12e wandeldag Ruta La Plata dagboekbeschrijving

Hallo beste lezer(s),

Ook vandaag ga ik door met het schrijven van mijn dagboek beschrijvingen. We zijn al weer aanbeland bij de 12e wandeldag.
Benieuwd hoe deze wandeldag is verlopen. Blijf lezen.

Het is 10 september 2011. De twaalfde wandeldag. Iedere dag is er weer een. Geen rustdagen. Ik had er totaal op dat moment ook nog geen behoefte aan.
Ik genoot nog steeds van alle wandeldagen en dan gaat het natuurlijk een stuk makkelijker.
Deze dag vanaf herberg Alcatara naar Grimaldo. In het routeboekje de 14 etappe. Op dat moment herinner ik mij dat ik zeer tevreden was over de vorderingen. Mede ook gezien de zeer hoge temperaturen. Ik kan heel goed tegen de hitte. Het weer kan je dan als zeer goed beschrijven. Het verveelt heel snel als het regent....of nog slechter weer.

Route naar het dorpje Canavaral. Wederom vroeg opgestaan. Ik was een van de eerste die ochtend die op pad ging. Op het moment dat ik de herberg verliet kwamen de meeste gedoucht en wel naar de ontbijt zaal. Ik ben gewoon om vroeg op tijd te vertrekken. Afscheid genomen van het deense oudere stel. Hen BON CAMINO gewenst zoals gebruikelijk.

Ik kan mij herinneren dat het nog donker was. Omstreeks 07.00 uur. Het blijft steeds later donker. Dus heel vroeg vertrekken zit er niet meer in. Maar het is fantastisch lopen in de ochtenduren. Heerlijk fris en genieten van het zonnetje die heel langzaam tevoorschijn komt. De allermooiste luchten en soms ook hierbij nog hele mooie cumulus wolken.
Het bleek een hele afwisselende route te zijn. Een klein stukje over de asfaltweg, maar daarna de route opgepakt over mooie paden. Het is de vertrouwde route Calzada Romana. De oude Romeinse route, waar de Romeinen naar het hoge noorden liepen. Ook vanaf Sevilla naar Santiago de Compostella. Op deze route zijn echter stukken route die zeer onherbergzaam en ondoordringbaar zijn. De camino loopt over iets gaanbaarder paden van zand/grond/grind en rots.
Canaveral blijkt een heel mooi gezellig dorpje te zijn. Na dit dorp is de route veel heuvelachtiger. Met pittige klimmetjes, waarbij je behoorlijk buiten adem bent. Je hebt wel even 20 kg rugzak. Geen dagrugzakje. Het is de Route La Plata (platte route??). Nou dat was het duidelijk niet. Omhoog en omlaag. Er kwam voorlopig geen eind aan. Ook hele mooie naaldboom bossen. Het ruikt er heerlijk naar eucalypses. Naaldbomenhout. Het landschap begint toch te veranderen. Ik nader het eind van het ruige gebied Exstremadura. Ook de kurkbomen zie ik weer verschijnen. Mooie rode basten zijn zichtbaar, waar de kurk (bast) vanaf is gehaald.
Het is weer voorbij na de eerste drie uren wandelen. Rusten en daarna weer door voor de duur van 2 uren.
Omstreeks 12.30 uur ben ik al in Grimaldo. Heel snel gelopen. Kennelijk al snel in de richting van de herberg. Ik besluit niet meer kilometers te maken, maar te stoppen in Grimaldo, want langzamerhand beginnen mijn voetjes pijnlijker te worden. Af en toe lijkt het wel alsof je op kussentjes loopt. Het blijken maar blaren te zijn. Gewoon doorbijten en doorwandelen.

Het pad loopt onder een snelweg door. Een vreemd heel smal pad. Over bossages - over een plank heen over een klein riviertje - langs oude vervallen huisjes omhoog. De markeringen zijn goed dus ik zal wel goed lopen. Gewoon niet aarzelen en doorgaan omhoog. Het is nog behoorlijk pittig deze wandel omhoog naar het dorpje met de herberg.
Ik besluit mijn voeten te sparen en de dag verder rust te geven. Het koppie wil wel maar de voetjes beginnen te protesteren. Ook dat is normaal bij zo'n lange wandeltocht. Er komt toch een moment dat er iets heel pijnlijk wordt. Blaren, spieren, pezen etc. Je krijgt een moment. Maar je moet op tijd beslissen om te rusten. Blijven luisteren naar je lichaam. Niet laten opjutten, maar je eigen weg gaan naar Santiago. Ik voel dat ik moet rusten. Dat doe ik dus.
Ik ben bij de herberg met terras. Zo aan de buitenkant ziet het er een beetje vervallen uit, maar dat zegt niets zoals ik uit ervaring weet.

Ik ga meteen een bar in om een heerlijk koud biertje heeeeel langzaam op te drinken. Je wil niet weten hoe heerlijk zo'n spaans biertje is. TOP. Wat ben je dan blij met iets heel gewoons. Je leert tijdens zo'n tocht toch wel heel erg van het genieten van momenten.
Je bent blij met (n)iets.

Maar nu smaakt z'n biertje wel heel erg goed. Er is ook meteen een groot voordeel. Je vult verder vrij snel je water voorraad weer aan. Niet teveel bier drinken natuurlijk!!

Ik lees in mijn dagboek dat het flesje 1 euro kostte. Geen woeker prijzen. De herberg blijkt verder ook prima. Kosten niets. Maar wel een donatie. Ook dat is gewoon bij bij camino's. Ik zal vijf euro geven. Dat is wel het minste. Het geld heb ik in een soort kluis meteen afgedragen. Dan kan ik het later niet vergeten. Even mijn paspoort stempelen en de oudere dame laat de herberg zien. Het is niet zo druk. Er zijn wel enkele pelgrims. Ik ben mooi op tijd. Het blijkt een hele kleine maar knus huisje te zijn. De oude dame blijkt de eigenaar te zijn en wil niet teveel verdienen aan pelgrims. Ze is op leeftijd en heeft niet veel nodig om rond te komen. Ze heeft ook het cafe nog om van te leven. Er is verder niets in dit hele kleine dorpje dus men komt allemaal naar dit cafe. Om te drinken maar ook om te eten.
Ik besluit meteen maar een maaltijd te nemen. Patat met varkensvlees. Heerlijk gebakken. Beetje vettig, maar dat mag de pret niet drukken. Kan ik wel gebruiken. Daarna spullen opruimen. Douchen is ook heerlijk.
Klein knusse schone douche. Ben nu achteraf heel dankbaar dat ik vroeg was, want gedurende deze dag werd het steeds drukker in de herberg. Er kwamen steeds meer fietsers, maar ook pelgrims voor onderdak in deze kleine herberg.

In het cafe vind ik nog op een wand de volgende volgens mij hele mooie spaanse spreuk over pelgrims:

Peregrinos a Santiago

El cansanao en tu cuerpo Y a se nota
Y tu cuerpo se esiente al caminar
Pero no des porr adminitista tu derrota
Se valiente y esfuer zate en illegar
Continua con esa fe de peregrino porque esa fe te illevare hasta ese Santo que te absorbe poco a poco a tus destino para disfrutar de su imagen y su encanto.
Aurque sufras el cansancio de tus pies. No hagas munca de pereza ni un amago porque orgulloso te encontraras dispues cundo Estes ante la imagen de Santiago.
Compliras loque habias prometido y sentiras de ti mismo tal proeza que aunque illegues a Santiago y a rendido notaras unos Aires de grandeza.
y guedara en el achivo de tu mente la harana que lograste e su dia que contraras en el antorno de tu gente y aplandiran a tu fe y valentia


Ik weet nog niet precies hoe de vertaling is van deze spreuk, maar ik begrijp er wel uit dat je niet moet opgeven op de weg naar Santiago. Je wordt al het ware er naar toe gezogen. Niet opgeven maar gestaag doorgaan. Je moet trots zijn op jezelf dat je deze tocht kan maken. Je geest zal in een staat komen die geloof en moed zal geven.

Spreuken in het spaans zijn moeilijk via vertaal machines te vertalen, maar ik denk dat ik volgens mij wel ongeveer de essentie heb aangegeven van deze spreuk. Ik zal mijn spaanse contacten eens vragen om het een bepijpelijk in het nederlands te vertalen. Ik heb in iedergeval deze spreuk bewaard in een wordsdocument, want volgens mij zit er veel kracht in deze bijzondere spreuk. Ik kom later zeker terug op deze spreuk om de juiste vertaling aan U te geven.

Ik besluit na de maaltijd even een siesta te houden. Doch die is van korte duur. Er komen steeds meer fietsers binnen en die zijn zeer luidruchtig. Dan maar de spullen voor morgen klaar maken. Was even voelen of deze al droog zijn.
Ik kom terug in mijn kamer en al mijn spullen zijn verplaatst? Blijkt dat een fietser mijn spullen op mijn bed heeft geplaatst. Later blijkt mijn zonnebril opbergbox verdwenen te zijn !! Ook dat gebeurt bij zo'n tocht. Je moet echt alles in je rugzak opbergen, want er zijn wellicht toch personen die iets meenemen als U begrijpt wat ik bedoel. Gelukkig zat alleen mijn oordoppen erin. Mijn zonnebril had ik bij mij op mijn hoofd. Die kan ik echt niet missen met zo'n felle zon af en toe.

Gaandeweg komen er steeds meer pelgrims naar deze herberg. Het wordt zelfs heel erg vol. Er is een pelgrim die schijnt heel erg te snurken. Gelukkig gaat hij in een andere kamer van de herberg. Dan kan ik hopelijk wel slapen.

Even later komen er zelfs Duitse en nederlandse pelgims bij ons op het terras zitten. Eindelijk in het Duits en Nederlands praten. Men is zeer verbaast dat de nederlanders zo goed alle talen spreken. Ik word regelmatig gebruikt om alles even te vertalen. Ik had het er maar druk mee. Omstreeks 18.45 uur komt er een hele bekende pelgrim aanlopen. Hij ziet er heel vermoeid uit en het blijkt dat hij meer dan 40 km had gelopen. De herberg bij het meer bleek gesloten te zijn??? De pelgrim heet Andres. Na deze dag zult U nog meer van Andres horen. In iedergeval hem meteen geholpen met een fles koud water. Blijkt dat hij heel veel dorst had. Had bijna geen water meer. Hij is mij heel erg dankbaar. Ik vertel hem de bijzonderheden over de herberg en geef hem de tip om snel een bed te zoeken, want het is inmiddels heel druk door alle pelgrims en wandelaars. Top drukte dus. Het is de enigste herberg in deze buurt. Daarom belangrijk om snel een slaapplaats te hebben. Andres heeft een bed ingenomen en is mij dankbaar.

Ik eet hierna met de Duitsers en Nederlanders op het terras. Andres de spaanjaard eet natuurlijk veel later. Hierna is het nog heerlijk nagenieten op het inmiddels frissere terras voor het cafe. Hoor dat de weerberichten voor morgen goed zijn. Soms heb je mazzel dat je op TV de weer berichten kan zien. Ook een krant wil nog wel eens een weer pagina hebben. De spanjaarden vertellen mij dat er ook een Nederlandse gezin in het dorp bevindt tegenover dit cafe. Leuk om te weten. Ze zijn deze avond niet bij het cafe geweest.

Morgen weer een wandeldag. Ongeveer 30 km naar Carcaboso. Een leuk vestingstadje. Wellicht nog iets verder?? We zullen wel zien wat de dag brengt.

Oh ja. Ik zou nog informatie geven over die jonge spanjaard, die problemen had met zijn scheenbeen. Hij heeft het niet gered. Andres vertelt mij dat hij uitgevallen is.
Een illusie armer. Hij heeft teveel en te snel gelopen op asfalt. Dan loop je het letterlijk en figuurlijk op. Ook de fransen heeft hij gezien van een aantal dagen geleden. Ze vorderen rustig. Zij nemen de tijd en gaan door. Dat is fijn te weten, want ik heb toch een paar goede gesprekken met hun onderweg gehad. Dus dat komt wel goed. Je vind het altijd heel vervelend als je hoort dat een pelgrim die je kent uit moet vallen. Dat is niet de bedoeling van deze tocht. Je moet echt je eigen weg volgen, want anders kom je er niet.

Wel de avond viel en dan gaat omstreeks 22.30 uur de oogjes dicht.
Heerlijk mijn rust pakken. Rugzak klaarzetten en het broodje klaar leggen voor morgen. Het lekkere broodje vers klaar gemaakt door de aardige vrouw van de herberg. Top gewoon. Ik heb haar hartelijk bedankt voor de verzorging en gezegd dat ik morgen heel vroeg op zal staan. Sleutel in de deur en ik kon gewoon de deur achter mij dicht trekken. Andres gaf ook aan om vroeg te vertrekken. We besluiten voorlopig ons eigen weg te gaan en onderweg wel te zien of we samen gaan lopen.

Wel tot morgen.......lezers.

Fijne werk/dag(en)

Bert Gorter