De St Jacobsroute

Op weg naar het graf van de Apostel.
In het Nieuwe Testament staat nauwelijks iets telezen over de apostel Jacobus (de Meerdere); Het enige wat iets uitgebreider wordt vermeld is zijn martelaarsdood. Waarschijnlijk is hij gestorven in 44 n.Chr. We weten niet of hij reizen heeft gemaakt of in Spanje is geweest. Hoe is het gebeente van de apostel dan in Santiago de compostela terechtgekomen, waar het in de 9e eeuw ontdekt werd?
In de Codex Calixitinus, een compilatie van verslagen, verhalen over wonderen en een reisgids voor de St.Jacobsroute, die vermoedeijk rond 1150 geschreven is, staat te lezen dat de apostel Jacobus in Spanje missiewerk bedreef en naar Jeruzalem terugkeerde om de gemeente daar te leiden.
Na zijn martelaarsdood legden twee van zijn volgelingen, Antanasius en Theodorus, het stoffelijk overschot in een schip dat geleid door engelen, in zeven dagen naar Galicie zeilde. Het schip meerde aan bij de bisschopszetel Iria Flavia(het huidige Padron). Zijn volgelingen haalden het stoffelijk overschot eruit en baarden het enkele dagen op in de bisschoppelijke kerk. Vervolgens brchten ze het naar de plaats die teenwoordig Santiago de Compostela
wordt genoemd; daar begroeven ze Jacobus. Het lijk werd op 25 juli overgebracht en deze datum is tot op de dag van vandaag de belangrijkste feestdag ter nagedachtenis aan de apostel.
De graven van jacobus en zijn volgelingen raakten langzamerhand in de vergetelheid. In de Codex Calixtinus wordt ook beschreven hoe ze op nieuw ontdekt werden.
Rond 842 vond een kluizenaar, die lichtverschijnselen zag en wonderbaarlijk mooie muziek hoorde, de graven. Bisschop Theodemir van Iria Flavia werd op de hoogte gesteld en liet het graf openen.
Vastgesteld werd dat daa het gebeente van de apostel Jacobus rustte. De mare verbreidde zich razendsnel - behalve in Rome was er nergens anders een graf van een apostel. Bischop Theodemir stierf in 847. Zijn grafsteen is bewaard gebleven, waardoor het verhaal enig historisch gewicht krijgt.
Dat de relieken van Jacobus de belangrijkste bestemming voor pelgrims in de middeleeuwen zouden worden, komt waarschijnlijk ook doordat de apostel volgens een legende persooonlijk heeft ingegrepen in de Spaanse geschiedenis. Bij een veldslag tussen Moren en christenen bij Claviljo ten zuiden van Logrono (Rioja) verscheen de apostel te paard en nam als matamoros (doder van Moren) deel aan de strijd. Zijn bijnaam matamoros is tegenwoordig nog net zo populair als vroeger. Jacobus is boven het hoofdaltaar in Santiago de compostela - dus pal boven het graf - afgebeeld als matamoros, die de christenen tegen de Moren verdedigt - de 'goeden' tegen de 'slechten'.
De gelovigen wilden zich rechtstreeks tot deze machtige en actieve heilige wenden - en dus gingen ze op bedevaart naar Santiago om hem persoonlijk hun verzoeken voor te leggen en hem te smeken hen te helpen.
Hoe meer pelgrims er naar zijn graf trokken, des te meer werd Santiago ook de beschermheilige en helper van bedevaartgangers, waardoor hij ook buiten Spanje bijzonder populair werd.
Meestal wordt hij dan ook afgebeeld met pelgrimshoed, pelgrimsschelp (jacobsschelp) een kalebas vol water en een pelgrimsstaf. De detals van het ritueel van de bedevaart naar de apostel zijn veranderd, maar de basisvorm is in meer dan duizend jaar gelijk gebleven. Ook al vragen pelgrims die te voet gaan tegenwoordig nog maar zelden de kerkelijke zegen (bij voorkeur in een jacobskerk), en al maken ze de tocht meestal niet meer helemaal lopend vanaf hn eigen woonplaats, in de meeste gevallen zijn hun motieven niet uitsluitend van sportieve aard. Iedereeen - gelovig of niet - die de reis naar Santiago maakt is op de een of andere manier, vaak onbewust, op zoek naar de zin van het leven. Velen hebben een ingrijpende gebeurtenis achter de rug, die ze soms niet gemakkeljk kunnen verwerken, en sommmigen beschouwen Santiago als een spirituele of zelfs magische plaats. Anderen zijn op zoek, en iets zegt hun dat dit de weg is die ze nemen moeten om zichzelf te vinden.
De mis voor de pelgrims aan het einde van hun tocht, beleven ze vaak met gemengde gevoelens. In de kathedraal nemen de zilveren buste van de apostel en de afbeelding van jacobus als matamoros in bontgekleurde kldeding een prominente plaats in. Na de mis wodt de botafumeiro, eeen reusachtig groot wierookvat, door acht mannen in beweging gebracht en door het zijschip geslingerd. In de almaar dikker wordende rook vergeten de bedevaartgangers de moeilijke momenten van de tocht, en zijn ze blij dat het het doel bereikt hebben.

U vraagt zich natuurlijk af wat mijn beweegreden is om deze route te gaan lopen. Deze tocht staat bekend als de tocht der tochten onder wandelaars. Niet alleen dit trekt heel veel wandelaars aan doch wellicht ook het het feit dat deze tocht wereld beroemd is. Omgeven door "spirituele verhalen" danwel door verhalen die aangeven dat het een fantastische afwisselende wandeltocht is.
Ik laat U nog even in het ongewisse de reden van mijn tocht..... wellicht kunt U dit uit mijn dagboek halen tijdens mijn tocht. Dus nog even nieuwsgierig blijven en blijven lezen....