten in de avonduren altijd heel laat. Tegenwoordig willen ze nog wel eens omstreeks 20.00 uur een avondmaaltijd maken, maar meestal niet. Soms pas na 21.00 uur kun je eten. Dit is voor een pelgrim die vaak omstreeks 22.30 uur zijn bedje opzoekt heel laat. Die avondmaaltijd zit dan nog hoog in je maag als je naar bed gaat. Heel vervelend en denk ik ook niet goed voor je lijf. Maar het is niet anders. (af en toe afzien he)

Ik had deze dag in iedergeval geluk.Omstreeks 20.30 uur zat ik aan een maaltijd. Een menu met veel sla, rijst en gebakken eieren. Bij deze maaltijd maar geen alcohol genomen. Het kan ook te gek he.
In iedergeval heel lekker gegeten in een eetzaaltje met een schreeuwende TV met voetbal en roemenen die een hele felle discussie voerden. Het leek wel alsof ze een wedstrijd schreeuwen en discussieren hielden.
Ik was blij dat ik na mijn maaltijd buiten was. Het was hierna nog een
heerlijke temperatuur in de avonduren. Ongeveer 25 graden. Ook dat heb je in deze periode in Spanje in de avonduren. De families komen naar buiten en zitten heerlijk nog even na te genieten buiten op de terrassen of op straat. Hele families om een tafel met heerlijke wijn(en) en drinken. Lekker buiten eten. Heel gezellig ziet dit eruit.
Ik loop nog een stukje door de stad richting de herberg. Even eten laten zakken.

Ga de herberg binnen met de sleutel die ik gekregen heb. Die moet ik morgen bij de receptie tafel leggen bij vertrek. Deur achter mij dichttrekken. Wel fijn dat dit zo geregeld kan worden.

Mijn bedje lag al klaar met slaapzak. Rugzak klaar voor vertrek morgen. Ik trek mijn slippers uit en zie dat mijn voeten vlekken vertonen. Rare rode vlekken. Ik ben bang iets opgelopen te hebben, want ik hoorde deze week dat een pelgrim een bacterie had opgelopen. Deze moest met spoed naar Salamanca om medicijnen te krijgen voor een besmetting. Ik maak mij echter niet meteen ongerust. Het komt wel vaker voor dat je voeten warmte uitslag krijgen. Laten we hopen dat dit onschuldige fenomeen morgenochtend weg is. En dat bleek gelukkig ook zo te zijn. Door schoenen, sokken en de hitte (van asfalt oa) kunnen je voeten de warmte niet helemaal meer volledig kwijt en krijg je een reactie warmte uitslag. Je kunt dit verder behandelen met kampferspiritus of gewoon door je voeten enige tijd onder de zeer koude kraan te houden. En voila je voeten vinden dit ook heel lekker (koud....brrrrrrrrrr)

Je neemt de route van de volgende dag nog even door en je orienteert je op de markeringen/welke kant het dorp uitlopen en snel de route oppakken. Het is in de ochtend soms heel erg donker. Alleen mijn lantaarn geeft nog wat licht om de markeringen goed te zien. Neem dus altijd een hele goed maar vooral ook lichte zaklantaarn mee. LED hoofdlampje voldoet uitstekend.

Verder even gekeken hoeveel km ik al gelopen had. Meer dan 210 km in 7 dagen. Dat is een mooi gemiddelde van 30 km per dag. Gezien mijn rustige start een heel goed gemiddelde. Niet forceren maar gedoceerd mijn km maken. Eigenlijk heel eenvoudig zou je zo denken.
Dat zou gaan blijken de komende dagen. U blijft toch lezen....over mijn avonturen.

Wel tot morgen en fijne nacht.

Een pelgrim groet

Iedere pelgrim loopt zijn eigen weg.....naar Santiago.

En ik heb vandaag ook nog een spreuk gezien die ik zeer geschikt vindt voor mijn politiecollega's:

Je krijgt wat je geeft.........
(pratisch politie optreden)

Buenas noches.....hasta la vista

Bert Gorter