Uitwerking dagboek Pelgrimsroute Japan 7/11/2018

Hallo beste lezer(s)/belangstellende(n),

Het is weer eens tijd om een paar verslagen te maken uit mijn dagboek van mijn camino Japan.

Het is vandaag woensdag 7 november 2018. Plannen gisteren gemaakt om in ieder geval ongeveer tussen de 17 en 25 km te gaan wandelen. We zien wel. De afstand tussen tempel 64 en 65 is flink. 44,7 km. Dat wordt weer middelen. We zien wel. Ik lees dat ik behoorlijk vroeg ben opgestaan. Dat is eigenlijk helemaal niet zo'n probleem. Normaliter is 07.00 uur opstaan op zich niet altijd fijn, maar als je een pelgrimstocht wandelt en je gaat op tijd je bedje in. Dan ben je goed uitgerust en je slaapt door het wandelen altijd goed. Dus vroeg opstaan...voor mij geen probleem. Ik vind het ook fijn, omdat je dan ook de zonsopgang meemaakt. De mooiste foto's maak ik soms. Je moet net op de goede tijdstip en plaats hebben om die ultiem mooie foto te maken. Ik ben opgestaan om 05.25 uur. Spullen opruimen en rugzak klaar zetten. Ontbijt om 06.00 uur. Ik lees dat ik ook wat stretch oefeningen gedaan heb, omdat de spiertjes gisteren flink bezig zijn geweest. Even op gang komen. Spieren een beetje stram/stijf. Niet echt verwonderlijk, omdat ik een redelijke zware wandeldag gehad heb gisteren. Dat ga ik vandaag kennelijk voelen. Ik besluit naar een Ryokan Mimosa te gaan. Dat is op de route ongeveer 17 km verder. Ik heb daar een reservering maar gedaan gezien het feit dat mijn spieren even een lichte dag nodig hebben. Na een goed ontbijt op pad maar weer. Om 06.45 uur al bij tempel 63 genaamd Kichijoji. Ik lees dat je daar ook een echte wens kan doen bij een steen/rots. Ik weet niet of ik daar een wens gedaan heb, maar ik had daar wel weer een ontmoeting met pelgrim Stephanie. Ik hoor van haar dat zij vandaag naar huis gaat. Zij gaat nog een klein stukje wandelen en door naar Sanyo City om met de bus naar Osaka te gaan. Ik merk dat zij heel graag deze pelgrimstocht af had zou willen maken. Dat zou ik ook gevonden hebben. Ik ben blij dat ik ruim voldoende dagen heb om deze pelgrimstocht echt op mijn gemak af kan maken. Ik heb niet gejakkerd, maar ik heb tot heden toe heel relaxt en gemakkelijk deze pelgrimstocht gewandeld. We wandelen even samen op met elkaar en praten fijn met elkaar. Toch fijn om weer eens met iemand te praten in welke taal ook. We wisselen ervaringen af en uit haar verhaal merk ik dat zij het moeilijk heeft gehad onderweg, maar ook weer gegroeid is in haar ontwikkeling. Deze tocht heeft haar een andere blik op haar toekomst gegeven. Dat hoor ik ook vaker met pelgrims die lange pelgrimstochten maken. Ze denken na over hun toekomst en maken onderweg soms radicale beslissingen. U vraagt zich natuurlijk nu ook af of ik een beslissing onderweg genomen heb. Ja duidelijk wel. Ik was al enige tijd bezig met wanneer stoppen bij de politie. Ik heb tijdens deze tocht mij echt neergelegd dat ik toch binnenkort echt mijn tijd en ruimte ga pakken. Stoppen bij de politie. Niet omdat het niet meer leuk is of andere perikelen, maar op is op. Je voelt dat het je tijd is. De jeugd moet het stokje overnemen en ze moeten ook de gelegenheid daartoe krijgen. We wandelen fijn samen verder en dan is er DE splitsing. Ieder gaat zijn eigen kant op. Ik wens Stephanie het allerbeste toe en een veilige thuiskomst. Ze wenst mij een veilige goede afloop toe van mijn pelgrimstocht en ik voel dat zij een beetje jaloers op mij is. Na een stevige handdruk ga ik rechtdoor en zij slaat linksaf. Ik zwaai nog even verderop naar haar en dan verdwijnt zij...Zo gaan pelgrims hun eigen weg volgen en zie je deze pelgrim wellicht nooit meer terug. Wellicht sta ik later ook bij haar in haar dagboekje...een mooie ontmoeting...een mooi afscheid op een splitsing van wegen. Ieder gaat weer zijn eigen leven leiden. Een moment om even bij stil te staan...nee. Ik wandel verder langs de zeer drukke verkeersroute 11 naar de volgende tempel 64 genaamd Maegamiji. Na het bekende ritueel weer verder langs die route 11, waar ik rustig en relaxt door wandel. Er is genoeg te zien onderweg. Het is lawaaierig om langs die weg te wandelen, maar het is inmiddels 11.00 uur. Een pauze bij een Walson supermarkt. Altijd goed. Ik heb geluk. Ik kan daar ook even geld pinnen. Volgende contant geld bij je hebben is belangrijk. (tip). Na deze pauze zie ik dat de pelgrimsroute niet meer langs de verkeersader route 11 is. Heel fijn. Ik ga vlot naar de overkant en ga heerlijk op een rustige weg wandelen. De kilometers gaan vlot. Ik ben omstreeks 14.00 uur al bij het Hotel/Ryokan Misora. Het blijkt een mooi hotel te zijn langs de route. Er is een mooi restaurant in de buurt. Daar kan ik weer eens een keer curry met rijst eten. Een hele goed maaltijd voor een pelgrim. Ik ben alleen veel te vroeg voor het hotel. Ik mag mijn spullen even stallen, maar om 16.00 uur is het hotel geopend voor de gasten. Dat is normaal in Japan. Je moet je even aanpassen en vermaken tot 16.00 uur. Maar dat maakt niet uit. Het is mooi weer en heerlijk even relaxen in de zon. Ik lees dat ik zelfs op dit tijdstip al naar dat restaurant ben gegaan om wat te eten daar. Een late lunch. Bij dat restaurant een mooi uitzicht om van te genieten. Vanavond daar weer eten?? Dat heb ik gedaan. Alleen wat anders gegeten. Omstreeks 15.30 uur mocht ik al bij uitzondering het hotel in. Daar heb ik mijn voorbereidingen weer voor morgen gedaan. Het is een fijne relax dag geworden. Niet teveel km om te herstellen van gisteren. Goed luisteren naar je lichaam...dan komt het goed (tip).
Deze wandeldag alweer voorbij...morgen richting tempel 65. Goed uitgerust en na een niet al te zware belasting vandaag...kan ik morgen er weer flink tegenaan. Tot morgen??

O Henro San Jacob.