17e wandeldag Ruta La Plata dagboekbeschrijving

Hallo beste mensen,
We zijn al weer aanbeland bij de 17e wandeldag. Het is 15 september 2011. Een donderdag. Een door de weekse wandeldag. De 19e etappe in het routeboek. Ik zie in mijn dagboek dat het in de ochtend fris was en dat de temperaturen iets normaler worden. Van 15 tot 20 graden en vervolgens in de middaguren iets boven de 32 graden. Vreemd dat dit soort temperaturen in Spanje normaal zijn.

De plannen voor deze dag was wandelen vanaf Fuenterroble de Salvatierra naar San Pedro de Rozandos. Ongeveer 27 km.
Met onze voetjes wel genoeg leek ons.
Ook Andres kijkt af en toe pijnlijk naar zijn voetjes. Ook hij moet er doorheen lopen. Er zit vandaag een behoorlijk klimmetje in. We gaan tot 1150 meter hoogte. De bergen in. Alhoewel ik heb eerder in de Pyreneeen en de Dolemieten gelopen. Daar heb ik boven de 2500 meter gewandeld. Ik laat me niet zomaar meer gek maken. Rustig en beheerst naar boven lopen, maar ook bedachtzaam naar beneden. Het afdalen kan ook heel vervelend zijn. Soms erg slecht voor je knieen en je kunt er ontzettende spierpijn van krijgen. Excentrische spier spanningen. Een hele goede beentraining voor mij met ook nog die zware rugzak erbij.

Het blijkt een pittige zware dag te zijn. Het gaat in het begin rustig omhoog, doch op bepaalde stuk behoorlijk stijl omhoog. Eerste deel van de dag weer langs asfaltwegen doch later weer zandpaden. Heel afwisselend en mooi. Hoe hoger je komt hoe mooier ook het uitzicht op de omgeving van dat gebied. Omstreeks 12.30 uur na een laatste klimmetje de bergkam bereikt. Veel windmolens op de bergkammen. Even een pauze. Daarna over de bergkam en daarna weer naar beneden. Uiteindelijk komen we terecht op een savanne. Hele grote stukken glooiend stuk asfalt weg.
Kilometers asfaltweg. Je kunt er af en toe even naast lopen op het zachte gras of zand. Het is heel stil op deze savanne. Totaal geen verkeer. Onderweg eet je bij de pauzes. Kennelijk heb ik tekort gegeten. Onderweg kreeg ik een tekort aan energie. Je verbruikt namelijk zoveel tijdens dit wandelen.
Je loopt maar en loopt maar en er kwam maar geen eind aan die lange savanne wegen. We maken hele mooie foto's onderweg. Later thuis kreeg ik van Andres een hele mooie foto van de bergen en de savanne. Een topfoto. Een moment opname die precies laat zien wat een pelgrim op zijn weg tegenkomt.
Fantastische ongerepte natuur zonder dat de mens heeft ingegrepen. Twee heuvels/valleien door gewandeld en eindelijk een dorp in zicht. Blijkt toch Son Pedro te zijn. Ik was nu wel blij dat ik er was. Het tempo was eruit. Ook Andres is blij. Ook hij was bezig met afzien in deze temperaturen. Met name het hele hete asfalt is zeer vermoeiend en erg slecht voor de voetjes. Ze krijgen dan niet veel kans om goed te herstellen. Maar als je de herberg in zicht hebt, lijkt het wel of je nieuwe energie tot je neemt. Heerlijk even drinken en iets eten.
Een paar nootjes. Zit heel veel energie in. Ik heb altijd noodvoedsel bij mij om in voorkomend geval enige dagen te kunnen overleven. Geen overbodige luxe lijkt mij. Zeker niet in dit soort stille savanne gebieden.

Het blijkt een hele leuke herberg te zijn. De hospita zag ons kennelijk en wees naar de herberg. We kregen hierna cola en fanta van de herbergier. Er is verder niemand bij deze herberg. Kennelijk is deze herberg niet erg populair. Wij zijn er heel blij mee. We blijven deze dag/nacht verder alleen over met zijn tweeen. Ik neem hierna snel een koude douche. Ook mijn voetjes moet ik even heel snel koelen. Ze voelen redelijk goed aan en het lijkt of mijn kleine teentje begint te herstellen. Dat gaat de goede kant op. Ik ben vervolgens weer bezig met het bekende ritme van kleding wassen, drinken, eten en een kleine siesta. Even uitrusten. De herberg is lekker koel en fris. Ik word omstreeks 17.40 uur wakker. Kun je bedenken dat men in Spanje de siesta gaat afschaffen. Dat zal de regering van Spanje nog een hele dobber worden, want die siesta is er zo ingebakken in de cultuur. Ik denk dat dit proces heel langzaam zal moeten gebeuren. Ik vraag mij af of dit de economie van Spanje ten goede komt.

Verder lees ik dat we eigenlijk met z'n drieen hebben gelopen. De italiaan liep ook een stukje met ons mee. Soms achter ons en soms weer een stukje voor ons uit als wij stilstonden om die mooie foto's te maken. De italiaanse pelgrim liep in het kleine dorpje door. Hij wilde verder lopen naar het volgende dorp. Dat moet iedereen zelf weten. Iedereen loopt zijn eigen weg.

Verder kan ik mij herinneren dat wij lekker in een bar een biertje hebben genomen. Eten hebben ingekocht en in de avonduren zelf een bonenmaaltijd hebben gegeten. Heerlijk voedzaam maaltje boordevol energie. De maaltijd hebben we zelf samen klaargemaakt. Ook dat is heel leuk bij zo'n wandeltocht.
Morgen zijn de plannen er om te gaan wandelen naar Salamanca. Een grote stad. Etappe 20. Ik ben daar voornemens een rustdag in te plannen. Ik weet niet of Andres dit ook gaat doen. Ik loop al vele dagen net als hij, doch ik voel dat ik moet luisteren naar mijn lichaam. Even een rustdag inplannen. De stad Salamanca is heel mooi en derhalve kan ik die rustdag nuttig besteden met de stad te bekijken. Ook dat hoort erbij. Gewoon mooie spaanse steden onderweg bekijken. Er zijn op deze wandeltocht niet zoveel grote steden te bezichtigen dus die kans moest ik gewoon pakken. Maar des te meer hele leuke dorpjes. Zo heeft iedere wandeltocht wel iets unieks te laten zien. Tot op heden toe was ik wel tevreden met deze tocht. Ik kon nog van iedere dag genieten.

Wel ik kan wel samenvatten dat ik een hele mooie maar vooral ook pittige wandeldag heb gehad. Heel afwisselend en mooi.

Morgen naar de grote stad Salamanca en kunt U lezen hoe die dag verlopen is.

Vriendelijke groeten en tot morgen??

Bert Gorter